Aradan geçen 80 yıla rağmen ikisi de hiç unutulmadı…
Bursa cezaevinde Nâzım Hikmet, Orhan Kemal’le aynı koğuşta kalmaktadır. Koğuş masasının üzerinde Orhan Kemal’in (asıl adı ”Mehmet Raşit Öğütçü”) bir roman başlangıcını görür. Okur. Ayağında takunyalar koşarak avluya çıkar Nâzım Hikmet. Orhan Kemal’e soluk soluğa sorar, “Siz mi yazdınız bunu?” Orhan Kemal çekinerek, “Evet” der. Nâzım Hikmet büyük
Orhan Kemal'in Nâzım için yazdığı şiir
Sen
Promete'nin çığlıklarını
Kaba kıyım tütün gibi piposuna dolduran adam
Sen benim mavi gözlü arkadaşım
Kabil değil unutamam seni
26 Eylül 1943
Seni yapyalnız bırakıp hapishanede
Bir üçüncü mevkii kompartımanda pupa yelken
Sayfa 233 - Remzi Kitabevi, Kasım 2018Kitabı okudu
Gazetelere bakamıyorum, içim kararıyor... Kıyım, öldürme, öldürüşme... Radyoda o, televizyonda o... Koca toplum çıldırmış.
Sayfa 27Kitabı okuyor
Orhan Kemal'den Nazım Hikmet'e
Sen
"Promete'nin çığlıklarını
Kaba kıyım tütün gibi piposuna dolduran adam"
Sen benim mavi gözlü arkadaşım
Kabil değil unutmam seni.
Sayfa 92 - Everest Yayınları 7.Baskı 2015
Berlin,1933: Yak Gitsin!!!
Bu Öykü Kitap Kıyımına dikkat çekmek için "Şubat Ayı Hikaye Etkinliği" Kapsamında Yazılmıştır. -> #40159569
PDF Okumak İçin: yadi.sk/i/SgXMmimw_jkfAw
*
Yıl: 2059, Yer: Amerika, New York
Arabanın içinde bir anda irkildi. Taksi bir çukura girmiş, Russell’ın bedeni o an sarsılmıştı.
Deniz desen mavi ipek çarşaf, martılar, müjdeli haberler... Sanki dünya gül gülistan, sanki savaş yok, kıyım yok, acı yok, açlık yok, insanlar perperişan değil sanki. Oysa ölüm omzumuzun başında. Bu gün varsın yarın, ah!
Sayfa 17Kitabı okudu
NÂZIM HİKMET'E
Sen
"Promete'nin çığlıklarını
Kaba kıyım tütün gibi piposuna dolduran adam"
Sen benim mavi gözlü arkadaşım
Kabil değil unutmam seni.
26 Eylül 1943
Seni yapayalnız bırakıp hapishanede
bir üçüncü mevki kompartimanda pupa yelken koşacağım memlekete.
Ve tren
bir güvercin gibi çırpınarak istasyona girecek, gözü yaşlı bir genç kadına
Sayfa 100Kitabı okudu
Sen
"Promete'nin çığlıklarını
Kaba kıyım tütün gibi piposuna dolduran adam"
Sen benim mavi gözlü arkadaşım
Kabil değil unutamam seni.
Elif Lam Mim. Yirmi üç haziran dokuz yüz altmış yedi
Bulanık atmosferin içinde gözlerim sımsıcak;
Yeldeğirmeni'nden denize sarpa sararak inen bir sokakta.
Vakit tamamdır diyorum. Ve sokağın sesi
Diyor ki değil daha
Vakit var daha
Bir kilise tadı taşıyor Dolmabahçe camiinin pencereleri
Uzaktan bakmak şartıyla ve aydınlık oluşunu
vakit var daha
-Gazetelere bakamıyorum, içim kararıyor... Kıyım, öldürme, öldürüşme... Radyoda o, televizyonda o... Koca toplum çıldırmış. Bir deliyi iyileştirmek bile ne güç bir iştir... Deliler yığınıyla, hem de birbirini azdıran deliler yığınıyla kim baş eder?
Sayfa 34 - Ayrıntı Yayınları
Gazetelere bakamıyorum, içim kararıyor... Kıyım, öldürme, öldürüşme... Radyoda o, televizyonda o... Koca toplum çıldırmış. Bir deliyi iyileştirmek bile ne güç bir iştir... Deliler yığınıyla, hem de birbirini azdıran deliler yığınıyla kim baş eder ?
Gazetelere bakamıyorum, içim kararıyor... Kıyım, öldürme, öldürüşme... Radyoda o, televizyonda o... Koca toplum çıldırmış. Bir deliyi iyileştirmek bile ne güç bir iştir...
Bursa cezaevinde Nâzım Hikmet, Orhan Kemal’le aynı koğuşta kalmaktadır. Koğuş masasının üzerinde Orhan Kemal’in (asıl adı ”Mehmet Raşit Öğütçü”) bir roman başlangıcını görür. Okur. Ayağında takunyalar koşarak avluya çıkar Nâzım Hikmet. Orhan Kemal’e soluk soluğa sorar, “Siz mi yazdınız bunu?”. Orhan Kemal çekinerek, “Evet” der. Nâzım Hikmet büyük