Bir şey olsa da her şeyi unutuversem. O dediğim şeyin adı ölüm. Ben senelerdir onu bekliyorum. Gelse hemen gideceğim. Bana sorsalar bir gün daha fazladan ömür istemem. Ama sana soran yok işte, uzattıkça uzatıyor Yaradan ömrümü. Ben her sabah uyanıp "Hazırım Rabbim" diyorum, "gel al canımı." Gelen giden yok daha. Ölsem her şey bitecek. Ölmesem de bunasam hiç değilse. İnsanın en büyük hayali ya ölüm ya alzaymır mı ne, ondan olur mu? Olur. Bunayayım diye bunak gibi oldum ben daha kırklı yaşlarımda. Kırk yaşıma girince kafama takke giymeye, belime kuşak sarmaya, tespih çekmeye başladım. İlk torunu kucağıma verdiklerinde üstüme bir dedelik çöktü. Hah dedim, oluyor, dede olursam, bunarım. Bunarsam alıverir Allah canımı. Öyle sanıyordum ama öyle değilmiş. Belim iki büklüm oldu. Ben yaptım bunu. Öyle yürüye yürüye, doğrulmaya doğrulmaya, iki kat ettim kendimi. Ama gene bunamadım. Kafam yerinde. Bunasam, silinse her şey. Emin'i tanımasam mesela bir geldiğinde. Kimsin sen desem, nasıl rahatlarım. Ama turp gibiyim. Daha ayak sesinden tanıyorum Emin'i.
Sayfa 114Kitabı okudu
Kimse sana ulaşamaz, ulaşılabilir olmazsan eğer. Sen kimsin, diye sordum kendime, kim olmak istiyordun, kendini hangi ölçütle ölçeceksin?
Sayfa 47Kitabı okudu
Toplumda, iş ve eş seçimi ile ilgili nasihat var ama sohbet yok. "Sen kimsin, işin anlamı nedir, eşin anlamı nedir ve eşinle evlilik denen bu yolculukta nasıl bir ilişki içerisinde olacaksın?" Sorularının cevabı konusunda kocaman bir boşluk var...
Sayfa 198
Prof. Seha Meray bir gün Siyasal Bilgiler Fakültesi'ndeki öğrencilerine, "Biz yaptığımız işi hiç ciddiye almayız, Kendimizi ise çok ciddiye alırız," demiş.
"Sen, beni asla, asla tanımayan, bir su birikintisinin yanından geçercesine yanımdan geçip giden, bir taşa basarcasına üstüme basan, hep, ama hep yoluna devam eden ve beni sonsuz bir bekleyiş içerisinde bırakan sen, kimsin ki benim için?"
Bu güne kadar yalnızca, “sen kimsin?” diye sorana ne cevap vereceğimi bilemedim.
palyaço
Kaç kişiyi öldürdüm düşlerimde,
Kaç kilo çekerdi yalnızlık,
Kaç kere ezildim altında
Yaz yağmurlarının.
Belki de palyaçolar ağlardı pazartesi sabahları.
Her sirk geldiğinde ağlamaklı olurduk
Hep ağlamaklı olurduk gülünecek halimize.
Buldum! Herkes terk eder beni, bende bir bozukluk var."
"Yani kimsin sen bu inanca göre? Ben..?"
"Ben terk edilenim."
"İşte çakma kimliğinden bir tanım.
Sayfa 166Kitabı okudu
Sen, beni asla, asla tanımayan, bir su birikintisinin yanından geçercesine yanımdan geçip giden, bir taşa basarcasına üstüme basan, hep, ama hep yoluna devam eden ve beni sonsuz bir bekleyiş içerisinde bırakan sen, kimsin ki benim için?
