Paul Auster'in çocukluğundan beri en büyük tutkusuymuş yazmak , ailesinin hali vakti yerinde olsa da Amerikan ailelerinde çocuklarının, özel okul paralarını , harçlıklarını vermek, hemen araba almak, hatta evleninceye kadar cebine para koymak gibi adetler olmadığı için hep çalışmış yazar. Çalışmak derken öyle fiyakalı işler , ofis boyluk falan değil yanlış anlaşılmasın gemilerde miçouluk, tuvalet temizliği bile var bu işler arasında, bir kaç satır çeviri yapmak , limonata satmak, bahçivanlık , eleştirmenlik gibi işler de var .
Fakat yazar bu işleri seçerken hep yarı zamanlık olmasına özen gösteriyor, çünkü kendine kalan vakitte yazmak istiyor, yazıyor yırtıyor, yazıyor yakıyor yazıyor ve en sonunda beğenip bir yayınevine gönderiyor - ki bir sonraki yazımda bahsedeceğim bir dedektiflik kitabı bu Köşeye Kıstırmak- ama beğenilmiyor. Ama vazgeçmiyor yazar . Bir ara Jery Kozinski ile tanışıyor ki yazarın en önemli kitabını okumuş size anlatmıştım (Boyalı Kuş) Cebi Delik okurken Kozinski ile ilgili satırlarda sanırım Boyalı Kuş'un sırrına vakif oldum. Ayrıca Kozinski'nin kendini öldürdüğünü bilmiyordum onu da bu kitapta
öğrendim.
Bence bir de azınlık olmanın baskısı var üzerinde Auster'in. Amerika'da yaşayan Musevi bir ailenin oğlu , açıkça yazamamış olsa da bunun zorluklarını çektiğini hissettim ben satırlarda.
Sanatçı olmak için sanırım acı çekmek ve çok yorulmak gerek yazmıştırm başka bir hayat hikayesinde şimdi emin oldum, vazgeçmemek ve baskı altında kalmak başarının temeli.
Otobiyografi okuyormuş hissi vermeden, roman naifliğinde olan Cebi Delik'i kesinlikle tavsiye ediyorum.
