Tekrar sessizlik oldu. Üstlerinde delice uçuşan bulutlar bir an durdular, aralarından gözüken yıldızlar söndü. Bütün evren titreyip durdu. Bir an mutlak bir karanlık oldu. Tüm ışıklar söndü, tüm hareketler durdu. O korkunç anda, olmuş olan, olmakta olan ve olacak olan her şey, aynı Kehanetin doğrultusuna giriverdi. Hepsi iki olmuş olan, birdi artık.
O geceden sonra her gece evdekiler uyur uyumaz sıcak yataklarından doğrulup dama çıktılar. Birbirlerine sokulup uzakta yanıp sönen ışıklara, parıldayan denize, tepelerin üstünde hışırdayıp kayan , gri bulutları aralayan aya baktılar. Ay gelip üstlerinde durdu . Deniz köpürüp dalgalarını yıldızlara vurdu . Yıldızlar söndü.
Sayfa 119
Ay gelip üstlerinde durdu. Deniz köpürüp dalgalarını yıldızlara vurdu. Yıldızlar söndü.
Sayfa 132Kitabı okudu
TEPEDEKİ YILDIZ
Akşam gökyüzünü kızıla boyayıp doğarken, küçük çocuk bahçelerindeki çiçeğin tomurcuklarını seyrediyordu. Dedesi masadan kahvesini alıp yudumladı, gözünün ucuyla da torununa şefkatle bakıverdi. Elinde bir kitap tutuyordu adam. Çocuk her seferinde o kitabı dedesine anlattırmayı çok seviyordu. Kitap gökyüzünden bahsediyordu. Çocuk
Balık :)
Balık’ın simgesinde zıt yönde giden iki Balık bulunur. Balık hem akışta kalıp akıntı yönünde hareket edebilir hem de akıntıya karşı yer değiştirebilir. İki yönlüdür, duygularının gel gitli dönemlerinde herkeslerin kafası karışır, bir tek Balık kendi davranışlarının içinde bir bütünlük kazanır. Sınırsızlık demektir Balık, göz alabildiğine sular, sonsuz derinlikli okyanuslar, dünyanın çoğu onların yaşam alanıdır. Göklerin mavisiyle renklenir sular, ayın ışığıyla romantikleşir aşıklar ve yıldızlar ışıldar yine su dalgalarının üstlerinde gece yarıları! Tüm bu oluşumlar Balık’ın ruhunda da yaşam bulur. Sezgiler ve duygular denizinde yönsüzdür Balık zira suyun altı sağsız solsun, bir ve aynıdır! Kalabalıklar içinde kaybolur ama kendi yolunu bulur Balık. Kendini ifade edemese de kendi dünyasını içsel olarak tanır. Balık kaygandır, tutulamaz, ele avuca sığmaz! Bilinçli bir özgürlük değildir bu. Ama Balık’ı katı dünyanın kurallarına uyduramazsınız, o kendi dünyasının kurallarını yaşar! 🐟
YILDIZLAR ÜSTLERİNDE
Orda şehitler Afgan
Derler ki gel iman armağanıyla boyan
Kan sancağı
Cennet sedirlerinin basamağı
Yanlarında savaş atlarının cezbesi
Roke Tepesi, ay henüz doğmadığı için, yaz gecesinin karanlığına doğru tır manıyordu. Birçok mucizenin yaratılmış olduğu bu tepenin varlığı, tıpkı et raflarındaki hava gibi ağırdı. Tepeye yaklaştıkça, bu tepenin köklerinin nasıl derinlere, hatta denizden bile derindeki, dünyanın çekirdeğindeki eski, kör ve gizli ateşlere kadar indiğini düşündüler. Doğudaki bayırda durdular. Tepenin doruğunda, üstlerinde, siyah otların üzerinde yıldızlar asılı duruyordu. Hiç rüzgar esmiyordu.
Sayfa 52Kitabı okuyacak
"Birbirlerine sokulup uzakta yanıp sönen ışıklara, parıldayan denize, tepelerin üstünde hışırdayıp kayan, gri bulutları aralayan aya baktılar. Ay gelip üstlerinde durdu. Deniz köpürüp dalgalarını yıldızlara vurdu. Yıldızlar söndü."
Sayfa 119Kitabı okudu
O gece Mahmut’la Dirmit gözyaşlarını yastıkların üstüne yatırıp yorganlara sardılar. Usulca kalkıp gün ağarmadan odadan çıktılar. Ayakparmaklarının ucuna basıp aralığa merdiven kurdular. Dama tırmandılar. Bağdaş kurup kiremitlerin üstüne oturdular. Şehrin en yüksek tepelerinin birinin üstünde, al kiremitlerin başında arkadaş oldular. O geceden sonra, her gece, evdekiler uyur uyumaz sıcak yataklarından doğrulup dama çıktılar. Terli göğüslerini rüzgara açtılar. Birbirlerine sokulup uzakta yanıp sönen ışıklara, parıldayan denize, tepelerin üstünde hışırdayıp kayan, gri bulutları aralayan aya baktılar. Ay gelip üstlerinde durdu. Deniz köpürüp dalgalarım yıldızlara vurdu. Yıldızlar söndü.
...uzakta yanıp sönen ışıklara, parıldayan denize, tepelerin üstünde hışırdayıp kayan, gri bulutları aralayan aya baktılar. Ay gelip üstlerinde durdu. Deniz köpürüp dalgalarını yıldızlara vurdu. Yıldızlar söndü.
Sayfa 119Kitabı okudu
Yıldızlar Üstlerinde
Derler ki gel iman armağanıyla boyan
Serinliği koşuyor nehirlerinin cennet
Bildikleri yalnız emret emret!
Sayfa 37
Ay gelip üstlerinde durdu. Deniz köpürüp dalgalarını yıldızlara vurdu. Yıldızlar söndü.
Sayfa 119Kitabı okudu