“Yalnızlığına bürüneli beri ağaçların ağaç, kuşların kuş oluşu gibi insanlara sadece insan diye bakıyordu. Keder ve acıya yalnızca kendi sahip çıkarak yalnızlığını besliyordu. Çünkü keder ve terk edilmişliğin kendi malı olmadığını anlarsa yalnızlığının hükmü kalmaz. Ölmeye gücü yetmiyorsa bir sokak kedisi gibi arsız yaşamalıdır ya da terk edilmiş bir bunak gibi ölümü beklemelidir.”
Yüreğin mahallesi öyküsü