“İnsan sonsuz yolculuğu tamamen mantıkta başlayıp mantıkta biter. Vicdan ve aidiyet duygusu insanı var olduğu noktaya ayaklarından çivilemiştir. Hareket edemez insan.Kaçmak, uzaklaşmak, yaşadığı hayatı değiştirmek kendisine bile yabancı olmak ister.Teoride mümkün olan bu gerçeklerin uygulama sahasındaki şansı sıfırdır. İnsan burnunun dibinden iki metre uzağa gidemez. Yaşadığımız çağ, insanın dertlerinden ve içinde bulunduğu yaşam döngüsünden uzaklaşmasına müsade etmez aksine insanı bu döngünün bir parçası yapar. Çarkın içinde bir diş olup döne döne midesi bulanan insanın, isyanını kusması ve psikolojik açıdan kendisini hiçbir zaman tamamlayamaması bundandır…
Sayfa6 YayınlarıKitabı okudu
Hoşuma giden bir araştırmadan... "İnsanlık"
Bir araştırma düşünün ki 75 yıl sürmüş olsun. Tam 75 yıl boyunca 750 kişiyi takip etmişler.
Birbiriyle çok zıt iki grup üstelik.. Bir yarısı Harvard Üniversitesi mezunu, diğer yarısı Boston’un en yoksul mahallerinde yaşayan gençler..
18 yaşında tutmaya başlamışlar kayıtları.
Gençlere sormuşlar, “Hayatta seni en mutlu kılacak şey nedir? “ Çoğunluk
Harika bir feminist distopya..
Hastalıkların, kürtaj, doğum kontrol uygulamaları ve radyasyonun doğurganlığı azalttığı belirsiz bir gelecek. Hala doğurganlığa sahip kadınların özel bir merkezde toplanarak, askeri teokrasinin görevlendirdiği komutanlara hibe edilmesinin hikayesini okuyoruz. Nesneleşen kadın figürü. Yeni bir şey söylemiyor Atwood, ama yarattığı kurguyla okuru kapana kıstırıp bildiklerimizin üzerinden bir daha geçelim istiyor.
Depresif, rahatsız edici, psikolojik baskı ve şiddetle sarmalanmış bir kurgu. Karakterin anlatıcı olduğu tüm kitaplarda her şeyi onunla birlikte yaşamanın verdiği bir yorgunluk oluyor. Bunda da öyle. Birlikte öfke toplayıp, çaresizlikle sarmalanıp yine de umudu ayakta tutmaya çalışıyor insan. Geçmişi, ailesi, adı, hatta kullandığı kelimeler bile elinden alınan, aidiyet duygusu paramparça edilmiş olan biriyle “neyin umudu” bu ayakta tutulan? Acaba’lardan başka pek bir şey yokken hem de.
Çünkü bu kitapta cesaretten çok korku var, direnişten çok boyun eğme. Feminist distopya etiketiyle öne çıkıyor olması, mücadele etme isteği vermeli gibi bir beklenti doğuruyor. Ama yazarın bir yol gösterme çabası yok. Belki döşemenin üstünde tanınmayan bir kadından kalma şu yazı: “Nolite te bastardes carborundorum.” (O piçlerin seni ezmesine izin verme.)
Çok severek okudum. Devam kitabı Ahitler ‘i en yakın zamanda edinip okumak, hikayenin nereye gittiğini öğrenmek için sabırsızım.
Çeviri: 
Sevinç Altınçekiç
Özcan Kabakçıoğlu
Kapak Tasarımı: 
Geray Gençer
İlişkilerdeki en büyük sorun kısıtlayıcılıktan kaynaklanmaktadır. Kimse bir diğerini özgür bırakacak kadar çok sevmez. Evet ''Sevmek'' özgür bırakabilmektir. Gerçek sevginin içerisine beklentiler giremez. Sahiplik ve aidiyet duygusu '' O benim '' mantığı egonun işidir. Ego çok bencildir ve her şeye sahip olmak ister. Bütün '' en '' ler egonundur ya da olmalıdır. İşte bu sebepten eşler birbirlerini özgür bırakmazlar, bırakamazlar. Hep beklentiler girer sevmelerin içerisine ama ne yazık ki, içine beklentinin girdiği her şey sevgiden uzaktır. Bunu bilmezler...
Sayfa 107Kitabı okudu
