Siz hiç koca bir ailenin içinde yalnız bir çocukluk geçirdiniz mi? Sorumsuz ve sizinle hiç ilgilenmeyen, sizi hiç anlamayan bir anne babanız oldu mu? Anne baba şefkatinden yoksun ve ihmal edilip içinize kapanarak yaşadınız mı? Hayır mı? Öyleyse bu romanı mutlaka okumalısınız. Helen, anne babası, büyükanne dedesi, bakıcısı olduğu hâlde aile içinde anlayış gösterilmeyen, ihmal edilen, yalnız bırakılan küçük bir kızdır. Annesi hafif meşrep, uçarı ve vaktini konken partilerinde geçiren bir kadın, babası ise kumarbaz bir işadamıdır. Annesi, kızı ile hiç konuşmaz ve onu bir baş belası olarak görür. Çünkü anne, kendini çok güzel ve genç görmektedir. Kızını da kendini yaşlı gösteren bir varlık olarak görür ve ona çok kötü davranır. Helen ise aksine çok akıllı, hassas, kuvvetli bir gözlem gücü olan ve tek başına ayakta durabilen bir kızdır. Bütün ihmal edilmişliğine rağmen kendi hayat felsefesi ve düş gücüyle olayları, ailesini çok doğru değerlendirir. Bu yüzden Helen'in iç konuşmaları çoktur. Kitabın devamında sizi acı bir son bekliyor. Tolstoy okuyanlar kitabın yazarının ufkunu daha iyi anlayacaklar. Ben kitabı okurken Helen'in yalnızlığına ortak oldum. Siz de okuyun ve küçük kızın yalnızlığına dokunun...Bence yalnızlık yürekte başlar ve paylaşıldıkça azalır...Keyifli okumalar
