Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Gönderi Oluştur
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.27
Sen her çağda yeniden doğar, her bahçede yeniden açarsın mazlume, yanmak ve yakmak için. Yanışta mısın mazlume ve seni yandırmak için yarışta mı sefiller?
Sen her çağda yeniden doğar, her bahçede yeniden açarsın mazlume, yanmak ve yakmak için. Yanışta mısın mazlume ve seni yandırmak için yarışta mı sefiller?
Sen her çağda yeniden doğar, her bahçede yeniden açarsın mazlume, yanmak ve yakmak için. Yanışta mısın mazlume ve seni yandırmak için yarışta mı sefiller?
"İsanın doğuşundan önce yandıktan sonra tekrar kendi külünden vücut bulan efsanevî bir kuş. Bu kuş zaman zaman kendisini ateşte yakarmış. İnsan oğlunun ilk benzeri. Ateşte yanıp kül olduktan sonra birden alevlerin arasından tekrar fırlar hayat bulurmuş" distopik bir kurgu ile insanlığın yakarak yok ettiği kitapları, dini, tarihi tıpkı anka kuşu gibi yeniden hayat buldurmaya çalışan roman. İsimden içeriğe doğru baktığımızda 451 fahrenheit kitapların tutuştuğu ısı derecesidir. 451 numarali itfaiyeciler distopik zamanın kitap yok eden mesihleri. İşlerinin tarihten belli yakmak olduğuna inandirilan itfaiyecilerin kitap bulduklari evleri yakmalarını ve kitapları okuyanlarin kitaplarla birlikte yanmak istedigi bir cehennem düşünün. Kitapsız bir dunyanin dönüştüğü bu gösterişli cehennemi bizlerin önüne seren bu roman sorgulamayla birlikte başlayan bir uyanışın öyküsü. Roman kahramani montag ateşin yok eden hazzindan okudugu bir kitap cümlesi ile kurtulup antik cag filozoflari gibi dayatılan yaşamı sorgulamaya kendi aslını bulmaya başlar.
Kitap 6 farklı hikayeden oluşmaktadır. Hikayelerin özünü insan unsuru oluşturmaktadır.İnsanlar her öykünün sonunda öfkelerini, kızgınlıklarını bırakıp sevgiye yöneliyorlar. Bu kapsamda bakıldığında yazar, yakmak için öncelikle yanmak gerektiğini az ve öz bir şekilde sade bir dille anlatılmıştır.
Kitapta bazı bölümlerini okurken sanki bir din kitabını okuyormuş gibi hissine kapılıyorsunuz.
"Yoksul Köylünün oğlu" hikayesinde geçen Saray kısmı Kehf suresine benzetmek mümkündür.
Bazı hikayelerde yazar yaratanın tüm kullarını sevdiği, onları imtihan ettiği, kulun kulu Allah için sevmesi gerektiğini, birbirine karşılıksız yardımda bulunmalarını, Sadece kendisi için çalışmamak gerektiğini hepimizde Allah'ın bir parçası olduğunu çok güzel hikayelerine işlemiştir.
İyi okumalar..
Eylül... Kitabı yorumlama haddini kendimde görmüyorum. Biraz duygularımdan biraz da bitirince kafamda dönen sorulardan bahsedebilirim sadece. Aşk yanmak mıdır, yakmak mıdır? Yanarken yakmak, yakarken yanmak mıdır? Uğruna ölmek, öldürmek midir?
*
Her türden kitap okuduğumu düşünüyorum ama son sayfasını üzerimden tır geçmişçesine yorgun kapattığım bir kitap hatırlamıyorum. Bir Suat oldum, bir Necip, bir Süreyya... İsteklerimi yerine getirdim, aşkı tattım, içime kapandım, farkına vardım, bencil oldum, sencil oldum, fedakarlık yaptım, ihaneti tattım, acıyı tanıdım, ölüme susadım. Çok şey oldum, çok şey öğrendim, çok şey yaşadım ve yaşattım ama mutlu olamadım ben bu romanda. Hoşça kal Eylül, minnetim sonsuz Mehmet Rauf.
1953 de yazılmış olmasına rağmen güncelliğini koruyan bir distopya romanı. Güzel, sürükleyici bir kitap.
Okurken aklıma soru işaretleri sokmayı başaran bir kitap oldu.
-Kitapları seviyoruz ama bunun ne kadar hakkını verebiliyoruz acaba?
- Gerçekten mutlu muyuz, ya da mutluluk dedigimiz şey tam olarak ne?
O zamanlarda kitapların yakıldığını ve sadece sürekli olarak televizyon izlendiğini hayal ediyor yazar. Montag adında bir itfayeci var ve büyük bir zevkle mesleği gereği kitapları senelerce yakıyor. Bir gün bir kadının evine gidiyorlar yakmak için, ama kadın evden çıkmayıp kitapları ile birlikte yanmak istediğini söylüyor. O zaman içinde bir şeyler kıpırdıyor Montag'in. O akşam mahallesinde bir kızla karşılaşıyor. Mutlu musun? Diye soruyor kız. Bir süre acaba gerçekten mutlu muyum diye düşünmeye başlıyor. Ondan sonra Montag kitapları yakmak yerine toplamaya, okumaya başlıyor.
Fahrenheit 451 İnceleme
Karakterimiz Guy Montag, bir itfaiyeci. İnsanların düşünmesine, sıkılmasına izin verilmeyen, televizyonların ve hızlı arabaların egemen olduğu bir distopya düşünün.
İtfaiyeciler artık yangınları söndürmüyor, yakmaya başlıyorlar. Montag'ın işi yakmak hem de yasa dışın olanların en tehlikesi olan kitapları...
Montag, kitaplarıyla birlikte yanmak isteyen birini gördükten sonra yaptığı işi sorgulamaya başlamıştır. Komşusu Clariesse ile yaptığı diyaloglardan sonra Montag bildiği her şeyi sorgulamaya başlıyor.
Kitapta ara ara kopuklukta olsa konusunun vermiş olduğu özgünlük çok keyifliydi. Benim en çok hoşuma giden kısmı, kitap severlere yönelik yazılmış bir kitap olması. Özellikle bir kitabı okuduğumuz da ne kadar hatırlamaya çalışsakta, çok zorlanırız ama aslında o kitap içimiz de yaşar. Kitap bunu iyi anlatmış. İyi okumalar...
Grigoriy Petrov'un yazdığı Beyaz Zambaklar Ülkesinde kitabı hakkında biraz düşüncelerimi paylaşmak istiyorum. Kitap Finlandiya'nın büyük mücadeleler ile nasıl kalkındığını anlatıyor. Bu kitabı okuyan insanların çoğunda bir kalkınma düşüncesinin oluşacağını düşünmekteyim kitapta bahsedildiği gibi yanmak ve yakmak istedim. Şu anda bulunduğumuz bu zamanda kendi ülkemizde ve dünyada gençlerimiz belki cahillikten belki şehvet duygusundan bilemiyorum herkeste aynı cümleleri duyuyorum ben de bir gencim ve gençlik dinanizmi bende dde var kanimda akmakta ama yanlış yönlendiriliyoruz doğru yolu bulamıyoruz ve siyasi olarak da hayat koşullarının bize dayattıgi zorluklarla da içimizde bir bıkmışlık aldı başını gidiyor dur demek istiyorum oturun bir nefes alın ve ne yapmamız gerektiğini konuşalım ama sadece konuşmak ile kalmasın ayaklanalım kalkınalım madem olduğumuz durumu beğenmiyorbeğenmiyoruz o zaman bunun suçunu bir kaç kişiye atmayız. Kitap bu konularda ayrıntısı ile bahsetmektedir . Atatürk bu kitabı zamanında okullarda okutmuştur ve eline nasıl geçtiği bilinmemektedir. Ve kitabın sonunda Türkiye'de yayınlanan birçok baskısının önsözünde " Kitabın asıl sahip olduğu değer bize Finlandiya'yı anlatması değil , nasıl bir toplum olduğumuzu ve olabileceğimizi bütün açıklığıyla göstermesidir. "
Baskıcı ve totaliter bir rejim ...
Gelecekte bir gün , zamansız ...
Türümüz distopya , malumunuz üzere efendim ...
İtfaiyecilerin yangın söndürmek için görev yaptığı değil aksine yangın çıkarmak için görev yaptığı bir zamanı düşünün .
Peki bir de şunu düşünün ki ben düşünürken bile beynim ve duygularım acımıştı ;
" Kitapları yakmak " için yangın çıkarmak .
Yeryüzünde tek bir kitap kalmayıncaya kadar !
Buradan sonrası minnacık spoiler içerir !
Kitaplarıyla birlikte , kitaplarına sarılarak yanmak isteyen kadının satırlarını okurken ağlamıştım ..! :((
Türünün meraklısı muhakkak okumalı !
Küçük bir hidrojen taneciğinin başka hidrojenlerle de birleşerek ve oksijen ile bir araya gelerek oluşturduğu suyun bize ulaşmak için - yaradılışından itibaren - hangi yollardan geçtiğini anlatan harika bir kitaptı. Yazarımızın 'su' dan bahsederken aslında insan ruhuna gönderme yaptığını düşünüyorum. Her birimizin içinde yakmak ve yanmak eylemlerinin gerçekleştiğini ancak ruhumuzun sonunda bir 'su' gibi temiz ve ferah olabileceğini anlatmaya çalışmış. İlk kez bir kişisel gelişim kitabı okudum ancak ruhumun eylemlerini sorgulamadım değil. Ayrıca kitabın sevdiğim bir özelliği de yazarımız bazı cümlelerin altını çizmiş ve böylece önemini vurgulamış. Bu güzel kitabı yazdığı için yazarımıza çok teşekkür ediyorum
"Ne yak" dedi, "ne de yan!"
"Her doğum ölüme her ölümse doğuma gebeydi"
"Gidiyor mahlukat sırrıyla bilinmezliğe. Bir Yaradan biliyor bu yol çıkıyor nereye.."
Eylül romanı, İzlekler metodu
Eylül romanının sonundaki yangın sahnesininin izlekler metoduna göre inceleme.
Sönmeyen Ateş
Bir çürümenin, yok oluşun, hislerin ve çalkantıların romanı olan Eylül’ü izlekler metoduna göre incelemeden önce ‘‘ izlek ‘‘ kelimesine değinmemiz gerekir.
İzlek; eserin tamamında görünmez
Hak. Kenti: Yön güneydoğu. Pir. Köyü. Yükseklik 2100.
Bir kazazede ya da ademzade..
Birbirinden farklı iki lisan,
anlaşılmayınca solan insan.. Ve ardı arkası kesilmeyen olaylar..
Ferit Edgü, O (içinin boşluğu, belirsizlik, hiçlik...) romanında alışık olmadığımız bir üslup ve biçimle karşımıza çıkıyor. Şiir ile roman arasında, gerçekle düş arasında, umutla korku arasında gidip geliyor. Kente ırak bir bölgeye okumuş bir insan olarak düşmüşseniz o karanlığa güneş olmuşsunuzdur. Ölen bebeye şifa da sizdedir, muskasını kaybedenin muskasını yazma işi de; öğretme işi de öğrenme işi de.. Karanlığın aydınlığı kasvetle soğuruşu ya da aydınlığın karanlıkla çetin mücadelesi gelir sonra. Meşale sizdedir, yakmak için yanmak da gerekir..
İnceleme yazmayı pek sevmiyorum, her kitap için -hemen hemen her kitap için- işin ehilleri tarafından yapılmış tahliller, tenkitler mevcuttur. E hisseme aldığım da biraz kendi özelimdir. Dolayısıyla bu kadar söz kafidir :) Mutlaka ama mutlaka okunması gereken, mahrumiyeti ve çaresizliği iliklerinize kadar hissedeceğiniz bir eser.. Beni hayli sarsan şu kısmı buraya da yazmadan geçemeyeceğim:
"Alaaddin geliyor. Gece.
Hoca benim kardeş hasta, diyor.
Nesi var? diyorum.
Ateşi var çok, diyor. Ölecek.
İlaç vereyim mi? diyorum.
Hayır portakal ver, diyor.
Portakal yememiştir hiç."
"Olan olmuştur' olacak olan da olmuştur"
Ah neler oluyor bu hayatta olmazlar oluyor, olacak sandıkların olmuyor, yapmaz dediklerini yapıyor, yapar dediklerin yapmıyor.
Acaba bu Zehra neler zırve alıyor....
İlk defa Tarık Tufan okudum ve bu okuma sıralamam yanlış zamana geldi. Çünkü Tolstoy'un Diriliş'inden sonra Eda'nın aşkı ile yanan ve yanmanın eğitimini babasının tekkesinden ayrılarak alan aşığımızın yaşadıkları pek de iç açıcı gelmedi bana ilk başlarda. Hatta bırakayım okumayı, boş ver vakit kaybı demeye bile başladım.
Sonra "bu benim hatam, ona da bir şans ver, nasıl ki Rüstem ilk kez gördüğü kızın (gelinin) gözlerinden o kıvılcımı aldıysa sen de kitaptan hemen etkilenecek, mesajı hemen alacaksın diye bir kural mı var" dedim. zamanla alırsın kitaptan alınacak kıvılcımı, her şey hemen olmaz ya biraz da sabır gerekli, yanmak gerekli, ağlamak, gemileri yakmak gerekli. eda'nın aşkı ile yollara düşen kişinin prens nehilyudav'dan ne farkı var.
Tufan, aşkı- arayışı- dirilişi böyle sade, yalın, maceraperest anlatıyor Tolstoy da başka... ne demiş büyüklerimiz "her yiğidin yoğurt yemesi farklıdır ". sonuç ne: yoğurt yendi.
olay örgüsünü beğendim. araya serpilen mesajlar güzel.
demek neymiş hemen pes etmemeli bir şans daha verilmeli.
ah Eda ahhh sen de bir şans verseydin ya kahramanımıza....
Diikat spoiler içerebilir!
Kitapsız bir dünya nasıl olurdu acaba hiç düşündük mü? Öncelikle yazar bu kitabın adını koyarken bir hayli kararsız kaldı ve bunun için itfaiye erini arayıp kağıt yanma ısısının 451 fahrenheit olduğunu öğrenince adını bu şekil bırakma kararı aldı. Konuya gelmiş olursak itfaiye denince aklımıza yangın söndürme olduğu gelir dimi benim direkt böyle olmuştu. Hatta kitabın kapağına bir türlü anlam vermemiştim. Okuduktan sonra ise bu nasıl da olur bir kapak resim de böyle hemen anlatılır düşüncesi oldu. İtfaiyelerin görevi yangın söndürme olması gerekirken hangi evde kitap varsa ya da neredeyse orayı yakma görevi görünüyor. Baş karakterimiz montag bir gün göreve giderken kadının evini yakmak için. kadın kitaplarını terk etmeyip kitaplarıyla yanmak istedi. Bunun üzerine montag derin düşüncelere daldı. Kendi kendine "bir kadın kitap uğruna yanabiliyorsa, kitapların içinde bir şeyler olmalı" düşüncesinden kurtulamıyor ve artık bu dünyaya ait olmadığını anlıyor.
# Mutlu olmamız için gerekli her şeye sahibiz, ama mutlu değiliz.
# Sonu iyi olan her şey iyidir.
Okurken çok keyif aldığım çok severek okuduğum bir eser oldu ve sizin de beğeneceğinizi umuyorum iyi okumalar
kitapla kalın...