- Oy Birliğiyle Yalnızız / Ra -
Esasında hep gözlerimi kapatıp yaşıyorum, kendi içimde kayboluyorum.
Kendime hem yakın, hem uzak gibiyim.
Etrafımda hiç kimse yokmuş gibi...
Nefes nefese gözlerimden taşıyorum, benimle her zaman göz göze gelmeye çalışıyor hayat, nedendir bilinmez gözlerimi kaçırıyorum ondan ve ben yine kendi içimde kaybolmayı seçiyorum.
Bir kutup yıldızı gibiyim, belki bir yakamoz, bilinmez ben öyle hissediyorum...
Sanki tüm dünyanın yükünü sırtlanıyorum, orada duruyor rıhtım, çok güzel değil mi?
Çok güzel.
Afganistan'da çocuk çok ama çocukluk yok."
Dünya da öyle değil mi?
İnsan çok ama "insanlık" yok.
gerçekten özlemişti dünya beni
öze çekmişti
özüm gelinceye kadar bana
temas etmişti
bu dokunuş parlatınca beni
benden biraz dünya isteyen ricacıları öldürdüm
ve kital bitti
Yazık, yazık ki yazgımın boyası koyu
Kitapları da dostlarını seçer gibi seçmeli kişi, öyle değil mi?
Sayfa 44Kitabı okuyor
Ben de öyle yapıyorum
Harflerden binlerce Hatice yaratıp
Tek tek dokunuyorum hepsine
Büyüyorum, büyüyorum
Nasılsa ölüm var değil mi
Binlerce hayatla gülüyorum zamana
Gülüyor benimle birlikte Hatayi de:
Bir derdim var bin dermana değişmem.
Sayfa 53Kitabı okuyor
Tanınmadığın bir kentte ne denli isterdin yitip gitmeyi. Ama öyle kolay değil. Henüz rüzgarlara doydun mu? Sor kendine.. Henüz bulutlara doydun mu? Yeterince haykırabildin mi henüz..
Tezer Özlü,Yaşamın Ucuna Yolculuk.
Bizi öldürmeyen şey güçlendirir mi ?
Tam bir motivasyon kitabı diyebilirim. Yazılış niyeti öyle olmasada baştan sona içindeki hayat hikayelerini okurken hayatınızı sorgulayacak ve dahası bu kadar zorluğa karşı mücadele ile devam eden hayatları gördükçe şimdi değilse ne zaman diye düşünüp duracaksınız !!
Her bir hayat hikayesinin kendine özgü çıkarımları olsa da işin sonunda şunu soruyorsunuz hayat bir andan ibaret bugün elinde olan konforun bolluğun yarın değil bir saniye sonra devam edeceğinin garantisi yokken amaçsız bir şekilde nereye kadar devam edebilirsin ?
6 ayrı hayat hikayesinin anlatıldığı bu kitapta her biri hikayeden kendinize bir anlam çıkarmanız çok muhtemel evet yaşananlar bazılarınız için kıyas edilemeyecek düzeyde olabilir. Lakin kendi hayatınız için çıkarımlarda bulunacağınızı garanti edebilirim.
Örneği yaşadıkları olarak benzerliğim olmasa da Jason’ın hikayesinde ki kendini bulma sürecinde yakınlık hissettim.
Sean’ın zorlu hapishane koşullarında İslam’ı bulması şaşırdığım bölümlerden biriydi.
Sophie’nın hikayesinde uzun yorucu geçen değişimin sonunda kendine sorduğu sorular.
Şimdi ne yapabilirim ?
Hem kendim hem de diğer insanlar için anlamlı bir hayatı nasıl oluşturabilirim ?
Soruları kendime de sormamı ve bunun için zaman kaybetmeden harekete geçmem gerektiği gerçeği ile yüzleştirdi. Herkes için aynı heyecanı uyandırır mı bilmem ama okumayı gerçekten keyifle tamamladığım kitaplardan biri oldu. 
Mike Mariani 
Bizi Öldürmeyen Şey Güçlendirir Mi?
Afganistan da çocuk çok ama, çocukluk yok derler. Dünya da öyle değil mi, insan çok ama insanlık yok.
Yaşar Kemal, bu kitabı oluşturan dosyayı önüme ilk koyduğunda, itiraf etmeliyim, böylesini beklemiyordum: Öyle, şiirde de kendini denemiş bir kurmaca yazanyla değil, kahksız bir şairle karşı karşıyaydım... Dosyanın başındaki (şimdi de bu kitabın başında!) "Irgatlık Anılan" konusunda ikircikliydi Yaşar Kemal, daha önce okuttuklanrun "Bunlar şiir!" demesine karşın, soruyordu gene, bir kez daha: "Şiir mi bunlar?" Okur okumaz yanıhm hazırdı: "Şiir!"... Neden olmasındı ki? Şiir çoktandır, manzumenin dize-uyak-ayak sarmalından çıkmamış mıydı?
Sayfa 7 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okuyacak
"George dikkatlidir. Başına hiçbir iş gelmez. Bugüne kadar hiç yaralanmamış, çünkü çok dikkatli."
"Her neyse, sen yalnızca öyle olduğunu farz et, dönmeyeceğini düşün. O zaman ne yaparsın?"
Lennie'nin yüzü korkuyla büzüldü. "Bilmiyorum," dedi. Sonra, "Hey, söylesene sen ne yapmaya çalışıyorsun?" diye bağırdı. "Bu doğru değil ki. George'un yaralandığı doğru değil."
Crooks onun üstüne gitti. "Ne olacağını söyleyeyim mi? Seni tımarhaneye koyarlar. Boynuna da köpeklerinki gibi bir tasma geçirirler."
Sayfa 75Kitabı okuyor
Olur böyle diyorsun sonra, olur böyle. Zaten bir gün herkes gidecekti ya, öyle değil mi ? Zaten asıl mevzu vedalar değildi, ardından gelen yarımlıktı. Neden yarım kaldığını bir türlü bilememekti. Beni anlıyorsun değil mi ? A amına koduğumun duvarı ?
-ҡαɓαҡ૮ı
"Violet... Neden bizden biri ona zorla limon yedirmiş gibi göründüğünü bilmiyorsun, değil mi?"
"Daha önce, şey, kafasının kıçında olduğunu söylemiş olabilirim. Herkesin önünde."
"Tanrı aşkına!"
"Sen de öyle düşünüyorsun!"
"Evet, ama içimden. Artık çocuk değiliz. Yakında Kral olacak, büyük K ile Kral."
"Dinlemezse büyük K ile Kurbağa beyinli olacak..."
Kaldı ki statümüz ve sosyal kimliklerimiz insani değerler karşısında bir hiçtir, öyle değil mi?
Sayfa 13 - DipnotKitabı okuyor
Ama her çocuk öyle değil. Her ana baba çocuğunu öyle sevmez. Birbirini sevmeyen karı koca çocuklarını mı sevecek?..
Sayfa 8Kitabı okuyor
