Biz aynı acının içinden geçiyoruz. Aynı şiddetle kötürümüz. Kötülüğün o büyük evinde yaşıyoruz. Aynı rüyanın içindeyiz. Hepimizin alnında, avuçlarında ekmek ve aşk yazıyor. Hepimiz inandığımız değerlerle yaralıyız. Birisi geliyor ve yıldızları kalbimize tutuyor. Biz o yıldızların arkasındaki kalple birden ışıyıveriyoruz.
Sayfa 65Kitabı okudu
Adalet uygulanmıyorsa,namussuzluk örtbas ediliyorsa ve inançlarını koruyan insanlar acı çekiyorsa, sizin gerçekliğiniz ne işe yarıyor peki?
Sayfa 121Kitabı okudu
Hayat böyleymiş! Her şey korkunç, karışık, anlaşılmaz. İşin bir başı var bir de sonu var, ortasında ise herkes kaderini yaşıyor.
Sayfa 259Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Şimdi dünya herkesten yapılmış bir gönül yorgunluğu. Şimdi dünya soğuk. İnsan büyüdükçe bir bir ayrılıyormuş sevdiklerinden. İnsan güzellikten önce korkuyu görüyormuş. Şimdi dünya eşiklerde bir salkım gözyaşı. Kimse odalara sığmıyor. Yollar bir yalnızlık ıslığı.
….
Sayfa 44Kitabı okudu
Kirpiklerinin her açılıp kapanmasında bin ağaç çiçekleniyor, bin ağaç yaprak döküyordu.
Sayfa 41Kitabı okudu
…yüreği kendisini arayacak ve bulamayacak kadar karışıktı.
Sayfa 60Kitabı okudu
…insanları hoşnut etme isteğiyle her şeyi olduğundan daha iyi gösterme alışkanlığımın başkalarından çok bende hayal kırıklığı yarattığını öğrendim.
Sayfa 18Kitabı okudu
Şunu çok iyi anlıyorum ki bir insanın hayal edebileceği en büyük hikayeler aslında yüreğinde sakladığı hikayelermiş.
Kadınların ikiz doğasının paradoksu, bir tarafın duygusal anlamda soğukken, diğer tarafın daha sıcak olmasından kaynaklanır. Bir taraf ilişki açısından daha kararlı ve zenginken, diğeri biraz değişkendir. Genellikle bir taraf daha mutlu ve esnekken, diğeri “ne idüğünü bilmediği” şeylere özlem duyar.
…
İkinin gücü çok büyüktür ve ikiliğin herhangi bir yanı ihmal edilmemelidir. Eşit olarak beslenmeleri gerekir, çünkü birlikte, bireye esrarengiz bir güç kazandırırlar.
Sayfa 139Kitabı yarım bıraktı
En iyisi düşünmemekti. Kaçamaktı. Kendi içine kaçmak. Fakat bir içim var mıydı? Hatta ben var mıydım? Ben dediğim şey, bir yığın ihtiyaç, azap ve korku idi.
Sayfa 182Kitabı okudu
İnsan birisini bu kadar severse nasıl darılır?..diyordu. Hiç darılabilir mi? Muhakkak yorulmuştur.
Sayfa 165Kitabı okudu
İnsan ne kolay alışıyor. Alıştıklarını ne kolay vazgeçilmez sanıyor. Ne kolay onlarla tarifliyor kendini ve sonra ne kolay bomboş kalıyor.
Sayfa 229Kitabı okudu
Bize ağır gelen kendimizdir. Yolda, okulda, işte, başkaları ile birlikte taşıdığımız kendimiz.
Sayfa 73Kitabı okudu
Mutluluğun öznel bir doyum olduğunu düşünüyor Yusuf Kendir. Yoksa kapışılır, parsellenir, Zeynellere, Pazarcı Ahmetlere, Hürmüzlere şimdikinden de azı düşerdi.
Sayfa 55Kitabı okudu
