Ahmet Hamdi Tanpınar'ı genelde romanlarıyla biliriz fakat asıl bilinmesi gereken yanı şiirleridir. Kendisi usta bir şairdir. Şairliği bir tık üst seviyeye taşımış olması insanda hayranlık uyandırıyor. Rüyalara anlam yükleyen şairimiz onları imgeler halinde şiir haline getirmiş. Şaire göre şiir tek bir duyguyu ya da olayı anlatmaktan çok sanatın ta kendisidir. Bundan dolayıdır ki bazı şiirlerini bitirmek için çok çaba sarf etmiştir. Şiirlerini tek bir zaman üzerinde yazmaktansa geniş bir zamanı içine sığdırabilmiş.
Şiirlerini okurken sanat tablosu izleyiş tadı veriyor. Diğer şairlerden farklılığı korumuş. Dili başka bir kalıpta yoğurmuş. Okurken biraz gerçeküstücü tadı alabiliyorsunuz. Bence resim sanatında Salvador Dali neyse bizim Türk şiirinde de Ahmet Hamdi Tanpınar odur. Farklılığı ve kendi dil üslubuyla oluşturduğu şiir tarzı bambaşka. Hayatımın ilerleyen dönemlerinde tekrar tekrar okuyacağım değerli bir şiir kitabı. Şiir sevenlere tavsiyemdir.
"Bir çoban rüyası kadar güzeldin,
Bir sabah vaktiydi gülerek geldin."
"Bir elimde, asâm, birinde keşkülüm
Ben şimdi, ufuklardan esen bir serseri eylülüm...
Aradım seni: Diyar, diyar...
Şehriyar, şehriyar!..
Bir efsane oldu maceram, yâdım!
Şarkın seni andığım her beldesinde!..
Taşında 'meçhul...' diye yazılır adım:
Açılınca mezarım, yokluğun sinesinde!..
Şehriyar, Şehriyar!..
Sevginle mesut: Eski bahtiyar,
Bak şimdi, ak saçlı bir ihtiyar;
Arıyor seni: Diyar, diyar...
Şehriyar, Şehriyar!.."
Ahmed Arif 'in oğlu Filinta Arif'in yaptığı bu mezarda. Akdeniz'in oğlu gemisine binip sonsuz bir diyara yelken açmış ve keşke mezardan çıkartıp ona bir sürü şiir yazdırtabilsem diyen bir ben bırakmıştır geride.
Sevgili Ahmet Erhan 'daşım
