Sosyalistlere göre suç, çevrenin ürünü. Suç diye bir şey yok. Suç, kötü ve tabiat dışı bir içtimaı düzene isyandan ibaret. Çevre her kötülüğün kaynağı. Demek ki, toplum akla veya tabiata uygun bir düzene kavuşunca suç falan kalmaz. Çünkü isyan edecek bir konu yoktur artık. Ve göz kapayıp açıncaya kadar insan salaha kavuşur.
Harari’nin 2 kitabı muhteşemdi fakat bu kitabı biraz hayal kırıklığı oldu. Tabii ki yazarın belli bir dünya görüşü var fakat Rusya ve İsrail’in savaş öngörüsünün fiyasko olması , evrimin eşcinselliği kabul etmeyeceğini söyleyememesi , kadınların toplum içindeki görevine fiziksel şartları katmamasımgibi sebeplerle çok fazla hata barındıran bir kitap olmuş.
Özellikle Ortaçağ da halkın toplum içindeki yeri , çocuğun aile içindeki konumuna benziyordu. Cahilliği ,ahlaki ve entelektüel geriliği nedeniyle buna çocukluk çağı da denebilir. "Bu çağ acımasızdır."
“Sürekli gelişen bir canlılık içinde mutlu bir yaşam sürdürmek,yani insanın elinden geldiğince bilinçli ve yoğun yaşaması öylesine doyurucudur ki,böyle yaşayan birisi için,bazı hedeflere ulaşılıp,ulaşılmaması çok önemli olmaktan çıkar.”
''Eroin kullanan bir arkadaşım varsa ve onu aktif bir şekilde bırakmaya
teşvik eder ve 'temizlenmesine' yardımcı olmak için çaba gösterirsem,
toplum beni bir kahraman ya da kurtarıcı olarak adlandırır. Arkadaşımı
kanser olmadan önce sigarayı bırakması için teşvik ettiğimde, sağlık riski
taşıyan bir davranışta bulunan arkadaşıma yardım eden ilgili bir iyi arkadaş
oluyorum. Ancak bir arkadaşıma kadınlara yaklaşımını değiştirmesi
gerektiğini ve bunun mutsuzluğunun bir nedeni olduğunu, kadınlara bakış
açısını ve yaklaşımını değiştirmesi, daha iyi görünmesi ve daha iyi
hissetmesi gerektiğini söylediğimde, o zaman 'sığ' bir hıyar ve onun
'sorununa' karşı duyarsız oluyorum.''
Bir insanın kalitesi biraz da yanındaki insanlardan/dostlarından anlaşılır. Eğer bir insanın yanındaki arkadaşları, dostları her gün değişiyorsa, bugün gelen yarın gidiyorsa orada bir sıkıntı vardır, hem de büyük bir sıkıntı vardır.