Hala şoktayım. Gerçekten bu kitap, ilk kitaptan daha akıcı ve vurucuydu. Hala bazı şeyler açığa çıkmadı ama en beklemediğim an da bir gerçek öğrendim ki.. kitabı yere fırlatıp şoktan yerde yuvarlandım.
Laia karakterini çok iyi geliştirmişti. İlk kitaba göre verdiği kararlar daha tutarlıydı ve kendinden emindi. Bazı yerlerde beni sinirlendirse de (özellikle aşkta) tahammül edilebilirdi. Sonradan zaten onun da gözü açıldı doğru yolu buldu, çok şükür. İtiraf edeyim, kitabın son kısımlarında Laia öyle bir hata yaptı ki “aptal mısın cemile” diye sayfalarca bağırdım. Elias, tam on numara beş yıldız hariküladenin de üstünde bir karakterdi. Gerçekten ilk defa bir kitapta erkek karakterin de mantıklı kararlar alabildiğini okumuş oldum. Bazı yerlerde beni sinir etse de anın da yaptığı ve kafasından kurduğu mantıklı açıklamalarla sinirim geçiyordu. Kitapta her şey mi tutarlı olur bana hiçbir şey fazlaymış ya da abartılıymış gibi gelmedi. (Uzun süre bu tür kitap okumadığım için de olabilir hahshssh)
Helene’ye ilk kitapta ve ikinci kitabın başlarında o kadar sinir olmuştum ki, ismine bile tahammül edemiyordum ama şimdi bütün sevgimle ona sarılmak istiyorum… ve Marcus ve Kumandan (Allahın belası kabız kadın) lütfen en kısa zaman da ölün
