Doğduğu yerin sokaklarına tekrar geri dönen insan her köşe başında pasaport göstermek zorunda kalıyorsa, oranın yerlisi midir yoksa yabancısı mı? Aynı zamanda bir şair olan Mourid Barghouti, Filistin halkının onlarca yıl süren sürgün hayatını ve geri döndüklerinde buldukları hayal kırıklıklarını bir metafora giydirmeye lüzum görmeyip, olağan çıplaklığıyla anlatıyor. 4 çocuklu bir ailenin ortanca çocuğu olan yazar, ailesinin içine düştüğü sürgünü anlatırken annelerin kahrını ve Filistin'lilerin dünyanın her yerinde hiçbir yere ait oluşlarını naif ve sorgulayıcı bir üslupla gözler önüne seriyor. Kitabı şimdi okumamın sebebiyse, aynı vahşete bugün Halep'te ve tüm Suriye'de tanıklık ediyor oluşumuz. Dünyanın her yerinde hiçbir yere ait olamayan mülteciler ve geride bıraktıkları ülkelerinin hayallerine sımsıkı sarılmak zorunda oluşlarını anlamak için bir şuur edinmek ihtiyacı hissettim. Zira bilincine varamadığımız acıları duyumsayamayız, kurduğumuzu zannettiğimiz empatiler de bir ahmaklıktan öteye gitmez. Kitabın güncel baskısı olmadığı sahaftan temin ettim. Siz de dilerseniz, internetteki sahaflardan küçük bir arama yapıp kitaba erişebilirsiniz.
