Ben çoktan kapadım o defteri...Lakin defter kapanmıyor...Mazi hiçbir vakit bizi büsbütün terk etmiyor. En umulmadık yerde birden karşımıza çıkıveriyor.
Eylül! Öyle bir ay ki , geçen her güzel günü için ona minnettar olmak gerekir ; içine bir kaç günlük kış hücumundan acı düştüğü için, o güzel havaların, sürekli yazın artık nasıl geçmiş , yalnızca bir mazi olmuş olduğunu hissettiren bir esef ve özlem ayıdır.
Her okuyan Don Kişot’laşır, yani gurur olur, feragat olur. Don Kişot istikbale taşan mazi.(...) Don Kişot kanatlı, kertenkelelere gülünç gözükmesi bundan.