Ayşe pelit
@pelitayse
Oysa bazı şeylerin konuşulması gerekiyordu.
öğrenci
mersin
5 okur puanı
Ocak 2022 tarihinde katıldı
Anlaşılabilme umudunu tüketen insanlar, dünyayla ilişkilerini beğenilme üzerine kurma eğiliminde oluyorlar..
İnsan masumiyetini bazen bir başkasının günahıyla kaybeder...
Metis yayınları
- O an yaşadığım korkuyu, asla ve asla unutmayacağım.
- Unutacaksın tabii, eğer not almazsan.
Sayfa 8
Okur Takip Önerileri
Dante Alighieri'nin İtalyan edebiyatının klasik bir eseridir. Eser, yazarın cehennem, araf ve cennetteki yolculuğunu anlatan uzun bir epik şiir şeklinde yapılandırılmıştır. Dünya edebiyatının bir şaheseri ve İtalyan ve Avrupa edebiyatının gelişiminde kilit bir eser olarak kabul edilir. Şiir, Cehennem, Araf ve Cennet'te bir yolculuktur ve bu alemlerde yolculuk ederken şairin kendisini takip eder ve öbür dünya ile günahın ve kefaretin doğası üzerine düşünür. Şiir son derece kışkırtıcı ve teoloji, ahlak ve insanlık durumu üzerine benzersiz ve anlayışlı bir bakış açısı sunuyor. Çalışma, ölüm, ahlak, kefaret ve anlam arayışı temalarını araştıran zamansız ve güçlü bir hikaye yaratmak için mitoloji, felsefe ve tarihin unsurlarını birleştiriyor. Klasik edebiyat, felsefe ve insanlık durumuyla ilgilenen herkesin mutlaka okuması gereken bir kitap.
"Anlayabilmesi için,
önce kalbi olmalı insanın. "
İnsanların Çoğu Sizi Hiçbir Zaman Anlamayacak. Hayatta Bizi Anlayacak Birkaç İnsan Var Belki De...
Onlar Da Çok Uzakta.
Kafamın içinde ona söylenecek uçsuz bucaksız şeyler bulunduğunu hissediyordum, senelerce söylense bitmeyecek şeyler.
"İnsan her şeyi unutarak yaşayabilirdi ama her şeyi hatırlayarak yaşayamazdı. "
Küçük Prens yine konuşmaya başladı:
'İnsanlar nerede? Çölde biraz yalnızlık duyuyor kişi...'
'İnsanların arasında da yalnızlık duyulur' dedi yılan.
Sonra herkesin akıllı olmasını beklemenin çok uzun süreceğini anladım. Bir de bunun hiçbir zaman gerçekleşmeyeceğini. İnsanların değişmeyeceğini, onları değiştirebilecek kimsenin bulunmadığını ve bunun için çaba göstermeye değmeyeceğini.
"Hiç geçmeyen, hiç unutulmayan şeyler de var, beyefendi!
Ölünceye kadar insanın sırtından atamayacağı şeyler de var..."
"Cennet diye bir yer olsaydı ancak sana ve senin gibi acizlere yakışırdı. Bense, seve seve, payıma düşen cehennemin dibini bile kazırdım."
İlkbahar gibi bir mevsimi olan bu dünya, üzerinde yaşanmaya değer... Ne olursa olsun...
Tesadüf seni önüme çıkarmasaydı, gene aynı şekilde, fakat her şeyden habersiz, yaşayıp gidecektim. Sen bana dünyada başka bir hayatın da mevcut olduğunu, benim bir de ruhum bulunduğunu öğrettin.
"Hiç geçmeyen, hiç unutulmayan şeyler de var, beyefendi!
Ölünceye kadar insanın sırtından atamayacağı şeyler de var..."
”ben yine de ısrarla senin bahçende büyümek isteyen bir papatya olacağım. susuz kalsam da büyümek için uğraşacağım.”
“Berlin’de yalnızsınız değil mi?”
“Ne gibi?”
“Yani... Yalnız işte... Kimsesiz... Ruhen yalnız... Nasıl söyleyeyim...”
“Anlıyorum, anlıyorum... Tamamen yalnızım... Ama Berlin’de değil. Bütün dünyada yalnızım...”
"Bazen beklemek lazım,en güzeli için..."
