Kalbinin tenhalarından kanatarak ahraz anıları, yaralarının kabuğunu kaldır at, sevilmenin sıcaklığına yaklaş yavaş yavaş... Bulanık göğüne yıldızlar takarak, hüznün tortusunda bezgin, yine de gülmekten ağlaya ağlaya yaşamın billur ırmağına, güneşin doğması gibi usul usul yanaş.
Yokluğun içinde varlık ara!
Unutma!
Çaresiz olursan en cesur, sevgisiz kalırsan en çok seven sensin...!