'Kaybedilen en kıymetli eşyanın, servetin, her türlü dünya saadetinin acısı zamanla unutuluyor. Yalnız kaçırılan fırsatlar asla akıldan çıkmıyor ve her hatırlayışta insanın içini sızlatıyor. Bunun sebebi herhalde, 'Bu öyle olmayabilirdi!' düşüncesi.'
Bazen şimdi ben ne okudum dediğiniz anlar olur. Bu kitap da tam anlamıyla öyle bir roman. Tam olarak ne iyi ne de kötü yorum yapabileceğim, son derece enteresan bir eser.
Efendime söyleyeyim bilenler bilir, ben bu kitabı okurken bir yandan da 
Finnegan Uyanması 'nı okuyordum (Swann'ların Tarafını bitireli günler
“Zamanla yarışmakta çok hızlısın,
Gülce nazlısın,
Gönül doyar mı?”
Sayfa 73
Derler ki zaman her şeyi iyi edermiş,
Zamanla her şey unutulur gidermiş,
Sayfa 171
Yaş otuz beş!Yolun yarısı eder.
Dante gibi ortasındayız ömrün.
Delikanlı çağımızdaki cevher,
Yalvarmak, yakarmak nafile bugün,
Sözünün yaşına bakmadan gider.
Şakaklarıma kar mı yağdı ne var?
Benim mi Allahım bu çizgili yüz?
OTUZ BEŞ YAŞ ŞİİRİKitabı okudu
Bazen,bazı şeyler bana sıradan olmaya başlıyor.Benim bir çizgim var sanırım.Ya da tahammül sınırımda diyebilirim.Sevdigim insanlar değerlidir benim için.Ve bunu çok ta iyi belli ederim.Fakat ben de karşılığını görmek isterim.Ve bu gerçekleşmediği zaman,sessizliğim ondandır.
Insan sessiz kalırsa hatırlanır mi?...
Iste benim icin de önemli olan bu sanırım.Seni yokken özleyen,arayan insandır seni asıl seven!...
Gözünün önündeki herkes sever.Lakin gönlüne yakın gözüne yakın olmayabilir her zaman...
Sevgi öyle bir şeydir ki,bazen bir tek kelime yeter onu anlatmaya görmek isteyen icin.Bazen de siz saatlerce konuşun görmek ve duymak istemeyen icin bir sinek vızıltısı olur her söz...
Sıradanlık dedim ya.Kendimden fazla vermeye başladığımı hissettiğim an kendi kabuğuma çekilirim.Ta ki biri gelip o kabuğu kırana kadar.
Ve çok uğraş verdiğim bir şey zamanla sıradanlaşmaya başlar gözümde.Bu da tahammül sınırım ile alakalı sanırım...
Gizli güreşmedim ben hiçbir zaman.Bir sorunum varsa eğer konuşarak belli ederim.Bazen fazla konuştuğum da olur.Lakin ben, susmaya tercih ederim...
Sevgiler...
Mihrimah
Eskiden olsa ortalığı birbirine katacağım her ne varsa; şimdi yaşarken sadece durup seyrediyorum. Hayat, yaşarken olmaz dediğin her şeyi seyretmeni sağlıyor. Zamanla şaşırdığın şeyler azalıyor. İnsanlara karşı beklentin azalıyor. Ve büyüyorsun. Hayat insanı dinginleştiriyor. 🎈
"Belki de insan her şeyi içine atmaktan boğuluyor zamanla."
Stefan Zweig, Amok Koşucusu
Belki de insan her şeyi içine atmakla boğuluyordu zamanla...
_ 
Stefan Zweig _
Belki de insan her şeyi içine atmaktan boğuluyor zamanla.
Stefan Zweig
