Denize Kavuşan Nehir
Sen üzerinde nice şafakların söktüğü
Sevgi denizlerime akan büyük nehir
Sen biraz ışık, biraz tılsım, biraz büyü
Sen yıllardır yazıp bitiremediğim şiir
Durmadan bir gül açar ellerinde pembe
Sen nefes alışı en bakir güzelliğin
Gözlerin midir parlayan gökyüzünde
Bir güneş doğarcasına geceleyin
Ne zaman seni düşünsem yaşamak güzel
Bir bahar bahçesi olur güz bahçeleri
En karanlıklarda bile uzanır bir el
Kendiliğinden açar sabaha perdeleri
Sen varsan dallarda kuşlar memnun
Tüm çiçeklerin rengi değişik, kokusu başka
Öylesine gerçek ki var olduğun
Çarpar güzelliğin kıyılarıma dalga dalga
Tutsam ellerini içim ürperir hazdan
Başım döner gözlerin gözlerime değse
Kalan tek hatıradır gülüşün bir yazdan
Yokluğun da odur senin ölmek neyse
Sen bastığın yerde çiçeklerin büyüdüğü
Her zaman en güzel, her yerde eşsiz
Sen yaprak, sen köpük, sen kuş tüyü
Sen sevgi nehirlerimin aktığı büyük deniz
"Allah ne muradınız varsa vermesin! Gönül bu, hayır şerri bilmez. Hayırlısı neyse onu versin."
TimaşKitabı okudu
Cengiz Aytmatov etkinliği vesilesi ile okuduğum bu güzel eser için, sevgili; 
Okuma Delisi / Emir ve 
Szweig ‘a teşekkürlerimi iletiyorum.
Her inceleme yazdığımda kendime bir müzik listesi oluşturur o şekilde incelemelerimi yazarım. Bu sefer liste hazırlamıyorum. Discman’i (Cd Walkman)’i açıyorum ve gözüm
En nazik yerinden kırıldı yüreğim..
Neyse..ben
Her zaman..acı gerçeği tatlı düşe yeğlerim.
... ~...
Çantasız bir kadına nadiren rastlanır. Salyangoz için kabuğu neyse kadın için de çantası odur. Tek bir farkla; o da kabuğun içinde ne olduğunu bilmemizdir..
Sen olsan kendimi bu kadar didiklememe kızardın kesin. “Bu kadar düşünme allasen, biraz sürüklen” derdin. “Bakalım su seni nereye taşıyacak, bir dur, çırpınma artık” derdin. Hiç şüphesiz hak verirdim sana ama durmanın, yani öylece durmanın, kendini suyun üzerine sırtüstü bırakmanın hiç de kolay olmadığını bilirdim, denemişliğim ve dibi boylamışlığım çoktu.
Oysa artık bir limana sürüklenmek istiyorum, Deniz. Kök salmak istiyorum. Bir yerde ya da birinin yanında biraz olsun kalabileceğime inanmak istiyorum. En azından kafamın içinde bazı şeylerin akmadan öylece kalabildiği, dışarıda son sürat değişen manzaraya inat, içeride, bazen çok derinde, kaçıp sakinlediğim bir bahçe bulmak istiyorum. Zamanın gülünç bir detaya dönüştüğü o bahçede, ağaçların bilgeliğine falan ulaşmak istiyorum. Kayaların, dağların, denizin ne olsa sarsılmayacak gibi görünen bütünlüğüne kavuşmak. Yalnızlığın o kadar da yalnız bir şey olmadığı, tek başına da olsan evrendeki her şeyin bir parçası olduğunu önlenemez şekilde hissettiğin, bir ağacın gövdesi neyse, benim de tam olarak o olduğumu, o kadar olduğumu, daha fazlası olmadığımı iyi bildiğim bir bahçe.
O bahçeyle buluşmayı bekliyorum hevesle. Bu şeyden inip durmak istiyorum. B noktasını unutmak, A noktasını da unutmak ve indiğim yerde kendimle buluşmak. Bir bahçeye kavuşmayı beklemek, Deniz, ne tuhaf şey.
Kafka Okuma Etkinliği İnceleme Kısmı (3 Haziran- 3 Temmuz)
"Seni hatırlayan son kişi öldüğünde hiç yaşamamış olacaksın" bu söz beni çok etkilemiştir, üzerine çok düşündüm hala düşünürüm. Ölümü düşünen çoktur ama bunu es geçeriz hatırlanmak, dünya da günde 400 bin kişi ölüyor, öldükten sonra bir yüz yıl çocukların, olmadı onların çocukları seni hatırlar anar o kadar, sonra yaşadığın bile
Bazılarının hayatında, evet dediğin kadar varsın. Bazılarının hayatında, itaat ettiğin kadar varsın.
İlk hayır dediğinde,
İlk sınır çiziminde,
İlk hakkını aradığında şaşırırsın o gözünde yücelttiğin insana.
Seni nasıl bir hareketle nasıl gözden çıkardığına inanamazsın.
Önce çok üzülür, sonra onun vefasızlığına öfkelenir, ve en son da kendine kızarsın.
Kendine kızarsın çünkü hak etmemişsindir bunu.
Hak etmemişsindir "kendin oldun"diye dışlanmayı.
Hak etmemişsindir seni değersizleştirmesini.
Neyse ki böyle birini kaybetmenin bedelini kendini kazanarak tamamlarsın.
Bu sayede kendini ihmal ettiğini, başkasının memnuniyetine esir ettiğini, kendini onaylamayla beslediğini fark edersin.
Onları affeder, yoluna devam edersin.
Onlar farkında olmadan seni sana kazandırmıştır. Teşekkür edip, hoşça kal diyebilirsin.
Unutma ki, kaybeden değil kaybedilensin.
Bazılarının hayatında, işlerine yaradığın kadar varsın.
Sayfa 167 - Mona
Kendimi öldürdüm bu akşam
Kendimi ve asla benim olmayan geçmişimi
Bir dilim koyuyorlardı her defasında önüme
Ağlamaktan şişmiş gözleriyle
Önümdeki hayat dilimini yaşamamı istiyorlardı
Ne kadar saklamaya çalışırsam karanlığımı
O kadar ışık sıkıyorlardı gözüme
Hayat ışıklardan oluşmalıymış
Karanlıklar sadece bıkanlar içinmiş
Işığın içinde
208 syf.
8/10 puan verdi
Bu kitap için ben 3 yıl önce, yaklaşık 1200 kelimelik bir inceleme yazdım. Harika. Peki sonrasında noldu? Gelin anlatayım.
Babama iki tane kitap verildi (diğer kitap 
50 Soruda Yapay Zeka ).Müdürleri bu iki kitabın okunup gerekli yerlerin altını çizip özet çıkarmasını istemiş. Olaya bak ya, olaya bak. 45 yaşına gelmişsin müdürün senden kompozisyon istiyor resmen.
Neyse efendim, babam tabi ki okumak istemedi. İnternete yazıyor kitabın adını, özetlere bakıyor... şak! Benim inceleme. Profile baktı, yine ben.
Adamcağız düşünüyor, bu oğlan bir yerden tanıdık geliyor... biraz düşünüyor... aaa karımın oğlu kayın validemin torunu...
Evet ya tanıdık.
Oğlum bu ne oluyor diye sordu, siteyi biraz tanıttım; okuduklarımı ekliyorum, gelen gidenle dedikodu yapıyorum dedim. İlgisini çekmedi. Aldı benim incelemeyi, kopyaladı direkt yapıştırdı.
Müdür Turnitin programını kullanıyor tabi ki, yani internetten kopya alınmış mı diye kontrol eden algoritmadan geçiriyor yazılanları. Kıyamadım, sildim incelemeyi. Şaka şaka, sildim incelemeyi de, karşılığında 21 tane kitap almışım, şimdi baktım eski alışveriş sepetime.
Babam da olsa dolandırırım problem yok, beleşe gitmedi en azından.
Bu arada kitap ekonomi hakkında hiçbir fikri olmayıp, sıfırdan başlamak isteyenler için nimet niteliğinde. Anlatım basit, akademik kelimeler az; bu nedenle çok rahat anlaşılıyor. Babamın eski ödevine saygı duyduğum için daha fazla anlatmıyorum. Bu da böyle bir anımdı.
Baba bari bu sefer yakalama.
