Herkes kör saramago uyanık. Ve virgüllü.
Virgül virgül nereye kadar güzelim, Noktasız hayat mı olur? Başlattığın bu yolculuk noktalara muhtaç, yazarsın sen yazar! Kırmızı Kediye de tebrikler, virgülleri sevdiğimi fark ettim, heyt be gözlere bayram şu virgüller, ha bi de portekizliler. Ben de virgül kullanacağım ya.
Sonradan kör olanlar karanlığa gömülmediklerini anlatır, petrol yeşili gördüklerini ve bazı seslerin renk olarak önlerinde canlandığını belirtirler. Beyaz bir ışığa hapsolmak saramagonun bu konuya dikkatinden kaynaklanmıyorsa metaforik bir mana gizli olabilir, röportajlara bakılabilir.
Ayrıca ben her şeyin bir anda hiçbir şeye dönüşmesi durumunu dehşet olarak adlandırmaktan haz alıyorum, dehşetle karşılaşan insanların dehşetin ta kendisine dönüşmeleri, Beyaz dehşet.
Nasıl özetlesem diye düşünüyorum bu eseri, Biz, Kendi bokunda boğulmak için görme duyusunu kaybetmesi yeterli gelen hayvanlar olarak körlüğün cahiliyeti temsil ettiğine kanaat getirmiş bir güruhuz, fazla iddialıyız, çok da boş değil bu iddiamız ama. Körlerin isimleri olur, fakat bu isimlerin görüntüsü yoktur. E her insan da beyaz bir sayfadır başlangıçta, isimsiz olmanın sebebi bu olsa gerek. Hiç kimseyi görmüyor olmamızın sebebi beyazlar içinde kör kalıp başlangıca dönmemiz zannımca.
Körlük, Etkileyici bir eksiklik.
İçeriğe hiç değinmedik çünkü saramago biliyor mu muallakta, biliyorsa üzülürüm. Durduk yere görememek neyin cezası o da muallakta. Neden mi ceza, ütopik bi evrende cezanın tanımı yeniden yapılabilir. Neden mi yapılır, çünkü yapabilir.
Ayrıca binlerce uyuyanı uyandırmaya tek bir uyanık yetmedi sevgili malcolm, biz seni haklı bilirdik,
