Bir yudum kahvenin,
Kaç yıllık hatrı kalır?
Gidene duyulan sinir,
Elbet ani kalır.
Unutmam dersin,
Onun yeri ayrı kalır.
Kahvenin sonunda,
Acı bir telve kalır.
Telve
Aslında cellat ölür her gün yeniden
Telvesinde yarı ezik bir dudak
Yazarken ölülerin falını
Mektepli sandalyelerin kırıdığı kalem
Kan tadı gelir kahveden
velhasıl kelam ne diyorduk, bir telve can özüm. bir kahve, bir telve, bir fal. ölüm de yazılmış aşk da. niçin kefen giydirirsin bana, anlamam seni hiç. pek meraklısın gözümde acıların adamını yaşatmaya.
Beni böyle bırakıverdi telve gibi. Kendi falıma kapandım: Fincanda ters duramadım; önce tabağıma, sonra şehre aktım. Nazar olsam ruhuma değecektim. Aşka sebep ararken aşkla neticelendim.
"Kahve acı. Olsun. Daha iyisini hak etmiyorum belki de. Sırasıyla bir esniyorum, bir iç çekiyorum. Pişmanlık , şu fincanın dibindeki telve gibi birikiyor, porselen vicdanımın dibinde."
İletişim YayınlarıKitabı okudu
Korkuyorum belki yarın geç olur
Geleceksen bir gün önce gelsene.
Yaralıya yol gözlemek güç olur
Geleceksen bir gün önce gelsene.
Kar yağar, çığ düşer yollar açılmaz.
Seller iner derelerden geçilmez
Senet yoktur ömre vade biçilmez
Geleceksen bir gün önce gelsene.
Can kuşu kafeste durmaz demişler
Kaçan kuş kafese girmez demişler
Son pişmanlık fayda vermez demişler
Geleceksen bir gün önce gelsene
Abdurrahim Karakoç,Demedi Deme
Sayfa 8Kitabı okuyor
en telve günahlara sarınıp da ölmüşken
kalanımız saf durup mevlidler söylediler
Gel desem, bu akşam
Bir kahve ısmarlayayım sana
Bir fincan kahve:
Cezvesinde kaynamış hatıralar,
Köpüklerinde sevgi parlayan,
Fincanında dostluk ile telve
Bir yorgunluk kahvesi.
En iyisi ben sana
Bir şiir ısmarlayayım
Yanında da
Bir fincan acı kahve...
Hasan Gezer
Yılda üç kere buluşup sevişelim, dedi, cemrelerin düştüğü yerde.
Beni böyle bırakıverdi telve gibi. Kendi falıma kapandım: Fincanda ters duramadım; önce tabağıma, sonra şehre aktım. Nazar olsam ruhuma değecektim. Aşka sebep ararken aşkla neticelendim.
Sayfa 70Kitabı okudu
Yılda üç kere buluşup sevişelim, dedi, cemrelerin düştüğü yerde.
Beni böyle bırakıverdi telve gibi. Kendi falıma kapandım: Fincanda ters duramadım; önce tabağıma, sonra şehre aktım. Nazar olsam ruhuma değecektim. Aşka sebep ararken aşkla neticelendim.
Sayfa 61
12 Şubat'a
Mazi ve ati; zaman acı zehir, zemberek kırık
Soğuk ay, şubatta husul bulamayacak kadar ılık
Gülüşen susuşlar, konuşan taşlar, koşuşan kuşlar
İz çizer lacivert bir cekete dökülen telve bakışlar
Kuru kahveci mehmet efendi hazretlerinin bizzat kendi bestesi ve güftesi olan telve zikri....
Bi' şey eksik, o da enerji
Yok ki aramızda sinerji
Tutmayınca tutmuyor işte
Seninki yaptı bana alerji
İçimdeki heyecanların biraz dibe çökmesini beklemeliydim belki, ruhumun döşemesine çökmelerini, tıpkı kahvenin dibine çöken telve gibi. Bırakmalıydım iki gün, bir hafta geçsin aradan. Ama bugünün olayları soğuduğunda yenileri gelecek, belki daha yakıcıları...
Demek ki, yapabildiğim sürece, sadık kalmalıyım eski kararıma: Her günün acısını yazmak. Bir açıklama vermek, bir tarih atmak. Yazdığımı okumadan, gelecek şaşkınlıklara hazır olması için sayfayı çevirmek. Bembeyaz kalacağı güne dek ― sona, benim kendi sonuma ya da dünyanın sonuna dek.
