razumihin
@bibliyografik
ADANA DEMİRSPOR
EDEBİYAT ADAMI
5 Ocak 1982
170 okur puanı
Şubat 2022 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
SAKİNLİK MUTLULUK DEĞİLDİR.
Anlatım yönünden 
William Faulkner üslubuna benzetilebilecek bir 
Mario Vargas Llosa romanı. Bir 'Teke Şenliği' değil ancak Mario Vargas Llosa yine politika ile insan ruhu arasındaki şaşılacak benzerliği kompoze eden bir eser oluşturmayı başarmış. Bu kez kötü adam Trujillo değil Don Cayo Bermudez. (Aynı zamanda Trujillo Peru'da bir kent)
Santiago ile Ambrosio
Okur Takip Önerileri
HEPİMİZ BİRER DROGO'YUZ.
Hayat yoksa bir Tatar Çölü müdür?
Öncelikle çevirisinin çok iyi olması mı yoksa yazarının duru anlatımı mı bilinmez çok akıcı bir kitap.Dino Buzzati'nin başyapıtı kabul edilen eser göz açıp kapayıncaya kadar bitiyor.
Başkahramanımız Giovanni Drogo tamamen bir tesadüf eseri Bastiani Kalesi'ne gençliğinin baharında tayin olur. Başlarda kendisini buradan kurtarabileceğini istediği zaman gidebileceğini düşündüğü bu yer bir zaman bataklığı gibi onu ömrünün 30 yılını geçireceği anlamsız orta dünyaya dönüşür.
Hiçbir zaman kuzeyden gelmeyen Tatar Çölü düşmanları onu gelmeyecek sevgiliyi bekleyen aşık gibi dirhem dirhem tüketir.
Burada Tatar Çölü ya da Bastiani Kalesi dünya ile bir çeşit simgesel bağlantı içerisindedir. İnsan da tamamen tesadüf eseri geldiği bu dünyada hayal ettiği mutluluğun veya gerçek sırrın bir türlü gelmediğini görünce hayal kırıklığına uğrar.Bu dünyaya gelen insan bir şekilde buraya bağlanır. Gidemez, gitmek istemez. Kendisine yalanlar söyler gidişini geciktirmek için. Tıpkı Bastiani Kalesi'ne gelen Giovanni Drogo gibi. Varoluşun anlamsızlığı,niye geldim niye gidiyorum sorunsalı, cevapsız sorular insanı bu anlamsızlık okyanusunda boğar. Gerçeği anladığında artık çok geçtir. İnsanın işleyebileceği en büyük suçu işler:Bir hayatı boşa harcar Drogo gibi.
Sartre, Camus, Beckett gibi egzistansyalist yazarlara artık 
Dino Buzzati de eklenmeli her edebiyat sohbetinde çünkü bu kitap 
Bulantı 
Yabancı 
Godot'yu Beklerken kadar bir klasik.
İYİ OKUMALAR...
REST IN PEACE CESARE PAVESE
Cesare Pavese bu kitabı 1935-1950 yılları arasında yazdığı günlüklerden oluşturmak istemiş midir,bilemiyoruz. İntihar ettiği yerde oldukça düzenli bir şekilde bıraktığı kağıt yığınlarından bu şaheser ortaya çıkarılmış.
İtalyan yazar değişken bir ruh yapısına sahip tıpkı onun yaşadığı Kuzey İtalya gibi.2.dünya savaşının öncesi, kendisi ve sonrası zamanlarda aldığı notlar edebiyat, aşk, psikoloji ve mitoloji üzerine birikimli bir sanatçının yorumlarından şekilleniyor.
Kalın bir kitap olmasına rağmen sıkılmadan, notlar alarak, arada sırada 
Fernando Pessoa 
Huzursuzluğun Kitabı eserini çağrıştırarak insanı varoluşun yörüngesinde eksen kaymalarına sevk ediyor.
Bu kitapta yazar ruhuna işleyen intihar zehrinin yansımalarını ilk yıllarda bastırabilir iken bunun sebebi bence ,platonik aşkı tarafından terk edilmesi, son zamanlarında travması başka bir aşk macerası üzerinden kanamaya başlayınca artık pes ediyor.
Son sayfadaki satırlar iç burkan türden. "Artık tiksiniyorum tüm bunlardan .Sözü bırakıp eyleme geçiyorum."
İYİ OKUMALAR...
Koşa koşa Anadolu'ya giden Ahmet Celal'e köyde realite şoku. Aydın ile halk, aydın ile cahil ya da aydın ile köylü çatışması gibi temel çatışması olduğu söylenen bu eserde benim dikkatimi çeken en önemli yargı insanların değişimden korkmasıdır. Sen vatan için sağ kolunu da kaybetsen senin fikirlerinde bir yere kadar insanları değiştirebilir. Zeynep Kadın, Salih Ağa ,Bekir çavuş ve Şeyh ;Ahmet celal gibilerle aynı frekansta olamaz. Akşamları kitap okursun seni büyü yapıyorsun zannederler. Dişini fırçalarsın ya da saçını tararsın ne biçim adam derler. Zaten kuru bir coğrafyada marsa gelmiş gibisindir. GALİLEO engizisyon mahkemesinde nasıl yargılandıysa Ahmet Celal de köyde öyle yargılanıyor. Köyde bir de başına iş açıp aşık oluyor çok gerekliymiş gibi. En sonunda haklı çıkıyor ama köylü ona yine de YABAN diyor.100 yıl önce Anadolu'da bir yerlerde entelektüel bir insanın başına gelen bir trajedi. Bütün okuma sevdalıları Ahmet Celal'den bir şeyler bulacak. Sonrada uzaklara derin derin bakacak bu kitabı bitirdiğinde. 
Yakup Kadri Karaosmanoğlu
Umberto Eco'nun 
Gülün Adı, 
Foucault Sarkacı gibi kitaplarını okuduktan sonra kitap biraz yavan gelebilir siz değerli okuyuculara.
Eco her zaman olduğu gibi kafayı masonlara, tapınak şövalyelerine, İlluminati'ye takmış durumda.
Ama 
Prag Mezarlığı eseri olay örgüsü yönünden okurlara daha keyif veren anlatım tarzına sahip.
Post modern teknikler (okuru bir oyunun içinde hissettirme, anlatıcıyı kurmacanın bir parçası yapma, gerçek ile kurmacanın sınırlarını belirsizleştirme, okuru oyunun içinde görevlendirme ) arıyorsanız bu kitap tam size göre.
Kitabın kahramanı için Eco ''İnandırıcı olsun diye gereğinden fazla kötü bir şahsiyet yarattım'' demiş.
Avrupa'nın 1800-1900 yılları arasında yaptığı patinajlar, spin offlar, Yahudi düşmanlığı veya dostluğu gibi yıllardır tartışılagelen fenomenler hepsi 32 kısım tekmili birden bu romanda
Son olarak başkahramanı eserin tam bir kadın düşmanı.
Yani feministler okurken kahramandan ekstra nefret edebilirler.
İYİ OKUMLAMALAR,
İYİ EĞLENCELER...
Üçlemeye sondan başlamıştım.
OSMAN,YEŞİL PERİ GECESİ ve en son KAPAK KIZI.
Ayfer Tunç sadece bu kitaplardan tanınacak bir yazar değildir tabii ki.
DÜNYA AĞRISI ve BİR DELİLER EVİNİN YALAN YANLIŞ ANLATILAN KISA TARİHİ gibi eserlerini de okumuştum.
Bunlar içinde en zayıf bulduğum KAPAK KIZI oldu. Bir yazarın zamanla ne kadar gelişme gösterdiğini de kanıtlar bu önerme. 1992 yılında oluşturduğu bu eserle DÜNYA AĞRISI arasında dünyalar kadar fark var.
GELELİM esere.
Garson Bünyamin, Bankacı Ersin, Radyocu Selda. Üçü de Şebnem sayesinde hayatlarının boşluğunu ve anlamsızlığını fark ediyorlar.
ERSİN'i ve SELDA'yı üçlemenin diğer iki kitabından biliyoruz.
Bünyamin ise gariban yurdum insanı.
Karısı Cennet ve Garo arasında kendince bir şeyler olduğunu düşünerek hayatı ve işini kendine zehir ediyor.
Bu kitabın iyi tarafı olaylara ŞEBNEM ve OSMAN tarafından bakmıştık.
Bir de Ersin ve Selda açısından görülen gerçeği görelim diyerek okunabilir.
Ne de olsa çoğulculuk(pluralizm) sadece postmodern romancılara lazım değil .
Eserde, Ayfer Tunç hanımefendinin bence en büyük silahı mizah anlayışının her zaman ben burdayım demesi.
İYİ OKUMALAR...
Ayfer Tunç
Bu kitabın ününü daha henüz lise yıllarında duymuştum.
Edebiyata ilgi duymaya başladığım ergenlik veyahut arayış yıllarında hayatı özetleyen bir kitap bularak koca hayatı tek bir kitaba sığdırmak gibi mülteci isteklerim oldu, hatırlıyorum.
Ama 23 yıl sonraya nasip oldu bu kitabı bulmak.(YÜZYILLIK YALNIZLIK)
EVET, kabul ediyorum isim şemasına bolca baktım kitabı hıfz ederken.
Albay Buendia, Aureliano, Amaranta, Amaranta Ursula gibi aynı isimler beynimde döndü, durdu.
Kitap bittiğinde ise'' zamanın ileriye giden bir çizgi değil çember çizen bir döngü olduğu'' cümlesi sanki evrenin giriş tabelasına yazılacak bir slogan olmalı diye düşünmedim değil.
Kolombiya tarihi özelinde dünya tarihi anlatılır gibiydi. Zaten yerel olmadan evrensel de olunmuyor ya!!!
En çok acıdığım karakter Rebeca, en çok saygı duyduğum karakter Ursula en çok şaşırdığım karakter Albay Buendia diyebilirim.
Kapitalizm eleştirisi, kitabın satır aralarında mutlaka dikkatli okuyucuları tarafından dikkat çekilecektir.
Sözün özü 
Gabriel Garcia Marquez Nobel boşa almadım diyor dünya okurlarına.
İYİ OKUMALAR...
weltschmerz ya da melal
Anahtar bölümü en güzel bölümdü.
Ev sahibine anahtarını teslim ederken yaşadığı büyülü gerçeklik ya da masalımsı olaylar,güvercin sahnesi özellikle, yazarın ben burdayım diye bas bas bağırdığı kısımlar.
Hasan Ali Toptaş, bu eserinde biraz postmodern biraz toplumcu gerçekçi açılardan yakalıyor evreni.
Askerlik anıları anlatılan sekanslarda zenginlerin böyle mahrumiyet bölgelerinde hiç askerlik yapmadığını,tamamen şansa yaşayıp şansa ölen askerleri, boş yere komutanların hedef tahtası yaptığı askerleri bize adeta sakın böyle olmayın der gibi pekiştiririyor.
Köy bölümleri biraz yavan kalmış gibi duruyor.
Ve bence yazarın en büyük eksiği romanın sonunu daha anlamlı hale getirmeden bağlaması ya da daha doğrusu bağlamaya çalışması.
Ama yine de sonuçta Hasan Ali Toptaş "cümlelerinin cümlesini" okumak için bile vakit ayırmaya değer.
Heba
Bazı romanlarda yazar erken anlatı tekniğini kullanır.
Buna göre Martin Eden, Ruth'un evinde bir tablo görür ve çok beğenir tabloyu.
Ama tabloya yaklaştıkça tabloda fırça hataları görür, düşünceleri değişir, tıpkı kendi sınıfını beğenmeyerek zenginlerin sınıfına öykünüp sonra onlardan iğrenmesi gibi.
JACK LONDON büyük yazar olduğunu daha doğrusu içinde bulunduğu dönemin çok ilerisinde bir yazar olduğunu işte bu teknikle bir kez daha kanıtlıyor bu romanında, başyapıtında.
23 sene oldu bu romanı okuyalı ne zaman yukarıları hedeflesem, parasız kalsam, kendimi edebiyat denen baş belası ile baş başa bıraksam aklıma hep Martin Eden gelir.
Martin'in yaşadığı hayal kırıklığı ona bambaşka bir evrenin kapılarını açar.
Gerçekleri görme büyüsü onu bireycilik girdabına götürüp boğar.
Oysaki tam doğru yola girmişti, hayatı çözümlemişti ve daha iyi bir yerlere gelebilirdi.
Belki de bunları anlayacak ya da kendisine anlatılacak en az bir kişi olduğuna inansaydı kitabın sonundaki tercihini hayata geçirmezdi.
KENDİ eleştirir, kahramanını Jack London romanın arka kapağında.
''Ben yaşıyorum Martin öldü.'' diyerek.
Ama o da 40 yaşında, erken yaşta hayatına son verir tıpkı bay Martin Eden gibi...
Jack London 
Martin Eden
içimizdeki zebercet
Az ama öz eserleri ile edebiyatımızda iz bırakmış bir romancı mı diyelim
bir öykücü mi diyelim yoksa
Freud yazar olsa böyle olurdu mu diyelim,bilinmez.
YUSUF ATILGAN eserlerinde bir bakıma kirli gerçekçilik cümlelerinin içinden çıkıp ruhunuza yapışıyor.
HAKAN GÜNDAY ile YUSUF ATILGAN arasında böyle bir kesişim kümesi belirtebilirsiniz.
Kinyas ve Kayra Afrika'da ortaya çıkarken Zebercet ,Manisa civarlarında kendince varoluşçuluk oynuyor.
Zebercet,hayat maçına daha başlarken üç sıfır geride sayılır.
Besleme, fiziksel yönden yetersiz,
aynı zamanda o bilinçüstü değil bilinçaltı tarafından yönetilen çağdaş zaman kuklası.
Otel onun ruh dünyasını kemiren koca bir fare, temizlikçi onu somut hayata bağlayan bir konu mankeni, Ankara treni ile gelen kadın intihar sandalyesine tekmeyi vuran alegorik bir ayak.
En sonunda hayata istifa mektubu sunduğu yani kendini astığı kısımda
yine de son anda bir pişmanlık duyduğu düşüncesi bana daha anlamlı geldi sanki.
Çünkü hayat her şeye rağmen DİRENMEKTİR.
Yusuf Atılgan 
Anayurt Oteli
biriktirmek ve bitirememek üzerine
12 yaşımdan beri roman denilen edebiyat yaratığı ile tanışmamdan bu yana acaba hangi okuduğum kitap benim hayatımı değiştirecek sorusu kafamı meşgul eder dururdu.
Ta ki masumiyet müzesi okuyana kadar.
Roman kimin hikayesini anlatıyor derdinde olmadan baktığımızda aşk sadece figüran tema kalıyor.
Başrolde sadakat izleği geliyor bence.
9 yıl ,evlenmesini engelleyemediğin Füsun'un evine sürekli gidip annesiyle babasıyla hatta kocasıyla vakit geçirmek ya da o evden sevdiğine dair her ne olursa olsun bir kleptoman gibi cebine atmak...
Sevgilisiyle kaza yaptığı arabanın parçalarını aynı müzeye koymak...
Füsun artist olmayı istediğinden sinema oyuncularının takıldığı yerlerde vakit öldürmek...
Bunlar bile sadece sıra dışı olarak sayılabilecek aşka belki de sadakat sevdasına/ tanrısına yapılan postmodern ibadetler.
Eseri okurken işte şimdi artık bu kızdan vazgeçeceksin diye beklerken Kemal'in daha da ivmelenen duygudurum gösterisi.
Aristo'nun zamanı anları birleştiren ip kuramı...
Ama en çok etkileyen ''Herkes bilsin ki çok güzel bir hayat yaşadım."cümlesi.
İyi ki edebiyat var.
İyi ki Türkçe var.
İyi ki ORHAN PAMUK var. 
Orhan Pamuk 
Masumiyet Müzesi
