Okumak öyle güzeldi ki anlatamam
Böyle hayatın ta içinden bir konuyu ele aldığı ve kitapta dahi olsa anaerkil bir toplum olsaydık nasıl olurdu sorusuna cevabını bize kalemiyle sunarak bu zevki yaşattığı için 
R. Ayça Kavraz’a minnetlerimi sunuyorum.
Malesef baskılanan kadınlardan biri olarak devrim’in paralel evreninde ki her gördüklerini zevkle okudum. Bade’nin ayaklarının yere bastığı işine dört elle sarıldığı yerde bende gururla, mutlulukla durdum.
Kelime hataları ve kadınların yaşadığı daha çoğu şeyi ekleyememesi(eklese roman 800 sayfaları bulurdu) dışında bir sorun yoktu.
Kitaba öyle daldım ki bitince kendi dünyama dönmek diğer kitapları bitirdiğimde verdiği etkiden daha sarsıtıcı oldu. Bitmesin istedim ki devam kitabı varmış beklemedeyim alacaklar listemde hemen başa yazdım.
Eşime okuması için vereceğim ama kapağını görünce ‘bu ne böyle erkek temizlik mi yapıyor bu kitapta?’ Diyerek bu istediğimi çöpe süpürdü . Gerçi onu bile kadın işi diye yapmaz buruşturup attı demek daha doğru.
Yeniden bir zaman yolculuğu
Kopenhag üçlemesi bir akşam ansızın çıktı karşıma. Okurluk zevkimin ortak olduğu birinden de 
Elena Ferrante ’in tarzına çok benziyor gibi bir yorum duyunca anında başladım okumaya. Elena Ferrante benzemek demek 
Annie Ernaux ’a benzemek demekti aynı zamanda. Nitekim bu da bir başka Ernaux hayranının yorumuydu.
Otobiyografik eserleri okumaya bayılıyorum. Hele bir
YENİ DÜNYA- kitap yorumu
