Aksiydi.Ne iyi ne de kötüydü.Çok acı çekmiş olması gözyaşlarını bitirmiş,kalbini yontmuş gibi görünüyordu ama hala bir kalbi vardı.Hatta belki iyileştirilebilir bir kalpti bu.
Sayfa 110Kitabı okudu
Şiddet, tüm kadınlar için sadece mağduriyet ve acı değil utanç aynı zamanda..
Kalbim, senden önce mutluluk görmedi. Kalbim, hayatta acı ve ıstırabın tadından başka asla bir şey görmemişti.
...bana zarar verdiği anlari unutmak için bir çok şeyi feda edebilirdim.Ancak ne yazik ki hayat böyle işlemiyordu.Unutmak istediğiniz şeyler, size ebedi bir aci vermek için peşinizden ayrilmiyor,hayat bunlari size hatirlatmanin bir yolunu hep buluyordu.
Sayfa 153 - EuriaKitabı okuyor
BEDAVA
Bedava yaşıyoruz, bedava;
Hava bedava, bulut bedava;
Dere tepe bedava;
Yağmur çamur bedava;
Otomobillerin dışı,
Sinamaların kapısı,
Camekânlar bedava;
Peynir ekmek değil ama
Acı su bedava;
Kelle fiyatına hürriyet,
Esirlik bedava;
Bedava yaşıyoruz, bedava.
Bedava yaşıyoruz, bedava;
Hava bedava, bulut bedava;
Dere tepe bedava;
Yağmur çamur bedava;
Otomobillerin dışı,
Sinamaların kapısı,
Camekânlar bedava;
Peynir ekmek değil ama
Acı su bedava;
Kelle fiyatına hürriyet,
Esirlik bedava;
Bedava yaşıyoruz, bedava.
Hüzünperest
güz gibi olsaydım keşke... güz gibi olsaydım keşke
keşke güz gibi suskun ve hüzün verici olsaydım
arzularımın yaprakları sararırdı birer birer
gözlerimin güneşi soğurdu
acıyla dolardı göğsümün gökkubbesi
ansızın pençesini indirirdi canıma, bir hüzün tufanı
gözyaşlarım yağmur misali
eteklerimi boyardı
âh... ne güzel olurdu güz gibi olsaydım
vahşi, heyecanlı, rengarenk olurdum
gözlerimde bir şair göksel bir şiir okurdu
yanıbaşımda yalazlanırdı âşığın kalbi
ateşin kıvılcımlarında gizli bir dert.
benim ezgim...
kırık dökük, rüzgâr sesi gibi
keder kokusu dõkerdi yorgun gönüllere.
önümde:
genç bir kışın acı çehresi
ardımda:
yazı birbirine katan zamansız bir aşk
göğsüm:
hüznün, acının, evhamın mahalli
güz gibi olsaydım keşke
Sayfa 106
İnsan hangi yaşta olursa olsun ve ne kadar ilime sahip bulunursa bulunsun ve dünyayı ne kadar unutursa unutsun yakınında birileri ölünce ölüm denen Sırrı kavramaya başlıyor. Elbette ki ölüm sırrının hak olduğunu ve Allah'ın emrine karşı gelinmeyeceğini biliyor ama yine de hüzün ve hasret bir yandan yakıyor canını. Her gelenin gideceğini, her doğanın öleceğini ve her başlayanın biteceğini bilirim elbette. Lakin yine de insan kendini elsiz, kolsuz, dilsiz, sessiz kalmış gibi hissediyor. İçinde bir acı var, yalnızca "Allah" dediği an hafifliyor. Asla ölüme İsyan değil bu dediklerim, sadece Hasret...
Ama Vuslat var yine de ve bunu bilmek dahi içindeki ateşe bir yağmur gibi dökülüyor.
Sayfa 40Kitabı okuyor
Her Şey Yeterli Olsun
Seni ayakta tutmaya yetecek kadar güzelliklerle dolu bir yaşam sürmeni dilerim.
Aydınlık bir bakış açısına sahip olmana yetecek kadar güneş diliyorum.
Güneşi daha çok sevmene yetecek kadar yağmur diliyorum.
Ruhunu canlı tutmaya yetecek kadar mutluluk diliyorum.
Yaşamdaki en küçük zevklerin daha büyükmüş, gibi algılanmasına yetecek kadar acı diliyorum.
İsteklerini tatmin etmeye yetecek kadar, kazanç diliyorum.
Sahip olduğun her şeyi taktir etmene, yetecek kadar kayıp diliyorum.
Son 'elveda'yı atlatmana yetecek kadar 'merhaba' diliyorum…
Ayo YayınlarıKitabı okudu
+1
Bugün oturdum ölümü düşündüm
Kirli, acı bir su gibi yürüdü içime Dokunduğum, gördüğüm her şeye sindi Ürperdim, korktum ve biraz şaşırdım. Bugün oturdum ölümü düşündüm Yağmur altında ya da karanlıkta
Bir başıma kalmış gibi..
Sayfa 51 - Kırmızı Kedi Yayınları, İstanbul.Kitabı okuyor
Let Em Go / Matt Hansen
Bazen yağmur gerekir
Güneşe olan hasreti tatmak için
Bazen de acı gerekir
Bunun aşk olmadığını anlamak için
Bazen tutunduğun kişinin
Gitmesine izin vermelisin
Sometimes you need the rain
To know you miss the sun
Sometimes you need the pain
To know it isn't love
Sometimes the one you hold
You gotta let 'em go
Bütün güzel kadınlarını bu dünyanın sevdim,
diyebildiğim zaman
Bütün kentlerini gezdim, denizlerine girdim
Ve artık bir tek taş kalmadı tanımadığım,
bir tek yüz, bir tek yer adı
Söyleyecek bütün sözleri dinledim ve söyledim
bütün söyleyeceklerimi
Acının bütün uçurumlarına indim ve çıktım
sevincin bütün dağlarına
Bütün çiçekleri kokladım ve kopardım
bütün meyveleri dallarından
Islanmadığım yağmur, savrulmadığım yel
kalmadı...
Bütün haklı kavgalarında bu dünyanın
dövüştüm, diyebildiğim zaman
Okudum bütün kitapları, bütün şiirleri yazdım
Ve topladım bütün dillerin en güzel sözlerini,
sıraladım tek bir sözlükte
Bütün mayınları, bütün dikenli telleri
ayıkladım sınırlardan
Ve bir tek zorba çıkamadı önüme.
Bu dünyada acı çeken tek bir insan yoktur,
diyebildiğim zaman
İşte o zaman ölebilirim.
Toprağımda bir çığlık olur da büyür
yaşama sevincim...