anlaşılmaz bir tuhaflık
Sayfa 467 - tiyo, ikinci baskı, eylül 2014, cağaloğlu
Tuhaflık, yazarlığın alametifarikalarından.
Sayfa 207Kitabı okudu
"Acı ve ıstırap. Acı fiziksel dünyaya, ıstırap ise psişik dünyaya aittir. Birbirinden ayrı ama birbiriyle bağlantılı ve etkileşim içinde olan iki alandır bunlar. Acı belli bir noktada yer alabilir (baş ağrısı, karın ağrısı), oysa ıstırap bütün varlığımıza zulmeder, bizi yıpratır, zayıflatır, çoğu zaman da değerimizden düşürür. Acı doğal bir rahatsızlık şeklinde yaşadığımız bir şeydir, kabul edilebilirdir, nettir: Bir testere parmağınızı kesecek olursa, elimizin ağrıması doğaldır ve bunda herhangi bir tuhaflık görmeyiz. Acı mazur görülür. Ancak ıstırap için bu geçerli değildir. Istırap bize haksızlık, talihsizlik, hak edilmemiş bir ceza gibi gelir: Ona ilk tepkimiz isyandır, başkaldırıdır."
*Ryszard Kapuściński
Sayfa 48Kitabı okudu
Galiba doğada her şey var, bir yığın tuhaflık da.
Sayfa 25 - Kırmızı KediKitabı okudu
Yıllar sonra anladım ki, ruhlarına yakın gelmeyen tüm davranışlara tuhaflık diyormuş insanlar...
Sayfa 133Kitabı okudu
Seni kaybetmiş olan ben, şimdi ölmek istiyorsam bunda ne tuhaflık olabilir ki?
Sayfa 102Kitabı okudu
Eğitimsiz birisinin eğitimsiz birisi gibi davranmasında ne gibi bir kötülük ya da tuhaflık olabilir ki? O insanın bir hata yapmamasını umduğun için aslında kendini suçlaman gerek. Çünkü başlangıçta bu kişinin bir hata yapacağını anlama yetisine sahiptin. Bunu unutan sen, onun hata yapmasına şaşırıyorsun.
Sayfa 99Kitabı okudu
"İnsanlar mı tuhaflaşmış... yoksa bende mi bir tuhaflık var, bilmiyorum."
Sayfa 50 - İz YayınlarıKitabı okudu
“Hayatımızı Aristo'nun Zaman'ı gibi bir çizgi olarak değil de, yoğun anların tek tek her biri olarak düşünmeyi öğrenirsek, sevgilimizin sofrasında sekiz yıl beklemek bize alay edilebilecek bir tuhaflık, bir saplantı gibi değil, şimdi yıllar sonra düşündüğüm gibi Füsunların sofrasında geçirilmiş 1593 mutlu gece gibi gözükür. ”
Kimi zaman insanlar durup bana bakıyorlardı. Bu beni üzmüyordu çünkü bana neden böyle baktıklarına dair hiçbir fikrim yoktu . Zihnimin derinliklerinde bir yerlerde insanların geçerken durup komik bir şekilde bana bakmalarına neden olan bir tuhaflık ; benimle ilgili bir tuhaflık olduğuna dair bir düşünce vardı herhalde .Ancak bu garip bir düşünceydi ve beni korkutuyordu .
Sayfa 39Kitabı okudu
