•sürrealizm•
✨sürrealizm; freud’un fikirlerinden oldukça etkilenmiştir, psikanalize dayanır. akımın ilk bildirisi andre breton tarafından yazılmıştır. tek cümleyle bu akım; gözü kapatmak, kalemi ele almak ve bütün zihnin işleyişini durdurarak kalemin götürdüğü yere gitmektir. mantıkla ulaşılabilecek bir şey olmadığını savunmaktadır.
✨1.dünya savaşı sonrası
Diyelim ki bu hızlı sözleri bana Cezayirli ya da Ghanalı bir aydın söylemiş olsun, ben de aklımsıra açıkgözlük edip ona sorayım: "...Peki ya, Michel Ange, ya Goethe, ya İbsen, Flamand ressamları? Mozart, Beethoven, Bach, sürrealistler?.." Sözlerimi bıçak gibi kesip şöyle diyeceğinden kıl kadar kuşkum yok: "... Çok kibar, çok varlıklı, çok ince bir komşunuz olsa sizin; konağın duvarları usta ressamların tablolarıyla süslü, kitaplığı en namlı yapıtlarla yüklü olsa; piyanoya çöktü mü Bach'ı, Monteverdi'yi derya gibi çalkalandırsa parmaklarıyla, şiir okumaya durdu mu duyarlığına vurulsanız; ama bir gün öğrenseniz ki, bu kibar kültürlü komşu bu evi kurmak, bu inceliğe varmak için çevresindeki bütün komşularını haraca bağlamış, kimisini vurmuş, kimisini kırmış, kimisini evinden yurdundan etmiştir; yine de ona aynı saygıyı duyar, elini aynı içtenlikle sıkar mısınız ve sıkarsanız, ayna da kendi suratınıza nasıl bakarsınız?"
Sayfa 64Kitabı okudu
Sürrealistler, gerçekliğin tanım itibarıyla çirkin olduğunu iddia ediyor; güzellik ancak gerçek olmayandadır. Güzelliği dünyaya sunan insandır. Güzellik üretmek için, kişi gerçeklikten mümkün olduğunca uzaklaşmalıdır.
pdfKitabı okudu
DADA ÖLMEZ İNTİHAR EDER !!!
Şiddet estetikleştirilince, sanatçı onu kendi varlığına da yöneltmesi haliyle avangardın bir sorunsalı olur. Sonuçta, baştan beri edebiyatı ve felsefeyi meşgul eden ''ölüme ve intihara'' ilişkin tahayyüllerin modern türevleri, sanatın, hayatın ve manifestoların açık veya gizli bir teması haline gelir. Nitekim devrimci sürrealist dergisinin ilk
Dali çocukken yaralı bir yarasa bulmuştu. daha sonra onu beslemek için yanına döndüğünde yarasanın karıncalar tarafından yenmiş olduğunu gördü. acıma duygusundan kendini yiyip bitiren Dali’nin yarasanın başından geriye kalanları yediği rivayet edilir. Hikayenin sonu ister doğru ister yalan olsun yok edici karıncalar Dali’nin en bilinen eserlerinde bir çürüme, parçalanma simgesi olarak hep boy gösterirler.
Sayfa 105Kitabı okudu
Sürrealistlerin çoğu Freud'un yazılarından büyük ölçüde etkilenmişti, Freud, uyanıkken zihnimize hâkim olan bilinçli düşünce zayıfladığı anda, içimizdeki çocuğun ve vahşi'nin öne çıktığını açıklamıştı. İşte bu görüşten yola çıkan sürrealistler, tamamen uyanık bir aklın hiçbir zaman sanat üretmeyeceklerini öne sürdüler. Aklın bize bilimi verebileceğini kabul edebilerlerdi, ama sanatı verecek olan, yalnızca akıl dışı bir şey olabilirdi.
Dali- Belleğin direnci
Karıncalar sadece yıkım simgesi değildir. Dali Albert Einstein’ın görelilik kuramından haberdardı . Erimiş saatlerin yerçekimi tarafından zamanın bükülmesin tasvir ettiği bununda 1930’lardaki savaş tehdidin metaforu olduğu varsayılmaktadır. soldaki kuru ağaç Goya’nın Savaşın Felaketleri gravür dizisinde yer alan üzerine insan başı takılmış ağaçtan alınmış
Sayfa 59Kitabı okudu
Sürrealistler, gerçekliğin tanım itibarıyla çirkin olduğunu iddia ediyor; güzellik ancak gerçek olmayandadır. Güzelliği dünyaya sunan insandır. Güzellik üretmek için, kişi gerçeklikten mümkün olduğunca uzaklaşmalıdır.
Epup
Sürrealistler aklı, ruhun en kuvvetli düşmanı olarak kabul ederler.
Sürrealistler, gerçekliğin tanım itibarıyla çirkin olduğunu iddia ediyor; güzellik ancak gerçek olmayandadır. Güzelliği dünyaya sunan insandır. Güzellik üretmek için, kişi gerçeklikten mümkün olduğunca uzaklaşmalıdır.
Sayfa 57Kitabı okudu
Marquis de Sade üzerine
Sade, Marquis de: (1740-1814).
Sadizmin isim babası. Şımarık, küstah, edepsiz. Evlenir. Baldızına balta olur. Sokak sürtükleriyle hayâsız maceraların kahramanı. Hapse tıkılır, kaçar, yeni rezaletler icat eder. 1775'te baldızıyla İtalya'ya gider. Dönüşte hapsedilir. Bir yolunu bulup hapishaneden tüyer; yeniden kaçar, yeniden enselenir. Nihayet Charenton tımarhanesine tıkılır (1789). Bir yıl sonra tahliye edilir. Piyesler yazar. İhtilale katılır. Sonra sefalete düşer ve bir aktrisle yaşar. Ama bu durgun devir çabuk sona erer. Justine romanını kaleme aldı diye tevkif edilir. Hapishaneden hapishaneye yollanır. Nihayet tekrar tımarhaneyi boylar ve 1814’te Charenton'da ölür. Eserlerinin çoğunu hapishanelerde yazmıştır, ömrünün 27 yılından fazlasını yaşadığı hapishanelerde. Eserleri: Justine yahut Faziletin Belaları, Juliette yahut Hayâsızlığın Mutlulukları, Sodome'da 120 Gün, Aline ile Valcour, Halvet Odasında Felsefe.
Sainte-Beuve, Baudelaire ve Swinburne bu müstehcen kitapların geçen asırdaki ünlü hayranları. Lamartine, Barbey d'Auerevilly, Apollinaire de o bulanık kaynaktan feyz almış zaman zaman. Sürrealistler hazreti üstat tanımışlar. O hayranlıklar Sade'a cihanşümûl bir ün kazandırmış. Çağımız Avrupa'sının putlarından biri olmuş, “ilâhi” Marquis.
Sayfa 328
