Stefan Zweig Üstüne Bir Deneme
Stefan Zweig çok karamsar bir adamdı. Üstüne üstlük oldukça da hiperaktif biriydi. Bu tespitlerimi bir yerlerden kesinlikle okumadım, tamamen benim fikrim. Peki neye mi dayandırıyorum bu savımı? Yazdıklarına elbette.
Kitaplarının çoğu yüz sayfayı bulmaz zira.(Kurmacalarını kastediyorum elbette) Oysa, modern romanlar çağıydı onun yaşadığı
Namaz
Namazda huzurdayız ama kimin huzurunda durduğumuzdan gafiliz. Bunun için ikâme edilen bir miraç değil namazlarımız;aradan çıkarılan bir borç gibi.
Ah bir anlasak,namaz seccadeyi serdiğimiz anda değil,selam verip seccadeden kalktığımız anda başlar.Bu idrak, böylelikle bizim iki namaz arasında geçen vakitlerimizi de kulluk şuuruna yükseltir. Namazın
TANIŞMA
Eğer bir gün,
yüzünün renginden ötürü
çıkarsan mahkemeye,
'vallahi kalıtımdan oldu' diye
korkma, ben sana tanıklık ederim.
İnsanların,
yüzlerinin ve gözlerinin rengi başka başka da olsa,
gözyaşlarının rengi hep aynıdır.
Ne bir kelimede anlaştılar,
ne aynı avuçtan su paylaştılar.
Yalnızca gözyaşında,
bir de kahkahada buluştular.
Yer tanık olsun, gök tanık olsun,
Bütün doğmuşlarla ve doğacaklarla
tanışmak mümkün.
Akıllarda ve yüreklerde göz göze geldik bugün.
Bin yıl önceden bana selam söylediler;
Bin yıl önceki anneler, annemden az mı sevdiler?
#17 Ağustos 1989/ Üstün Dökmen
Sayfa 11
LÜTFEN OKUYUN!
SONUNA KADAR OKUYUN!
İbn-i Abbas (r.a.) Hazretleri'nden naklen Muaz b. Cebel rivayet ediyor:
- Bir gün Resulullah (s.a.v.) ile beraberdik. Ensardan birinin evinde toplanmıştık... Tam bir cemaat olmuştuk. Sohbete dalmıştık. Bu arada, dışarıdan bir ses geldi;
- Ev sahibi... İçerdekiler.. Eve girmem için bana izin verir misiniz? Benim sizden bir
Yağmur, seni bekleyen bir taş da ben olsaydım.
Her gönle nasip olmayan bir incelik ve hassasiyetle "Yağmur" adıyla taşıyor satırlara, Peygamberi;
Yağmur'un ölü tabiatı yeniden dirilttiği gibi Muhammed'in (sav) de ölü kalpleri dirilteceği umudunu taşıyor dizelerinde...
Yağmur'u yazmaya bir yolculuk sırasında başlıyordu 
Nurullah Genç ve yıllar sonra şu sözlerle dile getiriyordu hâlini:
![Seda [صدا] :](https://r2.1k-cdn.com/sig/size:96/plain/https%3A%2F%2F1k-cdn.com%2Fresimler%2Fuyeler%2F907111_1706135666_KnFBU.jpg){kind=small}
Selam, ben TURŞU!
Geçen sene 1000Kitap'a katıldığım zaman rastlamıştım "Turşu ile Tosbağa"ya ve alınacaklar listeme ekleyip ilk fırsatta sipariş etmiştim. O gün bugündür kitaplığımda, okumak bugüne kısmetmiş. Daha önce bir incelemede "Zamanı geldiğinde her kitap kendiliğinden sana gelir" diye düşündüğümü yazmıştım. Yine böyle bir şey yaşadım. Kütüphanemde bulunan kaç yüz küsur kitap arasından bugün elim "Turşu ile Tosbağa"ya gitti. Tesadüf olmadığını biliyorum. Bu kitabı tam da bugün içinde bulunduğum ruh haliyle okumam gerekiyormuş.
Bu fabl ile masal karışımı hikâyeyi severek ve keyifle okudum. Kısa metinlerde büyük meselelerden bahsetmek her yiğidin harcı değildir kanımca. Yazar bu konuda başarılı olmuş; gerek çocuklarla gerekse yetişkinlerle üzerine tartışılabilecek birbirinden derin felsefik sorular buldum.
Kıymetli insanlardan/hocalardan edebiyat dersleri alan ve emeklemekte olan naçizane bir yazar adayı olarak metnin bazı yerlerinde - profesyonel bakınca gözüme ilişen - kurgu ve imla hataları buldum ama bu tarz ufak tefek pürüzler ilk kitabın nazar boncuğu olsun!
“Ne zaman biri bize bizi anlatacak, işte o zaman tamamlanacağız” diyor, yazarın başarılarının devamını diliyorum! Ayağınıza taş değmesin, yolunuz açık olsun inşallah 
Burak yüksel!
Turşu ile Tosbağa, okurun bol olsun!
Dipnot: Olur da bir gün yine bir kitap çekilişi yapacak olursam listeye "Turşu ile Tosbağa"yı da ekleyeyim ya! :)
Önemli Bir Yazı
*Üzüntü.. stres.. keder.. depresyon.. gerginlik..*
اِنَّ مَعِىَ رَبيِ سَيَهديِن
şuara suresi 62
*[-İnne meıye Rabbi, seyehdin-]* (Mûsâ, “Hayır! Rabbim şüphesiz benimledir, bana yol gösterecektir” dedi. )
Bu ayeti celileyi dağlara taşlara haykırmak, her gördüğüm yere yazmak istiyorum BÜYÜK HARFLERLE..
"İNNE MEIYE RABBİ,
Kadıköy - Haziran Ayı Hikaye Yazma Etkinliği
Kendinizden bir şeyler bulacağınızı düşündüğüm ilk hikayem ile sizlerleyim..
"Kadıköy"
...Modaya doğru yürümeye başladım… Kafamı gökyüzüne doğru kaldırdığımda, kapkara bulutlarla göz göze geldim, yağmur damlaları yavaş yavaş suratıma doğru damlıyorken bir anda nefesimi tuttum ve gözlerimi kapattım, o anda ne düşündüm tam olarak