Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.38
Uzun zamandır #mustafakutlu 'dan okuma yapmıyordum özlemisim. Öyle olunca da peş peşe üc kitabını bitirivermişim.Mustafa Kutlu kalemi ve hikayeleri ile o kadar biz o kadar bizden ki kendinizi okurdan ziyade kitabın icindeki bir kahraman olarak hissediyorsunuz.Kitap bitip te kapaği kapatınca hep o duygu (nerdeyim ben?).Ben üçünü de çok beğendim en çok begendigimden başlayarak;
Hüzün ve Tesadüf
Zafer Yahut Hiç
Tirende Bir Keman olarak sıralayabilirim.Bazen hikayeleri fazla dram yüklü gibi hissettirse de zaten biz de çoğu zaman yaşamımızı bu şekilde olduğu yanılsamasına kapılmıyor muyuz?
·
Puan vermedi
Uzun zamandır #mustafakutlu 'dan okuma yapmıyordum özlemisim. Öyle olunca da peş peşe üc kitabını bitirivermişim.Mustafa Kutlu kalemi ve hikayeleri ile o kadar biz o kadar bizden ki kendinizi okurdan ziyade kitabın icindeki bir kahraman olarak hissediyorsunuz.Kitap bitip te kapaği kapatınca hep o duygu (nerdeyim ben?).Ben üçünü de çok beğendim en çok begendigimden başlayarak;
Hüzün ve Tesadüf
Zafer Yahut Hiç
Tirende Bir Keman olarak sıralayabilirim.Bazen hikayeleri fazla dram yüklü gibi hissettirse de zaten biz de çoğu zaman yaşamımızı bu şekilde olduğu yanılsamasına kapılmıyor muyuz?
Uzun zamandır #mustafakutlu 'dan okuma yapmıyordum özlemisim. Öyle olunca da peş peşe üc kitabını bitirivermişim.Mustafa Kutlu kalemi ve hikayeleri ile o kadar biz o kadar bizden ki kendinizi okurdan ziyade kitabın icindeki bir kahraman olarak hissediyorsunuz.Kitap bitip te kapaği kapatınca hep o duygu (nerdeyim ben?).Ben üçünü de çok beğendim en çok begendigimden başlayarak;
Hüzün ve Tesadüf
Zafer Yahut Hiç
Tirende Bir Keman olarak sıralayabilirim.Bazen hikayeleri fazla dram yüklü gibi hissettirse de zaten biz de çoğu zaman yaşamımızı bu şekilde olduğu yanılsamasına kapılmıyor muyuz?
Aslan Asker Şvayk, kırk yıl dursam okumayacağım türden bir kitaptı. Okunabilitesi en yüksek şekilde geçti elime: Çok sevdiğim bir abim hediye etmişti yıllar önce. 3 ya da 4 yıl olabilir. Geçen gün okudun mu dedi, hayır dememek için bu yılki okuma planıma dahil ettim dedim. Sözümü tabi ki tuttum. Sonuç olarak iyi ki okudum diyorum şimdi.
Konu olarak benim dikkatimi çekmiyor belki ama yazarın konuya bakış açısı yeterli, gerekli açıyı verdi diyelim. I. Dünya Savaşı'nı anlatıyor kitap. Şvayk Kemal Sunal'ın bir tiplemesini andırıyor; Şabanoğlu Şaban. Yani tamamen gerizekalı denmeyecek kıvamda tepkilerine bakarak söylüyorum bunu. Bir de tabi onca badireye rağmen şansının bazen durumu ters yüz etmesi de var. Teğmen Lukaş Şener Şen kadar olmasa da arada Şvayk'ın omzuna elini atıp 'Şvayk, ben şimdi nerdeyim?' diye soracak gibi duruyor. Savaşın en karanlık dehlizlerinde yüzdürüyor diyemem çünkü onların bakış açısı ile bizimki tıpatıp değil. Umarım bizde bu tip dalavereler dönmüyor, dönmemiştir diyeceğim. Trajikomik, ironik haller bir doluydu. Çok çirkin haller de cabası. Kendini mezbahaya götürülen koyun gibi hisseden bir asker nasıl bir fayda sağlayabilir? İmparator için, padişah için'le savaş olur mu? Allah için demenin bile sorgulandığına şahit olurken. Zor bir savaş, zor bir coğrafya, karışık milletler, Hasek kendince harbi umumî budur demiş. En sonunda Şvayk esir düşünce aynı zaman diliminde orada esir düşmüş biri geldi aklıma. Koşturma kampı. Bitlis Tiflis kardeştir. Vay be Şvayk dedim, acaba onunla tanıştın mı.;) güzel kitap.
Kaç serilik bilmiyorum ama umarım yakın zamanda devamı çıkar. Kankamdan ödünç aldım iki kitabı ve 24 saat içinde ikisini bitirdim. Gereksiz uzatmaları olmayan, son derece akıcı ve merak uyandırıcı bir hikayeydi. Üstelik sayfa sayısı çok az bana göre. Aslında ikisini bir araya getirseler tam bir kitap olurdu bana göre. Çevirisi de güzeldi bu arada yabana atmamak lazım. Yayınevleri, yazarlar kadar çevirmenlere de takik bir okurum
Efenim hikayeyi önce garipsedim. Çünkü bodoslama giriş var. İlk sorum nerdeyim ben, oldu. Malum hikayelerin içine de girdiğim için. Efenim bu evrende modern dunyadayiz ama büyük bir farkla İblisler de var ve kendilerine ait bölgeleri var. Korkunç bir savaştan sonra #dikenlerşehri 'ne kapatılıyorlar. Yok, çıkabilirler ama üç gün sonra güçlerini yitirirler. Neyse bizim esas kız Rowan bu şehre girmeyi çok istiyor. Faydalarından yararlanmak için değil, annesini öldüren iblisi bulmak için. Evet, belasını arıyor. Neyse asıl belaya çatıyor tabii Kaos Lordu
İlk kitap öyle yerde bitti ki ister istemez #alevlerinlordu 'na geçiş yaptım. Çünkü Rowan gerçekten batmış durumdaydı. Kaos Lordu ile düşman olmuşlardı. Sonra bir şeyler oldu ve ortak hareket etmek zorunda kaldılar. Bu sırada Rowan kendi gerceklerini bulurken, Kaos Lordu kendiyle hesaplaşmasıni sürdürdü. Eh nihayetinde ikinci kitap da fena yerde bitti. Şimdi üçü beklicim.
#darkfantasy olan bu seriyi dehşet ve ibretle #fantastikkitap severlere tavsiye ederim. Bu arada yetişkin iceriklidir.
Beyhude Ömrüm
İnsanoğlu dünyaya niçin gelir? Herhalde bir bahçe kurmaya gelir. Bu düşünceyle gülümsüyorum . Dünya dediğimiz de bir bahçe değil mi?
Mustafa Kutlu'dan okuduğum ikinci kitap. Konusu, anlatımı o kadar samimi ki okurken her satırında dedemi , köy hayatını gördüm. İnsanın köyde hayata tutunma çabasını, bağa bahçeye verdiği değeri, insana - insani değerlere verdiği önemi görüyorsunuz. Eşini kaybettikten sonra yapayalnız kalmış ama yine de şehir hayatının o rutubetli evlerini , o gürültülü hayatını bırakıp köyüne, evine , bağına bahçesine dönmüş... Köyde terkedilmiş, viraneye dönmüş evler arasında birkaç yaşlı kalmıştır... Ölümü de çok sevdiği bağına giderken bir kış günü olmuştur. Yalnız başına ölürken üstüne kar yağıyor...
Kar hızlandı mübarek ne de güzel dökülüyor. Yüzüme gözüme konuyor.
Aman Allah'ım, ne güzel, ne güzel!
Yağsın durmadan, yağsın ve örtsün üstümü bu çiçek kokuları, nerdeyim ben? Gözlerimde yaş, dilimde dua. Öldüm ve bir bahçeye gömüldüm.
Beyhude ömrüm / Mustafa kutlu
Mustafa Kutlu en sevdiğim Türk öykücülerdendir. Beyhude Ömrüm de bence en başarılı çalışması.
Kitapta bir köylünün bahçe kurma sevdası atrafında gelişen hadiselerle köyün yavaş yavaş boşalmasını iyiden iyiye hisseder, yüreğinizin bir yerlerinde bir hüzün bulursunuz. O kalabalık düğünleri, bir avuç toprak için edilen kavgaları, köydeki canlılığı bir anda durgun bir göle dönmüş bulursunuz. Terk edilip gidilmiş biri gibi gelir köy size. Son sayfayı okuyup, kitabın kapağını yavaşça kapatıp, rafına koyduktan sonra boğazınıza kocaman bir yumru oturur. Nostaljik biz hüzün yaşarsınız.
Muhakkak okumak gerek.
"Öyle, bir tahta sıra üstüne oturup derdime yanıyorum. Erkek adam eşinden önce gitmeli. Yaşlı bir erkek eşini kaybedince yetim çocuğa dönüyor; eli iş tutmaz, kendine bakamaz. Oysa kadınlar daha metin ve yalnızlığa dayanıklı."
"İnsan bu dünyaya niçin gelir? Herhalde bir bahçe kurmaya..."
"Nedir yani; bir karı-kocanın dağ başında bir köylü de olsa, birbirini sevip sayması bahtiyarlık değil midir? O sıra her ikisi de birbirine bakıp:
‘Cenab-ı Hak seni bana, çoluk çocuğuma bağışlasın’ diye içinden geçirmesi çok mudur? Her derdin ilacı; bir tatlı tebessüm, iki güzel söz."
“Pembe-beyaz şeftali çiçekleri, süt köpüğü gibi kabarmış erik, kaysı, vişne, kiraz çiçekleri; sarışın kızılcık çiçekleri yağıyor üstüme, serpiliyor gökten.
aman allah’ım, ne güzel, ne güzel.
Yağsın durmadan, yağsın ve örtsün üstümü bu çiçek kokuları, nerdeyim ben?
Gözlerimde yaş, elimde dua.
Öldüm ve bir bahçeye gömüldüm.”
Genel manada insanı düşünmeye sevk eden bir kitap.. Nerdeyim, nereye gideceğim ve ben kimin? Yaratılış gayem ne? Bazı noktalarda kendimizi bulduğum çok oldu. Sadece arapça dilinin açıklamaları biraz fazla yer kaplamış oralarda konudan kopmalar yaşadım. Ama bir insanın derdi olması ve bunu bütün insanlar için dert edinmesi.. Hepimizin gelmesi gereken bir nokta olduğunu düşünüyorum. Tavsiye ederim:)
" Bir gün Dublin ortadan kalkarsa benim kitabıma bakılarak yeniden kurulsun. "
Sevgili Joyse böyle diyor ünlü kitabı Ulysses için...Dublin sokaklarında gezen bir adamın yaşadıkları, gördükleri, hissettikleri ve dahası içkonuşmaları konu ediniliyor. Sekiz yüz kırk dört sayfalık bi roman sadece bir günü anlatması bakımından epey ilginç.
Tekrar tekrar dönüp okuduğum, bazı bölümlere anlam veremediğim sayfalar oldu. Geneli nesir şeklinde yazılan parçaların yanısıra manzum şekilde yazılan bölümlere de rastlıyoruz. Kitabı okumak, hazmetmek epey zor. Zira hiçbir noktalama işaretlerinin olmadığı dahası cümlelerin bir sözcükmüş gibi kırılmadan tek parça halinde yazıldığı bölümler de vardı. Kitabın başlangıcında "ben nerdeyim?" hissine kapılsam da özellikle son iki bölümde toparlıyor yazar anlattıklarını.
Post-modern akımla yazılan kitabı okurken elbette "Tutunamayanlar" aklıma geliyor. Sevgili Oğuz Atay'ın Joyse'dan etkilendiği aşikar. Her iki kitapta da parodiler, pastişler ve metinlerarasılık boy gösteriyor.
Kitabı okumak isteyenlere tavsiyem sabır ve zaman konusunda cömert olmalarıdır.
Hayatta yaptığımız doğru bildiğimiz ya da doğru hissettiğimiz tercihler bizi ya sonsuz mutluluğa götürür ya da sonsuz mutluluğa. Bu süreci biz belirleriz aslında.
Bu hikayede de doğru hissettiğini zanneden Pınar kendini bir aşk üçgeni içerisinde bulur. Pınar'ın çocukluk aşkı olan Fatih ile sürdürdüğü beraberliğinden sonra yaşadığı hayal
Herkese merhaba günün kitabı ile geldim.
Uzun zamandır aynı düşünceye sahip olduğum ,düşünmenin de ötesin de olan aynı davayı güden bir yazar ile tanışmamıştım.Zaman zaman sosyal çevremiz de bir öğretmenimizin düşüncesiyle ortak bir payda da buluşur muyuz acaba? Diye düşünürken hep kendimizi yalnız hisseder buluruz.Benim için çoğunlukla öyle
Nerdeyim, ben kimim, yol nereye...
Kitapta anlatılanları okumaya başladıkça, sizde ve çevrenizde var olan, ilişkilerinize yön veren, eksik, kusur ve ihtiyaç duyduğunuz yanları daha farklı perspektiften görebiliyorsunuz. Değişim işler kötüye gitmeye başladığında, ben ne yapabilirim ne yapmalıyım, bende ne fazla ya da ne eksik sorusunu sorduruyor, her şey aynı mı kalsın yoksa
·
Puan vermedi
Yusuf Atılgan kitapları ile tanıştığınızda nerdeyim ben burası nasıl bir kuyu dedirtiyor insana.Tuhaf olan bu kuyudan çıkmak istemiyor okur şahsen ben öyleydim. Klasik romanlar gibi belli bir olay örgüsü ve ya karakter analizleri ile geçmiyor " Aylak Adam". Devrik cümleleri bazen Oğuz ATAY' ı da anımsatmiyor değil. Yazarın cesur bir dili ve üslubu vardır. Bu durumu Ayşe Kulin' in eserlerinde de farketmiştim.
Romanda karakter adı C. Olarak belirtilmiş tam adı verilmemiş. Karakterimiz çok küçük yaşta annesini kaybetmiş babasından hiç sevgi görmemiş fakat yufka yürekli ve onu gerçekten çok seven bir teyze ile büyütülmüştür. Babası ile teyzesinin arasında geçen ilişkiye şahit olması C. tam manasıyla bir travmaya neden olmuştur. Babası ile çocukluğunda her yönüyle zıtlaşmıştır. Öğrenim hayatına devam etmesi bile babasının okuyanları sevmemesinden kaynaklıdır.
Eser Kış, Bahar, Yaz ve Güz olmak üzere dört ana bölümden oluşuyor. Karakter bu dönemler içinde sürekli bir arayış içinde. Gerçek sevginin peşinde,ancak girdiği ilişkilere de sımsıkı tutunan biri değil onu seven kadınlardan sürekli bir kaçış halinde. Aradığını bulacağına dair inancını kaybetmiyor ama.
Hikâyenin burdan sonrasını için ipucu vermeyeceğim. Hayatın anlamını çoğu kez sorguladıysanız eser tam da size göre.
Yok olmak için değil var olmak için evleniyorsunuz..
Bir insanın kiminle evleneceği, onun yaşamının en önemli kararıdır diyor Cüceloğlu. Bu kadar büyük bir kararı verirken ne kadar 'farkında olarak' hareket ediyoruz. Günümüzün bize dayattığı ve sosyal medya aracılığla şirin gösterilen o şaşalı düğünler, pahalı gelinlikler, en yeni model ev eşyaları.. evliliğin neresinde? Ne kadarını
