Bayıldım,,, *
- Bazı mektupların yazılmasını geciktiren bir kısır döngü var. Önce gücü yetmediği, ne söyleyeceğini bilemediği için yazamıyor insan. Sonra bu tereddütler yüzünden mektubun yazılması gereken zaman geçiyor. Tren kaçıyor yani. Bu sefer gecikmiş olmanın suçluluk duygusu engelliyor seni. Mektup asla yazılamıyor..
Yeter! Of be .. nim canım sıkılıyor.!
Adam olmak için karanlık daha uygun bir ortamdır .. Bunu herkes duyuyor unutuyor. Oysa çoğunluk, aydınlıkta adamlık denemesi yapıyor da, karanlıkta uyuyor, uyurken horluyor, konuşurken susuyor, unutuyor, kızıyor, vuruyor-kırıyor ..
Soruyorsun, söylemiyor, sinirleniyor, kaçıyor, arkadan konuşuyor, bakıyor, görmüyor ..
Sevmiyor; seveceği yerde ve o anda seviyor mu, sevmiyor mu diye fala bakıyor.
Karşıya geçmek tehlikeli ve yasaktır diyorsun, karşıya geçiyor .. Tren penceresinden sarkmayın diye rica ediyorsun, sarkıyor .. Çiçekleri koparmayın diyorsun, koparıyor .. Çöp atmayın diyorsun, atıyor.
Adam öldürmek iyi bir şey değildir, diyorsun; kızıyor, öldürüyor.
Yazıyorsun okumuyor, çiziyorsun anlamıyor.
Politikaya atılıyor, parti kuruyor, kendi başına kim geçiyor, anlamayor kendini seçiyor. İleri-geri her konuda konuşuyor ..
Halka yutturdum sanıyor.
Yeter! Of be .. nim canım sıkılıyor.
Sayfa 367Kitabı okudu
VARSIN AŞK ÖLSÜN, EVLİLİK BİZE YETER
Evliliğin aşkı öldürmesinin yahut içten içe kemirmesinin kötülüğü üzerine konuşup duruyoruz her fırsatta. Hatta ölen aşkımızın ardından içten içe hayıflanıyoruz. Yıllar geçtikçe mutsuzlaşıyor, evliliğimizin ilk anlarında yaşadığımız haz ve heyecanı bulamamaktan dolayı karamsarlığa düşüyoruz.
Tüm dünyaya paralel olarak ülkemizde de boşanma
... dünya denen tren yüzüme tosluyor
Zaman kaçıyor ve ben gözlerimi geçmişin çağrısına kaptırıyorum
Gökyüzün altında tanımadık bir şey yok diyesim geliyor
Sizi hatırlıyor ve vazgeçiyorum; "O, her an yeni bir ilahi tasarruftadır"
Sonra duruluyor, sonra küçülüyorum, sonra sükût Sonraysa geçiyor her şey gibi bu sonralar, dünya denen tren yüzüme tosluyor
Kelimelerin gölgelerinden de medet umuyorum "Hikmetleri kelimelerin kalbine indiren Allah'a hamd olsun"
İbn Arabî hazretlerine fısıldama
Soruyorsun,söylemiyor,sinirleniyor,kaçıyor, arkadan konuşuyor,bakıyor,görmüyor.
Sevmiyor;seveceği yerde ve o anda seviyor mu,sevmiyor mu diye fala bakıyor.
Karşıya geçmek tehlikeli ve yasaktır diyorsun,karşıya geçiyor.Tren penceresinden sarkmayın diye rica ediyorsun,sarkıyor.Çiçekleri koparmayın diyorsun,koparıyor.Çöp atmayın diyorsun,atıyor.
Adam öldürmek iyi bir şey değildir,diyorsun;kızıyor,öldürüyor.
Odadan gündüz ışığıyla beraber bana ait her şey çekiliyor: Evime ait hatıralar, kalabalıklar, sevdiklerimin sesleri, bir çok şekiller, hayatımın parçaları, Erenköy, köşk, tren, vapur, fakülte, doktorlar, hastabakıcılar, hayatın gü- rültüleri, şehir, gündüzün sesleri her şey uzaklaşıyor. İçimde bir boşluk. Garip ve büyük bir his, derinliklerime doğru kaçıyor, gizleniyor. Ruhum karartılarla, sessiz ve şekilsiz gölgelerle, eşya arkasına saklanan hayaletler gibi kendilerini göstermeden korkutan meçhul varlıklarla dolu.
Sayfa 96
Bazı mektupların yazılmasını geciktiren bir kısır döngü var. Önce gücü yetmediği, ne söyleyeceğini bilemediği için yazamıyor insan. Sonra bu tereddütler yüzünden mektubun yazılması gereken zaman geçiyor. Tren kaçıyor yani. Bu sefer gecikmiş olmanın suçluluk duygusu engelliyor seni. Mektup asla yazılamıyor.