Gerçekten insan en iyi dostunun sefil olduğunu görmekten hoşlanır; dostluğun çoğu da sefillik üzerine bina edilir; bu da tüm akıllı insanların bildiği çok eski bir gerçektir.
Ey ben
Süheyil Aydın
Ey beni mavi göğe esir eden özlemim,
Ey beni cehennemde yakan hasretim,
Ey beni bana mahkum eden hayatım,
Dar gelir üstüme boğulurum ben .
Ey insan bir hiçsin sen bu alemde,
Ey insan dur bir bak gönül hanene,
Ey insan sevgidir gerçek aile,
Unutma bu hayat ölümle yaşar.
Ey kendini bir şey sana ucube,
Ey manadan azad olan ucube,
Ey bu hayata bel bağlayan ucube,
Artık gözün açta bak şu dünyaya.
Ey ahvalini bilmezmisin kendinin,
Ey ah vah diyen nefis kendinin,
Ey şahını unutan bencil fendinin,
Yazmaya kalemin mürekkebi yok.
Ey benim biçare sefil dertlerim,
Ey benim ruhumdan kopan etlerim,
Ey benim aklımda susan sözlerim,
Yeter benden gidin araftayım ben.
Her millet iktidar mekanizmasının başına ya kudretli ya da önemsiz kişileri geçirir. Bunlardan birinin işbaşına gelmesi milletin ahlâkî seviyesi ve yaşantısına bağlıdır. Millette toplanmış iyi bir şey var mı yok mu ya da toplanıyor mu? Milletin aklı, milletin iradesi, milletin vicdanı yükselme gösteriyor mu, yoksa yozlaşıp zehirleniyor mu? Bayağı ve sefil bir hayat içinde yok olup gidiyor mu? Burada her birimizin hayatının özelliği ve çalışma şeklimiz ele alınıyor. Biz kendi ülkemizde ne yapıyoruz? Milletimizin geleceğinde nasıl bir rol oynuyoruz?
Sayfa 29Kitabı okuyor
Ehmedê Xanî
Kurmanc ne pir di bê kemal in
Em ma di yetîm û vê mecal in
Filcimle ne cahil û nezan in
Belkî di sefîl û bê xudan in
Bence hayatımda en büyük , en mukaddes şey ancak aşktır , fakat hoppalık ·edip deli gibi rastgele bir adamı sevip de iki gün sonra ya aldandığımı anlayıp yahut bıkıp, dönme dolap oynar gibi sefil ve murdar tecrübelerde sürünmek izzetinefsimin tahammül edemeyeceği alçalmadır.
Bence hayatımda en büyük , en mukaddes şey ancak aşktır , fakat hoppalık ·edip deli gibi rastgele bir adamı sevip de iki gün sonra ya aldandığımı anlayıp yahut bıkıp, dönme dolap oynar gibi sefil ve murdar tecrübelerde sürünmek izzetinefsimin tahammül edemeyeceği alçalmadır.
Aşık olsaydım bundan daha sefil bir körlük içinde olamazdım. Ama aptalca hatam wsk değil gurur oldu.
Sayfa 213Kitabı okuyor
“Aydın olmak, modaya uygun elbise, şapka ve kolalı gömlek giymek değildir. Aydın kesim, bir milletin beyni gibidir. Millet sizi iyi bir öğrenim gördükten sonra, bir maaşa konasınız, akşamları kahvelerde iskambil veya domino masasının başına geçip eğlenesiniz diye okutmamıştır. Bunu böyle yapanlar, gerçek aydın değildir. Bunu yapanlar, aydınların
Bir başka kişiden özgür olabilme durumumuzun eksik yanı, o başka kişinin egemen olduğu, o kişinin iktidarı altında olandan, kısacası onun "kişisel mülkiyetinden" özgür olabilmemizdir. O halde kişisel mülkiyeti ortadan kaldıralım. Artık kimse bir şeye sahip olmamalı, herkes sefil olmalı, mülk kişilerüstü olmalı, kişiye değil topluma ait olmalıdır.
Sefil kadınlar, inançsız ve yasasız adamlar, fabrikalar ve hastalıklarla bu dünyanın işi ne? Bütün bu usta bezirgânlar niçin yaşıyor? Sıra kendilerine gelip tiyatrolara, gece kulüplerine, batakhanelere kurulmaktan başka niçin büyüyor bütün bu şımartılan çocuklar? Bütüp bu madde, düşünceyi köstekliyor. Bizden önceki kuşaklar tüm düşüncelerini, parlak bir uygarlık yaratma uğruna, kuramlar, şaheserler, bilimler, kurumlar yaratmakta harcadılar.
Sayfa 111 - Can yayınlarıKitabı okuyor
"işler artık o noktaya geldi ki sen, ya kendini mutlu etmeyi ya da ömür boyu sefil olmayı seçeceksin,"
Sayfa 72 - can yayınları. nisan, 2024.Kitabı okuyor
Bazıları başkalarının acısına uzaktan bakıp kederlenmek ile iyi insan olunabileceğini sanıyor hatta sadece kendi iyiliğinin altını çizebilmek için üzüntüsünü ele güne duyurmaya çalışıyor . Oysa şunu iyice öğrendim ki vicdandan en çok söz edenler, sadece başkalarının kurbanlarını üzülen katiller. Kabullenmek zor ama aslında başkalarının acısına bakarken insanda kederden ziyade hodbin hisler uyanıyor. Savaş gazilerine bakmak feci bir duygu ile tanıştırıyor insanı :şükretme duygusu. Duyguların en iki yüzlü en sefil olanı. Haline şükretmelerin en rezilcesi başkalarının haliyle mukayese edilerek yapılanı... O zaman insan yaradana verdiği mutluluk için değil olsa olsa başkalarına verip kendisinden esirgediği acılar için teşekkür ediyor. Ve bunu ne zaman fark etse mesela hastanedeki ölü çocuklara onların ince ayak bileklerine bakarken ruhunu derin bir utanç kaplıyor.
"...bizim yüz binlerce evladımız hayata önemsiz ve küçük fertler olarak atılacaksa, tüm parlamentolarda hayatımız sefil, fakir ve çirkin olarak kalır. Memurlar itinasız davranır. Bakanlar politik yalancılar, milletvekilleri halkın üzerinden geçinen spekülatörler olurlar. Okullar yeni nesillerin zekasını ve kalbini kurutan yerler olarak kalır."
Sayfa 135Kitabı okuyor
