İnsan
Gelmeli insan
Fazla bekletmeden,
Bekleyeni yormadan,
Vazgeçildiğinde değil!
Vazgeçilmez olduğunda gelmeli.
Sevmeli insan
İki çift gözü,
Anlamlı bir sözü.
Bedeni değil !
Ruhu, özü sevmeli.
Unutmali insan
Mutsuz anıları,
Sebebsiz gidenleri.
Aldığımız dersleri değil!
Değersiz insanları unutmalı.
Gitmeli insan.
İlgisizliği için,
Duygusuzluğu için
Sevdiğinden değil!
Soğuduğunda gitmeli.
@BulutlaraSevdali
Aslında tanışıyorduk hepimiz aşkla
Uğramıştır elbet sol yanımıza
Bir heyecan bir mutluluk bırakırdı
Yüreğimizin en can alıcı noktasına
Güzel günlerle başlardı aslında
Sevgi saygı güven aşılardı
Gel zaman git zaman başladığında
Sorun çıkardı hep bir noktada
Mutluluğun yerini mutsuzluk alırdı
Güven duygusu yok olur bir anda
Sevginin adı
Kötü birşey mi oldu? Sebebsiz yere kaçmaz insan!
Sayfa 85
Her sabah geç kalıyorum.
Bunu duyanlar düzenli bir geç kalmanın, geç kalmamak olduğunu söylüyorlar.
Ben her sabah geç kalıyorum.
Israr ediyorlar, düzensizlik süreğen oldumu düzene dönüşür diyorlar.
Ben her sabah geç kalıyorum. Her sabah başka bir nedenden, başka bir sebepten, başka bir hikayeden, şiirden, şarkıdan, bambaşka
Sana isabet eden hiçbir şey sebebsiz değildir. Allah'ına inan ve sabret .
Zihnimize Düşenler
Sebebsiz değil elbet bunca acılar.
Takatsiz kalmanda nice Hikmet var.
Rahata erince bu günler,anlar
Elbette tedbirde ne rahiyalar var.
Kasavet hali mutlak son bulur.
Esaret biter de esirlik meçhul
Bu yüzden ışıklı insan dolu caddeler
Yalnız ve yaralı gönlüme teselli olmaz...
Züleyha ya kavuşmaksa bir hayal...
29.12.2021 15.10 /S.Ascioglu
_
sebebsiz hüzün hocamdı
loş odalar mektebinde
Sayfa 23Kitabı okudu
Benim yeryüzünde bulunuşum kadar gülünç, Sebebsiz Bir şey olmazdı...
yapı kredi yayınlarıKitabı okudu
"Âhir zamanda sebebsiz hacca gitmeler çoğalır; yolculuk yapmak onların hoşuna gider."
İbni Abbas (ra)
Sebebsiz kimseden nefret etmem
İnsanların birbirini sevmesinin bir matematiği yok, bazen hiç sebep yokken birilerini seversin, bazen de sebepsiz nefret edebilirsin.
BEN DEĞİLDİM
Bir akşam-üstü pencerenden bakıyordun
Ağır ağır, yollara inen karanlığa.
Bana benzeyen biri geçti evinin önünden.
Kalbin başladı hızlı hızlı çarpmaya..
O geçen ben değildim.
Bir gece, yatağında uyuyordun..
Uyanıverdin birden, sessiz dünyaya.
Bir rüyanın parçasıydı gözlerini açan,
Ve karanlıklar içindeydi odan..
Seni gören ben değildim.
Ben çok uzaktaydım o zaman,
Gözlerin kavuştu ağlamaya, sebebsiz ağlamaya.
Artık beni düşünmeye başladığından
Bıraktın kendini aşk içinde yaşamaya..
Bunu bilen ben değildim.
Bir kitap okuyordun, dalgın..
İçinde insanlar seviyor, ya da ölüyorlardı.
Genç bir adamı öldürdüler romanda.
Korktun, bütün yininle ağlamaya başladın..
O ölen ben değildim.
