Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Gönderi Oluştur
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.27
Kardelen çiçeği
Kardelen çiçeği
@GunelAliyeva92
Herkese içindeki iyilik kadar iyi bir hayat dilerim.
Öğretmen
132 okur puanı
Aralık 2021 tarihinde katıldı
İyi akşamlar, nasılsınız? Yeni bir kitabla karşınızdayım efendim. Yoğunluk sebepli kitabı gah pdf okudum, gah gerisini sesli kitap şeklinde dinledim. Aslında ikisi bir arada hiç de zor olmadı benim için. Kitab iki farklı isimle baskıya verilmiş: biri Elmayı yılan ısırdı, diğeriyse Halloween Partisi. Ben youtube.da tesadüfen "Venedik'te cinayet" filminin fragmanını izleyip Hercule Poirot görünce ilgimi çekti ve film sitesinden filmi izledim. Çok hoşuma gitti, hem polisiye hem de azar-azar korku öğeleri kullanılarak güzel bir iş ortaya çıkarmışlar. Merak ederek kitabı araşdırdım ve bitirdikden sonra filmle karşılaşdırma yaptım. Yeni çekilen filmde kitabın sadece bir kısmı korunmuş, ama genel olarak tamamen farklı tarzda çekilmiş. Ama dediğim gibi filmin de kendine has tarzı var ki, çok güzel olmuş bence. Kitabın nerdeyse tamamına uygun çekilmiş film ise eski zaman filmi ki, youtube.da rahat şekilde bula bilirsiniz.
Neyse konudan uzaklaşmadan geleyim kitabıma. Agatha Christie-nin en sevdiğim yanı kaleminin rahat okunmasının mümkünlüğü ve çoğu zaman sahneleri gözünüzün önünde canlandırmanızda zorluk yaşamamanızdır. Kitabda birden fazla olaylar var ve bu olaylar arasındaki bağ öyle güzel işlenmiş ki, hiç bir soru işareti ile karşı-karşıya kalmıyorsunuz. Belki sonunu az-çok tahmin ede bilirsiniz, ama bu da sizi kitabdan soğutmuyor. Bazen hiç ihtimal vermediğiniz insanlar soğunkanlılıkla katil ola biliyor ya, bu yüzden her kes kendini korumalı... Bu kitab hakkında çok fazla şey söylemek mümkün ama konuyu uzatmak istemiyorum. Okuyun ve kitabı yaşayın :). Kitabla kalınız efendim.
Selamlar. 2 günde okuyup bitirdiğim bir kitapla karşınızdayım. Korku tarzında yazılmış, ama içinde korku barındırmayan (en azından benim için) bir kitabdır açıkcası. Hatta yer-yer sıkılmaya başladım da diye bilirim. Sadece merak ve sabrla sonunda ne olacak diye bekledim. En azından sonu beni şaşırtır dedim ama yok, o da olmadı. Sonu da zaten çok bilindik bir finalle bitdi. Kitabın ilk 100 sayfası zaten o şöyle oldu, bu böyle dedi halinde devam etti, son 80-90 sayfasında olaylar başladı, dedim tamam bundan sonra işler güzel-güzel gider, yine hayal kırıklığına uğradım. Kitabı okutduran tek şey yazarın kaleminin akıcı olmasıydı. Yine de okumak isterseniz tercih sizin :) Kitapla kalın efendim.
Merhaba. 4 günde okuyup bitirdiğim, geçmiş zamanların en korku tarzındaki kitabıyla karşınızdayım. Evet, kabul etmeliyim ki, kitab filmi kadar etkili, ama fazla harika diyemem. Belki de bu tarz kitabları çok fazla okuduğum içindir, bilemedim :). Kitabın sevmediğim yanı bazı konuşmalar sıkıcı tasvir edilmişdi. Yani okuduğum zaman "bu konuşmaya ne gerek vardı" dediğim taraflar da olmadı değil. Ama genel olarak, kitab güzelmiydi, güzeldi. Kendini okutmayı başaran bir kitab ama genelde. İnsan okudukça da meraklanıyor acaba şimdi ne olacak diye. Ama kitabı bitirdikden sonra "Neden Regan?" Sorusuna cevap bulamadım. Ruh çağırma tahtası ile oynadığı için mi? Yoksa bunun altında başka sebepler de mi yatıyordu? Ben bir şeye çok daha emin oldum. Kötü ruhlar psikolojisi yerle bir olan, iradesi ve dini zayıf olanları daha çok seviyormuş. Belki de söylediğim size garip gele bilir, ama okuduğum birçok şeyden sonra bunu son karar olarak verdim. Gelelim kitabın sonuna: Açıkçası sonunu da o şekilde beklemiyordum, sürpriz oldu bana. Filmini kitabdan sonra tekrar izlemeye karar verdim :). Saygıyla ve kitabla kalın efendim
Okur Takip Önerileri
Donato Carrisi-Karanlık Avcısı. Merhabalar, çok sevdiğim bir yazarın çok sevdiğim kitabıyla karşınızdayım. Genel olarak kitabın dili çok okunaklı ve sizi içine alacak şekildeydi. Her sayfasını çevirdikce merak sizi iyice alıp götürür, film izler gibi hayran-hayran okursunuz. Evet, tarzı biraz farklı ama inanın bana sizi hiç yormayacak şekilde ilerliyor kitap. Ben çoğu zaman okuduğum kitabdakı katilin psikolojisini merak eder, neden sorusuna cevap ararım. Yazar da bize bu sorunun cevabını öyle güzel işlemiş ki, insan - kendini ve etrafını çoğu zaman sorgularken buluyor. Ve ben bir de kitabı okurken katili bulmakla beraber okuduğum zaman katili unutmayı ve o atmosferi yaşamayı çok severim. Ve bu kitap da bize bunu fazlasıyla veriyor. Kitabın sonunda da "yok canım" diyip, bir insanın - çocuğun psikolojisini ebeveyn nasıl mahv ede bilir ona şahit oluyorsunuz. Yardım etme adı altında psikolog-doktorların çocukları nasıl caniye çevire bilir onu görüyorsunuz.
Kitabın kısa özetine gelirsek:
Ne bir ipucu var ne de bir işaret. Suç yok, yalnızca anomaliler var. Ve her ölüm yeni bir hikâyenin başlangıcı. Bu, kaybedecek hiçbir şeyi kalmamış bir adamın hikâyesidir: Kimliği, hafızası, sevdiği veya nefret ettiği hiçbir şey yok, elinde öfkesinden başka hiçbir şey yok… Gizli yeteneği hariç. Çünkü Marcus “penitenziere” rahiplerinin sonuncusudur; anomalileri fark etme ve her bir cinayetin kurgusunda yer alan ilmik ilmik ipleri görebilme yeteneğine sahip bir rahiptir. Fakat bu kez işler Marcus için bile zordur.
Bu kiatbı okumayı düşünenler bence hiç zaman kaybetmeden buyursunlar. Ve son olarak: "Bir çocuğun ruhunu öldürmek de bir suçtur".
Merhabalar. Çok sevdiğim yazar Tess Gerritsenden okuduğum bir kitap. Ben kitabın yazarın alıştığım polisiye, dedektiv tarzı olduğunu zann ediyordum ama okuyunca tamamen farklı bir tarzla karşılaştım. Peki, sevdim mi? Pek söylenemez. Kitabın tarzı biraz korku, biraz mistik haldeydi, ama ben o korkuyu alamadım malesef. Belki de korku tarzında çok fazla kitap okuduğum içindir bilemedim pek. Kitabın sonu da öyle olmamalıydı bence. Yazar belki de bize düşünmek için fırsat verdi bilmiyorum, ama sonu aceleye gelmiş gibi hiss etdim. Tam taşlar yerine oturmadı gibi, ama bu yine de benim Tess-i sevmeme engel değil.
Merhaba. Bir kitap incelemesi ile kendimi yenilemek istedim. Baya zaman oldu böyle bir şey yapmayalı))). İşlerimden dolayı pek kitap okuyamadığım için ben de sesli kitaplara yöneldim. Mavi trenin esrarı kitabını da YouTube.dan radyo tiyatrosu olarak dinledim. Açıkçası yazarın Agatha Christie olduğunu bilmesem kitabı dinlediğim zaman asla yazarın kalemi olduğunu kabul etmezdim. Çünkü diğer kitaplarından çok farklı ki zaten kendisi de kitabı yazması gerektiği için yazdığını dile getirmiş. Yani, üzerinde pek fazla kafa yorulmamış, ama yine de kitap kötüydü diyemem. Sadece yazarın alışa gelinen kalemi değil o yüzden dedim bunları. Gelelim kitabın genel konusuna. Mesela, ben diğer kitabların hiç birinde Puaronun kendini bu kadar övdüğünü görmedim, aksine övgülere karşı hep mütevazı bir duruş sergilemiştir. Doğru bazı yerlerde biraz kendini beğenmişlik yapmıştır ama hiç bir zaman bu kitabdakı kadar olmamıştı. Bu kadar kendini övmesi ona karşı bir güvensizlik, iticilik verdi. Bir örnek daha: Puaro hiç bir zaman cinayeti çözene kadar edindiği bilgileri her kese anlatmaz, sona yaklaştığı zaman belki biraz ipucu verirdi. Yani, anlayacağınız arkadaşlar, Puaro ve kitap farklıydı))). Yine de kendisini okutduran bir kitap oldu. Sevgiyle ve kitapla kalın efendim.
Selamlar. Uzun zaman sonra 2 güne kitap okuyup bitirmenin heyecanını yaşıyorum. Okuma alışkanlığımı tekrar kazanmaya başladığımı hiss ediyorum :). Ah Tess seni de, kalemini de özlemişim. Kitabı okudukca şunu anladım: Gerilim-polisiye asla vazgeçemeyeceğim bir tarz olucak benim için. Şimdi gelelim kitaba: (ama spoiler olacağı için dikkat ediniz)
-Sayfaları çevirdikce asla heyecanın dinmediğini hiss edecek, kendinizi kitaba hapis edeceksiniz. Hreşeyi ile sizi içine alacak, film tadında elinizden bırakamadığınız kitap olucağına eminim.
Ben soğuk havanı, Mauranın korkusunu, Arlonun acısını tek-tek hiss ederek, onlarla beraber her anı yaşadım. Ve sonu tahmin etmemekle beraber şaşırdığımı itiraf etmeliyim. Ama ilk defa bir Tess kitabında bazı sorularıma cevap bulamadım:
-Doug-a noldu? Öldü ama nasıl ve kim tarafından? Cesedi nerdeydi? Arlo ve Grace yandıysa onları niye bulamadılar? Elain nasıl öldürüldü? Çünkü o da Grace ile beraber evdeydi, neden cesed başka yerde bulundu?
Ama herşeye rağmen okunması gereken bir kitap.
Gözəllik nədir sizcə?
Salamlar. Ted Dekker-Oyun (Ten) kitabı təsadüfən bu səhifədə rastıma çıxdı və tərifləri gördükdən sonra oxumağa qərar verdim. Yaxşı ki, pdf yükləmək var, tez əldə edib oxumaq olur kitabları :).
-Gözəllik sizcə nədir? Daxili və ya xarici gözəllik önəmlidir sizcə? Bu suala çoxumuz daxili deyib keçərik, ama həqiqətən elədirmi cavab? Əslində həm daxili, həm də xarici gözəllik keçicidir. Xarici gözəl deyə adlandırdığımız biri günün birində eybəcər birinə çevrilə bilər. Daxili aləmi gözəl olan biri isə yaşadığı travmalar sonucunda vəhşi, qatil birinə çevrilməzmi sizcə?
İndi gələk kitaba. Bilim-kurgu, biraz polisiye, gizem və heyecan sujet xəttlərini özündə birləşdirib, maraqlı bir kitab yazan yazarımız hər səhifədə insanı həyəcan içində saxlamağı çox gözəl bacarıb. Sadə anlatımı, axıcı dili sayəsində yorulmadan həvəslə oxumaq mümkündür, kitab mənə biraz da film təsiri bağışladı açığı. Sanki film izləyirmiş kimi gözümün önündə səhnələri canlandıra bilirdim. Sonu təxmin etməyə çalışmadım, ama sürpriz sonluq məni təəccübləndirmədi deyil.
Salam. 1 həftə ərzində bitirmiş olduğum kitabla qarşınızdayam. Brian Freeman-dan oxuduğum ikinci kitabdır bu. İlk kitabını bəyəndiyim üçün yazarın digər kitablarina da şans verim dedim ama bu kitab birinci qədər sevdirə bilmədi özünü. Ümumi olaraq desək, kitabda ölən iki qız var və Stride adlı polisimiz qatili araşdırır. İndi gələk kitabda olan müsbət və mənfilərə. İlk öncə deyim ki, kitab tam adına uyğun idi. Çünki kitabda o qədər çox +18 səhnələri vardı ki, biryerdən sora bezdirirdi insanı. Niyə bu qədər yəni, yazarın niyyəti oxuyanların diqqətini bunlarla kitaba bağlamaq idi görəsən ya necə. Kitab bəzi yerlərdə həyəcanlı, bəzi yerlərdə sıxıcı idi. Ha tamam həyəcanlanır artıq dediyimiz anda sıxıcı olmağa başlayırdı.
Kitabda məhkəmə səhnəsini sevdim, insana Amerikan filmlərini xatırlatdı. Və bir də sonluq sürpriz oldu. Ama kitabda diqqətimi bir şey daha çox çəkdi. Qızların çox tez böyüməsi, yəni 14-16 yaş aralığında olanların həyatlarını qazanmaqları üçün məcburiyyətləri və ya öz istəkləri üzərinə düşdükləri yollar, həmin yolların onları apardığı sonluqları, seçimləri və s. Bəziləri ya o bataqlıqda məhv olub gedir, ya da doğru yolu seçib yeri gəldiyində polis də ola bilirlər. Hər zaman seçim bizim əlimizdədir.
Salamlar. Wulf Dorn-la ilk tanışlığım bu kitab sayəsində olmuş və digər kitablarını da vaxt itirmədən alıb oxumuşdum. Mən ümumiyyətlə kitab oxuyarkən hər anını beynimdə yaşayır, dialoqları belə fərqli səslərlə oxuyub göz önümdə canlandırmağı sevirəm. Bu səbəbdən gerilim janrında hər kitabı oxumaq olmur. Səhifələr insanı öz içinə almalı, hər zaman maraq, qorxu və həyəcanı pik nöqtədə saxlamalıdır. Psikiyatrist kitabı mənim üçün belə kitablardandır. Səhifələri çevirdikcə film izləmiş kimi olacaq, hər anını yaşayacaqsınız. Kitabda bir çox psixoloji terminlər, müəyyən psixoz hallar və s.də öyrənmək mümkündür. Travmaların insan həyatında təsiri və zamanla keçdi sandığımız izlərin yenidən kiçik qığılcımla alovlanması kitabda çox gözəl bir şəkildə izah edilib. Mən sizə spoiler vermədən bu kitabı oxuyun ️
Salamlar. Yeni ilin ilk kitab incələməsi ilə xoş gördük sizləri. Bİr daha hər birinizin bayramı mübarək.
İndi gələk kitaba. Stephen Kingi tanımamda böyük rol oynayan O kitabı ilə qarşınızdayam.
Bu kitablar bərabər əmin olduğum birşey var: İnsanları yöneten onların qorxularıdır. Əgər onlarla mübarizə aparmaq istəyiriksə, onlardan qaçmaq yerinə
Sevgi adı altında insanlara öyrədilən yalanlar.
Salam. Deməli, 4-5 il öncə biraz duyğusal kitablarla tanış olmaq qərarına gəlib, qrup yoldaşımın da tərifi ilə bu kitabı aldım, almaz olaydım. Kitabın axıcı, aydın dil ilə yazılmasına sözüm yoxdu, duyğusal kitabdır, sizi ağlada bilər. Bunlara deyəcək sözüm yoxdu, ama "Eşq" adı altında da bu kitabla insanları aldatmazlar ama.
Kitabda
Parfümer.
Mən oxuduğum kitabların filmlərinə baxmağı sevirəm və onlar arasındakı fərqləri ayırd edib, təhlillər aparıram. Və bir çox halda hər zaman kitabı filmdən üstün tutmuşam. Ancaq bir neçə kitab var ki, filmi daha yaxşı gəlib mənim üçün. Parfümer də bu qəlibdən olan kitabdır. Filmini izlədim ilk öncə, sonra tərifini çox eşitdiyim üçün birgün oxumaq qərarına gəldim. Kitabı oxumadan öncə "film belədirsə, kitab daha möhtəşəm olar" deyə düşündüm, ama yanıldım. (Bu şəxsi fikrimdir). Yazar Parfümerin iç dünyasını daha fərqli verə bilərdi, içində yaşadığı və ətirləri almaq üçün keçirdiyi hissləri bizlərə yansıda bilərdi. Sönük idi hamısı, sadəcə qəhrəmanın robot kimi hərəkətləri varmış kimi hissetdim. Ətirlərin qoxusunu, onlar haqqında məlumatları və ümumiyətlə hər şeyi qəhrəmanımızla bütünləşdirə bilərdi.
Ama yenə də oxuna biləcək kitabdır.
Salamlar. Bir kitabın daha sonuna gəldim. Çox sevdiyim kitab və yazarlar siyahısına birini də əlavə etmiş oldum. Kitab özündə bir neçə janrı birləşdirir. Polisiye-gerilim, biraz qorxu və bir az da psixoloji. Kitabda ancaq otizm, otistik xüsusiyyətlərdən danışıldı, ama məncə Çoxlu Kişilik Bozukluğu da vardı, onun adı niyə heç çəkilmədi onu bilemedim. Kitabın müsbət olduğu qədər təbii ki mənfi tərəfləri də var. Spoiler ola bilər, ehtiyatlı olun)
Kitabın təxmini ilk 100 səhifəsini Jeanne-nin daxili dünyasını, xarakterini, gənc qız kimi hal-hərəkətlərini oxumaqdan bezdim, ancaq ki, kitabın xətrinə dözməli oldum. Daha sonradan işlər qızışdıqca maraqlı olmağa başladı. Kitabın sonluğunu çox bəyənmədim, sanki tələsik yazılmış kimi oldu. Daha şan şöhrətli sonluq ola bilərdi, ama yenə də pis deyildi). Psixoloqu zaten gözüm heç tutmamışdı,oxuduqca bu adamda birşey var dedim, yanılmadığım üçün də sevincliyəm). Çox da uzun yazmadan məncə siz bu kitabı oxuyun️
Tariximizi bilməyən (heçə sayan) yazar.
Salamlar. Kitabın tərifini çox eşitdiyim üçün sonunda oxumağa qərar verdim. Ümumi mənada sujet xətt, yaşanan hadisələr hər biri insana təsir edir, hətta göz yaşlarına belə boğa bilirdi. Almanlar yəhudilərin başına açdıqları oyunları oxuduqca nəfəsim daralır, bu qədər də olmaz deyirdim.
Lakin bu dəfə mən kitabın incələməsindən çox kitabda sevmədiyim hissəni qeyd edəcəm ki, bu hissə məndə ümumiyətlə yazarı oxumama qərarı aldırdı. Yazar erməni qətliamı, ermənilərin başına gəlmiş faciələrdən yazıb, ama o faciələr hansı tarixdə olub mənə çox maraqlıdı. Ümumiyətlə, ermənilərin tarixi var ki? Tarixin heç bir yerində ermənilərin müsəlman əsas da biz Azərilər tərəfindən qətliama uğradıqları, zorbalığa məruz qaldıqları deyə bir hadisə yoxdu. Zülfü Livaneli-yə bizim Xocalı, 31 Mart, 20 Yanvar soyqırımlarını oxutmaq, öyrətmək lazımdı. Bəlkə o zaman gerçək tarixi öyrənər. Yazar nə qədər gözəl kitab yazarsa yazsın, kitabında ermənilərin tərəfində olduğu hissələr olduğu üçün oxumama qərarı aldım. Deyərsiniz ki, bundan yazara nə sanki nolur. Ama bizim tarixi heçə sayan birinə qarşı bu da mənim üsyanımdır.
Selamlar. Ben nerdeyse 13-14 yaşıma kadar kitap okumayı hiç sevmezdim. Annem de kitap okuyayım diye bu kitabı almıştı. İlk okumada çok zorlanmış, sevmemiştim. Ama soralar kitaplara bağlanınca tekrar okumaya başladım ve neleri kaçırdığımı farkettim. Yazar bir insanın yalnız başına mücadelesini, zor zamanlarında akıl sağlığını kaybetmeye ramak kalması, ama her şeye rağmen kendine hayat kurmasını derin işlemiş. Kitaptan da göründüğü gibi insanoğlu yalnız nerede olursa olsun imkansızı başarır, önemli olan iyi, güzel olanları başarması. Mutlaka okunması gereken kitaplardan.
Həm kitab oxumağı, həm də dedektiv janrı sevməyimə səbəb ilk kitabım.
2 gün içində bitirmişdim, o zamanlar adha 15 yaşındaydım. Sonradan düşündüm mən o yaşıma qədər kitab oxumadan necə dayanmışam )).
Kitabımız qorxunc, lənətli bir köpək tərəfindən öldürülən ev sahibinin cinayətinin araşdırılması ilə başlayır. Zaman-zaman qorxduğum yerləri olmadı desəm yalan olar ). Watson və Sherlock ikilisi kitab qəhrəmanları olsa da mənim üçün vazgeçilməz ikilidir.
Cəlil Məmmədquluzadə - Ölülər.
Keçmişimizin acı gerçeklərini kefli İSkəndərin dili ilə bizə göstərən, daha doğrusu o dövrün insanlarını avamlıqdan, cahillikdən, qəflət yuxusundan oyatmağa çalışan, lakin bu səbəbdən dinsiz adlandırılan yazarımız və onun tragikomediyası.
Yazar o dövrə etirazını İskəndər obrazının dili ilə bildirir, çünkü insanlar "ölüləri dirildə bilirəm" adı ilə şarlatanlıq edən Şeyx Nəsrullaha inanır, o dünyada behiişti qazanmaq ümidi ilə 8-9 yaşındakı qızlarını babaları yaşında insanlarla evləndirirdilər. İskəndər buna nə qədər etiraz etsə də, ona inanmır, əksinə dəli adlandırırdılar. Şeyx ölülərinizi dirildirəm dediyində belə insanlar ən yaxınlarını diriltməyə qorxdular, çünkü hər kəs öz ölüsünün ardından belə haramlığa əl atmış, günah etmişdilər. Əslində bu dramda görünən ən bariz səhnə: Yaşayan insanların ölülərdən heç bir fərqi olmadığı idi.
Herkese merhabalar.
Kitabın ismini gördüğümde kafamda farklı senaryolar oluşturmuştum. Ama bu kadar güzel ve heyecanlı olacağı aklıma bile gelmemişti. Sıkılmadan okuyup, zaman-zaman sayfaların içinde haps olacağınız, meraktan ve heyecandan yerinde duramayacağınız bir kitapla karşı-karşıyasınız. Spoiler vermemek için genel anlamda konuşmak istiyorum.
Kitapdan çok fazla ders çıkara bilirsiniz, çünkü telefon ve sosyal medya bağımlılığı çok güzel işlenmiş halde. Hayatlarımızı telefon ve bilgisayarlara, sosyal medyaya o kadar çok bağlı kılıyoruz ki, en yakınımızda olan insanı görmüyor, onun hakkında nerdeyse hiç bir şey bilmiyoruz. Ve tüm hayatımızı bunların içinde yaşıyoruz.
Sahi kaçımız en yakınımızdaki birinin telefon numarasını ezbere biliyor? Ve ya ailesinin düğün tarihini? Her şeyi geçtim en yakınımızdakinin neleri sevip-sevmediyini artık sosyal medyadan öğrenir olduk.
Ve bizim katilimizde kurbanın en yakınını arayıp tek bir soru soruyor, cevap yanlış olursa da kurbanını öldürüyor. Bİr nevi karşısındaki insana da suçluluk duygusu yaşatıyor. Eminim bu kitapdan sora bir çok kişinin hayatında bir şeyler değişmiş olmalı... Herkese keyifli okumalar.
