Yatağı düşlerimle kirletiyordum, Betonarmenin üstünde gergin bir biçimde yatmakta olan ruhum bedeni terk edip küçük bir el arabasıyla gezintiye çıkıyordu. İdeolojik değişiklikler ve gezintiler yaptım; aklın ülkesinde bir aylaktım. Her şey tamamıyla kesindi benim için çünkü kuvarstan yapılmıştı; bütün çıkış kapılarının üstünde büyük harlerle İMHA yazıyordu, Yok olma korkusu beni sağlamlaştırdı; bedenim bir betonarme parçasına dönüştü . Gayet zevkli olanından kalıcı bir sertlikle süslenmişti. Bazı ezoterik tarikatların arzuladığı o hiçlik durumuna ulaşmıştım, Yoktum artık ben. Kişisel bir sertlik bile değildim.
Sayfa 107Kitabı okudu
Kendimi kabullenmekte zorlanmadım ama başka da hiçbir şeyi, hiç kimseyi kabullenmedim. Başka bir şeye ait en ufak kabulüm kendi reddim olacaktı. Hesabı buna devirmedim. Kendimi de hesaplayamadım. Sıkıntımı engin ve derin zannederdim. Bir zaman sonra baktım ki sıkıntım dünyayı kuşatacak ve başka herkesi de sıkacak genişlikte değil. Dünya o zaman başıma yıkıldı. Çünkü bazı başka sıkılanların sıkıntısı ve bunu dile getirişleri benim sıkıntımı tanımlıyor onu anlamlı ve önemli hâle getiriyordu. O zaman benimkinin sıkıntıdan çok bir darlık, benim hâlimin de bu darlıkta sıkışma olduğunu anladım. Dünya diye dar bir yere girdiğimi düşündüm. Bunu anlamak beni o kadar daralttı ki bu darlıkta artık ne bedenim ne varsa ruhum soluk alıp kıpırdayacak bir yer bulamadı. Soluksuz kaldım.
Kalbimi bedensel yorgunlukla öldürmeliyim. Ruhum gibi, bedenim de ölmeli..
Sayfa 385Kitabı okudu
En güzel alıntı
Ölüm,
Aklıma gelecek günü sayıklıyor bedenim,
Sözlerin kızgın,
masmavinin en kapalı tonunda.
Ve bir bir parmaklarım gezdirdiğim saçlarına dolanıyor ruhum.
Dizlerim taşıyamıyor
kapının eşiğindeki ayrılığı.
Ve hiç durmadan sana,
bilmediğin günahlar işliyorum.
Affet sevgilim, bu gece ölmek istiyorum...
Sayfa 113Kitabı okudu
Ruhum, bedenimden tamamen farklıdır ve bedenim olmaksızın da var olabilir.
22012021
Kayıp bir ruhun gideceği ilk yer kaybedildiği yer.
Katili de her zaman olay yerine döner.
Ruhum mezarın içinde,
Bedenim ise o mezarın başında bekler.
Şimdi kaybolduğum yerdeyim.
Kendi ruhumun katiliyim.
Günlüklerim, suç kayıtlarım.
Hayatta birkaç sayfadan ibaretim.
Her sayfanın üzerinden geçiyorum.
Ve bu kendimi kaçıncı kaybedişim, bilmiyorum...
Dinle genç kız, senle tanışmadan önce mutluydum. …Evet, mutluydum, en azından öyle sanıyordum. Temiz bir insandım, ruhum berrak bir aydınlıkla doluydu. Hiç kimse başını benim kadar gururla ve ışıklar saçarak kaldıramazdı. Papazlar iffetlilik, bilginler bilim konusunda bana danışırlardı. Evet, bilim benim herşeyimdi, o kız kardeşimdi ve bir kız kardeş bana yetiyordu. Yaşım ilerledikçe aklıma başka düşünceler gelmeye başladı. Bir kadın yanımdan geçtiğinde birçok kez tüm bedenim sarsıldı. Delişmen bir yeniyetme olarak hayatım boyunca üstesinden geleceğimi sandığım erkek cinselliğinin ve kanının gücü, benim gibi bir sefili mihrabın soğuk taşlarına bağlayan o demirden iman zincirini şiddetle koparmaya çalışmıştı. Ama oruçlar, dualar, bilimsel çalışmalar, manastırın çileleri ruhumun bedenime yeniden hakim olmasını sağladı. Zaten zihnimdeki manevi bulutların bilimin heybeti karşısında dağılıp gitmesi için bir kitabın sayfalarını açmam yeterliydi.
Ruhum mezardayken bedenim yaşamış, ne yapayım?
