Bir şiir okumuştu dedem
“Hatıralar kuşlar gibi
Dal ister konacak.” (Oktay Rıfat)
Düşündüm de öğretmenim
Geçmiş yok aslında
Gelecek de
Hayal ya da hatıra, biz bütün bu zamanları
Yaşadığımız zamana çeviriyoruz
Yoksa nasıl yaşardık değil mi?
Sayfa 39
Annem İçin
Öldükten beş gün sonra geldin rüyama. Babaeski’deki eski evin oradasın. Hayır gelin çıktığın ev değil, diğeri. Biz çocukken her yazları kardeşlerinle, kuzenlerimle bir araya geldiğimiz eski mezarlığın oradaki ev. Evin bahçesine çiçekler ekilmiş. 20 li yaşlarındasın. Sanırım hiç evlenmemişsin. Bahçedeki çiçekleri suluyorsun. Çok mutlusun. O kadar
Doğallık takıntımla iş başındayız
İlk karadut reçeli denememmm.
2 saat içinde kopar -ağaca çık kıyafetlerin mahvolsun ve böcek duşu al- sonra yıka -etrafı siyah böcek ve tuhaf renkli kurtçuklar bassın- sonra avuç avuç lavaboya 2 kez alıp 5-6 tane ala ala -biri tuzlu su- ile yıka ve tencereye al. Sonra şekeri kat ve su bırakmasını bekle. Yaklaşık 3 kilo ve 3 büyük boy kahve
Vecdi Çiçek Açtı
İçimizdeki en aklıselim insan olan annem,
"İyi de dedi, defin işleri var. İmamı çağırmak lazım. Sala verdirelim. Biraz da ağlamaklı gözükün canım. Bu ne el âleme karşı. Millet bilmez bu Vecdi'den ne çektiğimizi, cenazeleri var ama bir zil takıp oynamadıkları kaldı, derler. Hadi Refiye, hadi bacım, ağlayın siz biraz'' diye zorlu görevi attı Refiye
Teyzemle çocuklarına. Başta zorlansa da, çektiklerini anlatmaya başladı, Almanya'da olanları falan. Baktık iyi gidiyor, biz de gaza getirdik, iyice coștu. "Bunun yüzünden gün yüzü görmedim, evlenemedim, kurudum kaldım baba evinde" diye Vesile Teyzem de topa girdi, Baktık, sanki ölen bunun kocası,
tabutun önünde ağlıyor. Anneannem tarlaya ağladı, dedem hapse girdiğine, Sedatla Vecihe babasızlğına; ben bile tutamadım kendimi. Zaten sevgilimden yeni ayrılmışım, acım taze, Vecdi bahanem oldu.
İmam geldiğinde hepimizi çeşitli köşelerde ağlarken buldu. "Başınız sağ olsun" dedi, "Sağ ol dedik, dostlar sağ olsun." " Allah sizlere uzun ömür versin" dedi, "Amin" dedik. Bütün aile hep birlikte ağlayınca salaya gerek kalmadı, sesimiz göğü tuttu. Konu komşu akın akın gelmeye başladı. İçlerinden biri Doktor çağıralım, birer sakinleştirici
yapsınlar, perişan halde insanelcıklar? dedi. Eminim hepimiz içimizden "Yok devenin nalı" dedik. Babam "Atsınlar acılarını, yașasınlar. İçlerine atarlarsa daha fena, sonra çıkacağına şimdi çıksın" diye geri çevirdi doktor teklifini.
"Deliler, kaybedecek şeyi olmayanlar. Dedem öyle derdi, bir bizim yok kaybedecek şeyimiz, bir de delilerin."
Hhaha İsmail ağbide hikaye çok sjdh
Senin o ağzından çıkan lafa kulağın hiç mi hayret etmiyo? Ben kulak olsam utanırım açıkçası. Benim dedem İstanbul'u fetheden . . . "
"Yuh! Fatih Sultan Mehmet mi senin deden İsmail Abi?"
"Yok. Ama İstanbul'u fetheden ekipte yer almış bi' insan kendisi. Sayılır yani."
Kök yerinde ağırdır...
Bir Rum arkadaşıma sevimli bir kız soruyor:
Bir Rum evinden gelen bir tepsi musakkaya karşılık annenin gönderdiği bir Anadolu mantısı ya da bir Ermeni evinden gelen midye dolma ve buna karşılık bir koca tabak baklava.
“Biz İstanbul’ a 1984’te geldik. Siz ne zaman geldiniz?”
Arkadaşım sakince cevaplıyor “3000 yıl önce.”
Bu hayatın bizim gibi
Aliya İzzetbegoviç'in Türklere Yazdığı Mektup
"Merhaba efendim, ben Aliya. Aliya İzzetbegoviç. Bosna-Hersek'in cumhurbaşkanıyım. Sizi Devlet-i Aliyye'nin en güzel şehirlerinden birinden, Bosna Sarayı'ndan, sizin daha sık kullandığınız haliyle Saraybosna'dan selamlıyorum. Bu kısacık sohbetimizde, parçası olduğumuz Avrupa'dan, Avrupa'nın ve Batı'nın
Ne var ki annem sahiden de babasının kızıydı. Rahmetli
dedem, albay emeklisiydi. Kendisi gibi vatana millete hayırlı,
ciddi, kuvvetli, sert, dediğim dedik ve otoriter askerler
olmasını arzu ederek dünyaya getirdiği oğullan, tabiatlan
itibariyle analanndan halim selim çocuklar olarak çıktıkları
için onlan elemiş; bir kız evlat olmasına rağmen
Alparslan Türkeşin Papa Eftime İlgisi
Alparslan Türkeş'in İstanbul'a her geldiğinde mutlaka Papa Eftim'i ziyaret ettiğini söyleyen Sevgi Erenerol "Bizim Patrikhane'nin bir sorunu olduğunda ilk irtibata geçebileceğimiz kişi Türkeş Bey'di. Rahmetli babam onunla görüşürdü ve sorunlarımızı iletirdi. O da bizi gerekli yerlere yönlendirir ve sorunlarımızın çözümü noktasında çok gayret ederdi." diyerek kendilerine en yakın ismin Alparslan Türkeş olduğunu beyan etmektedir. Yine Sevgi Erenerol vasıtası ile edindiğimiz şu bilgiler de Alparslan Türkeş'in Fener ve Türk Ortodoks Patrikhanesi meselelerine bakış açısını öğrenmemiz adına önemlidir:
"Türkeş Bey 1960 ihtilalinde 14'ler meselesi olmadanbönce gelip yine dedemi ziyaret etmişti. Fener Rum Patrikhanesi meselesini kökten çözümlemenin bir yolunu bulmaya çalışıyordu. Kendisi de genç bir albaydı o zamanlar. Ziyareti esnasında dedeme 'Baba, ben bu işi ne yapıp edip kökünden halledeceğim ve Fener Rum Patrikhanesi'ni buradan atacağım.' demişti. Dedem hep şunu söylerdu: 'Öyle bir şeye ihtiyaç yok, Patrikhane'yi Lozan'da çizilen sınırlar içinde tutalım devlet olarak. Geri kalanını ben zaten idare edebilirim. Önemli olan devletin o sınırları aşmasına izin vermemesidir.' Ama tabi çok geçmeden Türkeş Bey 14'ler meselesi ile yurttan uzaklaştırıldı."
Sayfa 210Kitabı okudu
Uzak Değil
O günden sonra internet kafeye gidemedik Abilerin halkı korumak için mahallenin etrafına kazdıkları çukurlar nedeniyle sokağa çıkma yasağı ilan edildi.Dedem abiler için ispiyonluk yapıp her gece çatışmalar oluyor.Abiler birer birer yok oluyordu.
Sayfa 54Kitabı okudu
Rahatlayın! Tarihteki bütün teknolojik devrimler aynıdır. İnsanlar başlarına gelecek olanlardan korkaklar. Fakat bilmeniz gereken şey şudur ki bilimsel bir devrim bir meslek yok eder, binlerce yeni meslek yaratır. Büyük büyük dedem Ahmed Hamdi ve diğer kandil üreticilerinin işi elinden alınmış olsa da elektrikli lambalar ile hayatımıza çok daha fazla yeni meslek girdi. Teknolojik devrimden korkmayın!
Sayfa 18 - Vahit Aygün-üniversite öğrencisiKitabı okuyor
