Surname
İskender Pala... Benim nezdimde kaleme aldığı her eser çok kıymetli... Duyguyu okuyucuya bu kadar güzel hissettirebilmesi hep çok etkilemiştir beni...
Surnâme... Otizmin bir türü olan Savant Sendromu'na sahip bir kardeşe sahip olan Nasrettin'in aşk ve kahramanlık romanı...
Şehzadeler için tertiplenmekte olan sünnet düğünü etkinliğinde kazasker ve defterdar arasındaki çekişmeyi ve Nasrettin'in bu ikisinden almak istediği intikamı konu alan Sûrname'yi okurken çok keyif aldım.
Belirtmek istediğim ayrı bir konu daha var. Korsan kitaba fikri olarak kesinlikle karşıyım. Yazarın emeğine ciddi bir haksızlık ve kul hakkıdır korsan kitap. Surnâme'yi instagramdan bir sayfadan bir miktar ucuza aldım ve geldiğinde bandrolunü okutunca korsan olduğunu gördüm. Sizleri de dikkatli olmanız konusunda uyarmak istedim.
Kültür ve Turizm Bakanlığı'nın "Bandrol Sorgulama" uygulamasını indiriniz ve şüphelendiğiniz kitapları sorgulayıniz. Korsan satıcıyı da şikayet ediniz.
Kitapla kalın :)
İskender Pala 
Surname
Özgün bir tarzda kaleme alınmış ve enteresan bir okuma deneyimi sunan ancak daha iyi yazılabileceğine inandığım sıra dışı bir roman.
Kitaba başladığınızda sizleri birbiriyle alakası olmayan bölümler bekliyor. Kitap hakkında herhangi bir bilgiye sahip değilseniz bu bölümleri birbirinden ayrı öyküler olarak algılamanız çok doğal. Zaman içerinde bu öyküler kendi çatısını oluşturmaya başlıyor. Bir noktadan sonra bu bölümlerin tesadüfen bir araya gelmediğini ve okuduğunuz şeyin aslında bir roman olduğunu anlıyorsunuz.
Fikir vermesi açısından bu kitabı bir Murakami eserine benzetmem gerekirse aklıma gelen ilk eser elbette 
1Q84 (Tek Cilt) olur. Dünyası, köksüz karakterleri, ağır bir şekilde ilerleyen olayları ve bir yere varmak için çaba harcamayışı bu iki kitabı kuzen kategorisine soktu benim gözümde.
Kurduğu dünyası sayesinde bana yer yer keyifli bir okuma deneyimi sunan bu eserin son kısımlarına tahammül etmek çok zor oldu benim için. Müzik ve sinema ile alakalı referanslar vermeyi seven yazarın bu eserinde kantarın topuzunu kaçırdığı kanaatindeyim. Kendimizi romanın dünyasına kaptırmış ve karakterlerin diyaloglarına odaklanmışken kim şarkı önerisi almak ister bunu hiç anlamıyorum. Yazarın referansları sanatla da sınırlı kalmıyor. İlk defa bir yazarın araba modellerini uzun uzun yazdığını ve konuda ısrarcı olduğunu görüyorum.
HHDVDS daha derli toplu bir finalle ve biraz daha sade bir anlatımla şahane bir eser olabilirdi. Yazarın ön plana çıkma çabası ve diğer eserlerinde gördüğümüz bazı alışkanlıklarını arkasında bırakamayışı bu kitabın sebebi olmuş.
