Veli Toplantısı
Günde sekiz saat mesai. Akşam eve gelmem saat yediyi buluyor. Tüm günüm, akşam yemeğini yedikten sonra içeceğim çayın hayalini kurmakla geçiyor. Eve bir geliyorum, öğretmen bizim oğlana beş sayfa ödev vermiş. Her gün beş sayfa ödev veriyor üstelik. Hani, bakan dememiş miydi eve ödev verilmeyecek diye?
Çay bardağını elime alır almaz oğlan elinde
![Mehmet [cimcime]](https://r2.1k-cdn.com/sig/size:96/plain/https%3A%2F%2F1k-cdn.com%2Fresimler%2Fuyeler%2F706599_1710060488_YVA1Z.jpg){kind=small}
Yüksek müsaadenizle bugün biraz kendinden bahsetmek istiyorum. Sizlere derinin altında sıkışıp kalan bir cam kırığından bahseder gibi, hayatımdan bahsedeceğim. Bu hiç bir şeyi değiştirmeyecek. Beni anlamayacaksınız, sadece ara sıra bardağınızdaki kadehlerden yudumlar alıp, yüzünüze beni dinlediğinizi belirten mimikler konduracaksınız. Abiler,
Gaziantep İslahiye ilçesi yok oldu dostumuz akrabamız kalmadı herkes öldü. İnsanlar hâlâ enkaz altındalar yardım istiyorlardı artık sesleri de kesildi. Kurtarma ekipleri yeterli değill göçük altında yaşayan varsa da soğuktan ölecekler YARDIM EDİN.. 5 Aile bir minibüste kalıyoruz çocuklar soğuktan ölmek üzereler yine biz arabada oturuyoruz insanlar sokakta kalıyorlar yardım edin lütfen!!
Abi ben niye konuşmuyorum?
Bir mecliste oturuyoruz, ben hep susuyorum ya da çok az konuşuyorum. Bunu konuşmak istemediğim için yapmıyorum. Konuşacak bir şey bulamıyorum.
Konuşmadığımı görenler, "konuş, anlat" diyerek beni muhabbete dahil etmek istiyorlar. Ama vallahi benim aklıma konuşacak bir şey gelmiyor.
Bu sıkıntıyı sürekli yaşıyorum. Suskunluğum benim için dert değil. Ama insanların sürekli beni konuşmaya davet etmeleri çok can sıkıcı.
Bu sıkıntıyı nasıl aşacağım, bilmiyorum..
Nasip
Eskiden oturduğumuz apartmanın ön bahçesine lale soğanları diktiler. Rahmetli apartman görevlimiz, onca işinin arasında bu laleleri de kendine iş edindi. Biz birinci katta oturuyoruz ve ön bahçeye hâkimiz o zamanlar. Her gün defalarca gidip bakıyor soğanlara, suluyor, etrafındaki otları ayıklıyor, çocuklara “üstüne basmayın sakın” diye tembihliyor. Onun o ilgi ve heyecanına apartman sakinleri de kayıtsız kalmadı, hepimiz pür heyecan lale bekler olduk. Gelip geçerken ister istemez önce lale soğanlannı gözlüyoruz, hepimiz önce lalelerden bahsediyoruz. Velakin laleler çıkmadı. Biri ikisi çiçeklenecek gibi oldu, onlar da vazgeçti. Gözünün içine baktık ama olmadı. Birkaç gün sonra bir pazar sabahı sıcak ekmek almak için dışarıya çıktım. Dönüşte, apartmanımızın hemen dışında, kapının önünde, kaldırım taşlarının arasından çıkmış muhteşem bir kır çiçeği gördüm. Olmaz böyle güzellik, sağı taş, solu taş, bulduğu küçücük bir boşluktan salmış başını. Kaldırıma oturup sıcak ekmeğimi yerken izledim o güzelliği. İnsan bir şiir yazabilir bu duruma ya da güzel bir hikaye ya da ne bileyim şöyle afîlli bir cümle. Yok, yıllardır ara ara o çiçeği düşünüp tek bir kelimede kilitleniyor aklım: Nasip...
Ve hayatımızda biz fark etmeden ne çok güzellik açıyor kim bilir, biz hâlâ lalenin derdindeyiz... ◕‿◕
#alıntı #EvyapımıSihirliDeğnek
06.02.2023 04.17
O geceyi anlatmaya çalışmak ne kadar doğru bilmiyorum, ya da ne kadar kendimi ifade ederim onu da bilmiyorum. Bazı acılara sözler anlam yüklemiyor, tesirsiz kalıyor. 2022'de Haziran ayında öğleleyin yatak alttan üstte doğru sıçradı tabi bu durum bana normal gelmedi. Herkesin dilinde bi maraş depremi vardı zaten, hep ne zaman olacak
Alıntıdır… “İnsan”olmayı öğretebilen herkese ithafen :))
Üzmüşler çocuğu, diğer çocuklar. ‘Senin baban çöpçü, sen de pis kokuyorsun’ demişler. Vicdan duygusu tam gelişmemiştir okul öncesi çocuklarında. Zaman zaman böyle acımasız olabilirler. Sonuçta hepsi çocuk işte. Kırmışlar yavrucağın kalbini. Çocukların güzel yanıdır gönülleri, kırılsa da çok, hemen toparlanmaya meyillidir. Yetişkinlere benzemez,
Uzun yazılar atmayı seviyorum, napim? İyi geceler.
Selam insan yavrusu! Duydum ki dünyaya gelmene sayılı saatler kalmış ve sen çok heyecanlıymışsın bu konuda. Adına dünya denilen cehennem hakkında hiç bir fikrin olmadığı ne kadar da belli. Keşke buralar ayakların kadar tatlı, avuç içlerin kadar yumuşak olsaydı. Çok karışık bizim buralar. Mesela biliyor musun, sınır diye bir şey icat ettik Allah’ın
Anılar acı vermiyor artık, bizi biz eden
Değerler yıkıntısında onursuz oturuyoruz.
Sayfa 13 - Kırmızı Kedi Yayınevi EpubKitabı okudu
Neyi bekliyoruz, bilmem ki
Kapı mı çalınıyor ne -gidip açıyorum-
Kimse yok
Peki
Nasıl karşılanır yok olan bir şey
Karşılıyorum
Birlikte salona geçiyoruz.
Oturuyoruz karşı karşıya
Yok olan şeyle ikimiz.
...
İyi eğleniyoruz yok olan şeyle ikimiz.
Sayfa 282Kitabı okudu
Babam, ben, kardeşim odada oturuyoruz. Babam dışarıdan gelmiş, espri yapıyor, bizleri güldürüyor, uzak bir yerden gelmiş. Sonra kardeşim ağlamaya başlıyor. Babam neden ağladığını soruyor. Ardından dayanamayıp ben de ağlamaya başlıyorum. Babam "Ne oluyor çocuklar?" diyor. Ben durumu babama izah edeceğim, karşı taraftan kardeşim söyleme abi gibilerinden kaş göz yapıyor, ama sanırım mecbur söylemek zorundayım. Gözyaşlarımı siliyorum. "Baba, sen geçen hafta öldün, artık gitmen lazım!" diyorum. Beti benzi atıyor." Yapma ya! " diyor. "Herkes üzüldü mü? " diye soruyor. Evet baba diyorum, "Hepimiz çok üzüldük."
"Kendinize iyi bakın çocuklar. "diyor, bizleri öpüp odadan ayrılıyor.
