SÜPÜRGE SESİ
Penceremden, vuslata ermek için karı bekleyen Köse Dağı seyrediyorum. Hüzünlü. Nasıl olmasın ki, aralık ayında bile güneş bağrını yakarken. Üzerinde uçuşan kuşlar ise mutlu ama bir o kadar da şaşkınlar. Dağın ardına geçip geçmemekte tereddüt yaşıyorlar. Farkındalar, doğa ananın yüreğinde ters giden bir şeyler var.
Gözlerim kanatlanıp dağı
Şimdi ağlayamıyorum da kötüsü
Gözlerim dolduğu halde bazı bazı.
Ağlayamıyorum, oysa ancak gözyaşlarıyla
Cevap verebilirim sana.
Günde on iki saat uyuyorum. Bütün yaptığım uyumak ve oturup iç çekmek. Gözyaşlarım kurudu, artık ağlayamıyorum.
Korkmaya hakkım yokmuş gibi hissediyorum. İki depremi de yaşadım. Üstelik ilkinde kardeşimle evde tektik. (Annemler Ankara'da kalıyordu önemli bir sebepten.) Gece neye uğradığımı şaşırarak uyandım. Yaklaşık 1 saat öncesinde yatmıştım ben. Sabah kardeşimi okula göndereceğim diye umarım uyanilieim deyip iki alarm birden kurmuştum... Uyandım
Doğru, bir çocuktan fazla bir şey değilim ben; kısa pantolonum henüz dolapta asılı.. Çok da olmadı ki; niye geçti gitti o günler?
Ah anne, anne!Ben sence hala küçük bir çocuğum. Başımı kucağına koyup da niçin ağlayamıyorum? Niçin hep ben kuvvetli, hep ben metin olmak zorundayım. Ne kadar isterdim, bir defa da ben ağlasam, ben teselli edilsem!
Gözyaşlarım kurudu, artık ağlayamıyorum.
Sayfa 82 - Remzi KitabeviKitabı okudu
#01:54#
Çok Uzak Diyarlarda Öldürdüğüm Aşığa,
Her şey bir rüya gibi, bir masal gibi başlamıştı. Çokta güzel gidiyordu belki mutluluğa doğru. Günlerden bir gün, ayrılığın, bizim de kapımızı çalacağını nerden bilebilirdik. Gerçi sen her zaman bunların olacağını söylerdin ve ben de sana bunları söylediğin için her zaman kızardım. Çünkü bunların olma
İçimdekileri kusamıyorum. Ben ağlayamıyorum. Ben birilerine anlatmak istiyorum. Ben çok dinledim herkesi, niye herkesin sırtı dönük? Yaralarım acıyor, kabuk bağlamış, dokunma geçer diyorlar geçmiyor. Dokunmuyorum daha da kanıyor. Oluk oluk kanıyorum. Herkesin yarasına yetişen ben, oluk oluk kanarken kimse beni görmüyor. Yemin ederim ki yanlış bir şey yapmadım kimseye. Nasıl bir günah işledim ki? Çok acıyor yemin ederim. Her şey olduğu gibi başıma yıkılmış, evim gibi.
Ağlayamıyorum, oysa ancak gözyaşlarıyla cevap verebilirim sana.
Artık ağlayamıyorum; ... acı çekildiğinde ağlamak gerekir.
Sayfa 183 - 2. Cilt
Şimdi ağlayamıyorum da kötüsü
Gözlerim dolduğu halde bazı bazı.
Sayfa 102 - İthafKitabı okudu
Çok iyi
Ağlayamıyorum, çünkü bedenimdeki tüm sıvılar
Zar zor yatıştırıyor fırın gibi yanan yüreğimi.
Sayfa 32 - Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları, 1. basımKitabı okudu
