«Nə vaxtsa hər şey keçir. Yaxşı da, pis də . Amma hər şey tam unudulmur. Yaxşılar insanı sevindirdiyi üçün yadda qalır, pislər ağrıtdığı üçün. Bir də var heç keçməyəcənlər.Bu, hansısa ixtiyar insanın dar bir keçiddə sənə yol verməsinə oxşayır. Yol verir, sənsə ehtiram əlaməti olaraq irəli keçmə yib, onun adlamasını gözlə yirsə n. Səbəb hörmət, ehtiram olduğu halda belə bir müddə t ikiniz də bir-birinizə ilişib hansısa keçiddə qalırsınız...
Ömür dediyimiz də hə yatla ölüm arasında hansısa bir keçid, müə yyə n bir müddə tdir Və bə zə n biz öz içimizdə ki o keçmə yə nlə rə ilişib ömür boyu vurnuxuruq hə yatla ölüm arasında...
Hə tta xatirə lə rdə n də qurtulmaq var. Çünki beyin dünə n də n daha çox bugünlə sabahı düşünmə yə mə cburdur. İçi mizə saldıqlarımızdansa, olanlar ordan çıxmayınca qurtu luş yoxdur...
Evlə rimiz bizi çöldən gizlə dir, qoruyur. Bu dünyada bizi içimizdə n gizlə də n və qoruyan heç nə yoxdur. Ötüb-keçmə yənlər, unudulmayanlar içimizə yığılır, ya içə ridə n yaşadır, ya içə ridə n öldürür. Fə rq etmə z, yaşatsa da, öldürsə də , in sanı az-çox yaradıcı edə n də , yə qin, elə o keçmə yə nlə r, içə yığılanlardır. Bə zə n o qə də r yaradıcı ki, insan hə tta öz ge dişi ilə də nə lə rsə yaradır. Və bu yaradılış bə zə n kimlə rinsə ağrıyan yerinə çevrilir...