"Ve sonra bir çağ geldi,
Modern çağ dediler.
Ne bağ bıraktılar, ne bahçe.
Kocaman kocaman evler yaptılar,
Ama zalimdiler.
Zirâ çiçeksiz büyüttüler çocukları.
Ve asıl olmayan masallar anlattılar..!"
Maalesef.
Modern çağ, birer etiket çağı olduğu için gönüllü olarak damgalanmak için arzuyla yanıp tutuşan modern insan, eşref-i mahlûkat olmak dışında her etiketi kendisinde bir şekilde damga olarak taşımaya gönüllü hale getirildi.
Bir an olsun durup, bize kendimize gelme fırsatı tanımaksızın biteviye akıp giden ve sürükleyen hayat içinde yaşadığımız bu hercü merc arasında akla kaynaklık ve kılavuzluk eden kalbimizi salim tutmayı başarabilirsek gerçekten zorlu ama doğru yola yönelme konusunda ilk adımı atmış olacağız.
Yılmaz Özdil'i çok iyi anlatmış
Ulusalcı söylemin, sosyal medyadaki dolaşımına da yakıt pompalayan popüler bir yeniden-üreticisi olarak Yılmaz Özdil'i (doğ. 1965) zikredelim. Televizyonculuk kariyerinin ardından 2007'de Hürriyet gazetesinde yazmaya başlayan Özdil, ulusalcılığın ikonik değerlerinin hazcı bir tüketicisidir: Atatürk döneminin onurla yaşanan bir altın çağ olarak yüceltilmesi, Batılı güçlerin ve Batıcı-liberal-kozmopolit-Kürt "hainlerin" komploları, dinci gericilerin ikiyüzlülüğü yanında liyakatsizliği, köylülüğü ... Etnisizmle ve ayrımcılıkla alakasızlığından emin göründüğü Türklüğü maçist bir şeref kodu olarak işler; Türk-merkezli kimlik ve politika töresine dönük her türlü eleştirel tutumu bir 'soysuzluk' ve 'cibilliyetsizlik' alameti olarak teşhis etmek, onun gözde hiciv malzemesidir. Modern/şehirli ve yaşama sevincine kabiliyetli bir beyaz Türk imgesi suretinde stilize ettiği İzmirli kimliği, ulusalcı söylemin provokatif ve fanatik dilini 'gevrek' bir örtüye sarmasına imkan verir. Bu modern ve genç havalı sinizm, gidişatın tehlikelerine rağmen kendinden hoşnutluğunu sarsmayan bu kara alaycılık dili, politik bir hedeften azade olarak, belirli bir sürdürülebilirlik gücü kazandırır ulusalcı popülizme.
Sayfa 262Kitabı okudu
"Sonra bir çağ geldi, modern çağ dediler.
Ne bağ bıraktılar ne bahçe.
Kocaman kocaman evler yaptılar ama zalimdiler.
Zira çiçeksiz büyüttüler çocukları,
Ve aslı olmayan masallar anlattılar..."🌿
Güneş saçmakla yüzlerce ışınını
Kaybetmez hiç bir zaman ışık kaynağını
Akıl modern çağ için bir ayak bağı
Sabırsız ruhumun hani, nerde yatağı?
_Muhammed İkbal
Cavidname
Modern çağ kültüründe felsefe ve eleştiri peygamberin kurtarma işini miras edindi. Şiir, teknoloji ve sanat meleklere özgü yaratma işinin mirasçılarıdır..
Sayfa 11Kitabı okudu
Jacob Burckhardt'dan gelen bir akıma göre, modern Avrupa Rönesans ve Reform'dan doğmuştur. Bu hareketler, insanın geleneklere isyanı, ferdin düşünme, tapma ve yaratma çabalarında otoritelerden azade serbest gelişme iradesini temsil eden klasik kültürde bu ihtiyacına bir destek ve örnek bulmuştur. Böylece, yeni bir çağ, yeni bir Avrupa doğmuştur.
Modern çağ;
"Kelime çok, anlam az.
Yasa çok, adalet az.
Geveze çok, konuşan az.
Yürüyen çok ilerleyen az."
... aynı kapıya çıkmasına rağmen bir çağ, bir zihniyet farkı var. Modern olabilmemiz modern düşünebilmemiz için her şeyden önce teknolojiye uymamız, onu benimsememiz gerekiyor. Çekirdek çitleyerek çağ atlayamayız, geçmişin gevişini getirebiliriz ancak.
Hikmet Kıvılcımlı - Cumhuriyet Bayramı nedir ?
Hikmet Kıvılcımlı – Cumhuriyet Bayramı Nedir?
Türk Solu – 29 Ekim 1968
Bunu, bize en iyi özetleyen kişi, Cumhuriyet’in ölümsüz kurucusudur.
Mustafa Kemal, Türkiye’yi yüzyıllardan beri iki büyük kahredici gücü, iki büyük lanetleme gücü ezdiğini haykırdığı gün, Türkiye Büyük Millet Meclisinin gönderesine ilk Cumhuriyet bayrağını çekmişti. Bu
Marks'a göre, "askerlik sistemi, kurulduğu günden beri,
Antika Tarih Ummanı ortasında, bir küçük ada gibi kalmış, neredeyse Modern çağ kurucusu kapitalizm taslağıdır"
Modern Ahlaki Düzen ve Faydacılık
Faydacılık benzeri bazı unsurlar, düşmanca tepkilere maruz kalmıştır ve tek örnek olmamakla birlikte kolay bir örnek sunar. Böylesine indirgemeci bir şekilde tasarlanmış bir düzen bize boğucu gelebilir: bunun ötesi yok mudur? Yüce gönüllü eylemlere, kahramanlığa, savaşçı erdemlerine, daha yüksek bir duyarlılığa veya insanlığa gerçekten bağlılığa, daha zor bir fedakarlık etiğine ya da daha büyük bir bütünü hissetmeye, evrenle bağlantı içinde olmaya vs. yer yok gibidir...
Sayfa 638
