" Ah nerde gençliğimiz
Sahilde savruluşları başıboş dalgaların
Yeri göğü çınlatan tumturaklı gazeller
Elde var hüzün..."
Attilla İlhan / Elde Var Hüzün
Tumturak : gösteriş, ihtişam, debdebe. Dilimize Farsçadan geçmiş olan kelime daha ziyade kulağa hoş gelen kelimelerle konuşma manasında kullanılmaktadır
Sayfa 17
Ne vakit bir yaşamak düşünsem
Bu kurtlar sofrasında belki zor
Ayıpsız fakat ellerimizi kirletmeden
Ne vakit bir yaşamak düşünsem
Sus deyip adınla başlıyorum
İçim sıra kımıldıyor gizli denizlerin
Hayır başka türlü olmayacak
Ben sana mecburum bilemezsin.
Attilla İLHAN
Belki haziran da mavi benekli çocuksun
Ah seni bilmiyor kimseler bilmiyor
Bir şilep sızıyor ıssız gözlerinden
Belki Yeşilköy'de uçağa biniyorsun
Bütün ıslanmışsın tüylerin ürperiyor
Belki körsün kırılmışsın telaş içindesin
Kötü rüzgar saçlarını götürüyor
Attilla İLHAN
Otuz sene önce otuz yaşındaydım. Yaşlandığınızda, otuz yıl önceki olaylar, bugünkülerden daha gerçekçi görünür. 1970'ler... 20.yüzyılın en güzel yılları. henüz tam uygarlaşmamışız. değirmenlerle savaşta yenilmemişiz daha. yedi kat yalnızlığa gömülmemişiz.
Inanin bana, o zamanlar aşklar ömür boyu sürerdi. bir kız, camdan el salladı mı, havalara
"Elde var hüzün"
Ah nerede gençliğimiz
Sahile savruluşları başıboş dalgaların
Yeri göğü çınlatan tumturaklı gazeller elde var hüzün
Attilla ilhan
Sayfa 17Kitabı okudu
1970'ler... 20. yüzyılın en güzel yılları. Henüz tam uygarlaşmamışız. Değirmenlerle savaşta yenilmemişiz daha. Yedi kat yalnızlığa gömülmeşiz.
İnanın bana, o zamanlar aşklar ömür boyu sürerdi. Bir kız, camdan el salladı mı, havalara uçardık. Bir gülücük, mahcup, kaçamak bir bakış, bir merhaba... Yavru kuşlar gibi heyecanlanırdık. En büyük hazine
Sayfa 81Kitabı okudu
Hep şehri anlatmak istemişti zaten(Attilla İlhan). Şehir adamıydı o... Sokaklarında acı çektiği, âşık olduğu, poliseler tarafından kovaladığı, Müjgan'la beraber ağladığı şehrin şairi. Ne demişti o:
Şenlik dağıldı, bir acı yel kaldı bahçede yalnız.
Sayfa 46Kitabı okudu
evet çok şey öğrendim şairlerimden
“aşkların da bakım istediğini”
“dumanı lekesiz birini bulmayı”
“yaşamı öylesine ciddiye almayı,
yetmişinde bile zeytin dikmeyi”
“durup ince şeyleri anlamayı”
gözlerimi indirmesem kitaplarına
uzağım olacaktı Attillâ İlhan
“bir viyolonsel gibi çökecektim” şuracığa
eksiğim olacaktı Oktay Rıfat
“nasıl biterse başlayan gülümseme”
olmasa şairlerim, dilim tutulacak
şiir yüzü göremeyecekti sevgilim
sevgilim, süzdüğüm gökyüzü senin tenin
Sayfa 37 - Akgün AkovaKitabı okudu
Bir yangın ormanından püskürmüş genç fidanlardı
Güneşten ışık yontarlardı sert adamları
Hoyraattı gülüşleri aydınlığı çalkalardı
Gittiler akşam olmadan ortalık karardı.
Attilla İlhan
Dünya masalından mısralar bırakarak ayrıldı
"An gelir Attilla ölür" dizesini yazdıktan üç sene sonra, ilk kalp krizini geçirdi şair. "Bir ikincisi gelecek ve beni alıp götürecek" diyerek soğukkanlı bakmaya çalıştı ölüme. Sonunda masal bitti, şenlik dağıldı,bir acı yel kaldı bahçede yalnız. Ölümle şairlerin bir hesabı vardı yüz yıllardır ve yine şairler kaybetti:
"Kanlı hesapları vardır
Kıyamete kadar sürecek
Ölümle şairlerin
Kim bilir nerden bilecek
Ne çığlıklar daha geçer bu dünyadan
Attila İlhan gibi"
Sayfa 13Kitabı okudu
"Balzac diyor ki :" Millet edebiyatı olan topluluktur. "
Kolu, kanadı budanmış, kurutulmuş, çarpıtılmış bir Türkçe ile nasıl edebiyat yapılır ve dünkü edebiyatımız nasıl okunur?Attilla İlhan çok haklı olarak diyor ki:" Gençlerimize Atatürk'ün büyük Nutuk'unu lügate bakmadan okuyup anlayacak zengin bil dil öğretmeliyiz!"
Sayfa 36 - YAKIN PLANKitabı okudu
