" Şimdi bile bazen düşünüyorum da sevgi; sevdiğin kadına, onun da rızasıyla ve haklı bulmasıyla zulmetmektir."
Sayfa 158Kitabı okudu
Bildiğim bir şey var, bir şey nasıl bozulmuşsa tersi ile düzeliyor. Ben kendimi dinleye dinleye böyle oldum. Kendimde bu kadar dinleyecek ne vardı, şeytanın talimatı ile mi böyle hafız kesilip gece gündüz kulağıma üfledim, sonra duyduklarımla, belki uydurduklarımla sağır, dilsiz ve taş kesildim, bilmiyorum. Dedim ya buraya nasıl gelindiği belli,
...aslında bazen düşünüyorum da, sanki tüm varlığımızı ve tabii yokluğumuzu da, görmek ve görülmek üzerine kurmuşuz.
“Nasıl da kaçmak geliyordu içimizden. Sadece gitmek ve geride bırakmak istiyorduk. Ben gittim, sen kaldın. Bazen gitmenin mi, yoksa kalmanın mı daha zor, daha hüzünlü, daha çekilmez olduğunu anlamamız için hayatın bize bunu bilhassa yaptığını düşünüyorum. İki seçeneğin de kurtuluş olmadığını anlamamız için.”
Sayfa 74Kitabı okudu
Bazen, aynı anda iki ayrı nehirde yüzdüğümüzü
düşünüyorum ve işin acıklı ya da gülünç yanı, her bir parçamız içinde yüzdüğü nehirde değil de diğerinde olmak istiyor.
"Kendi içimde bir dünya kurmuşum...
Hiç kimseye yer yok orda...
Bir ben, bir kitaplarım, bir de içimdeki Tanrı...
Kapılarımı kapatmışım insanlara...
7 kat kilit takmışım, kimse açamasın diye...
Kilitli odalarda saklamışım düşlerimi...
Kilitli odalarda kendimle konuşuyorum sadece...
Bazen delimiyim ben diye sormuyor değilim kendime...
Neden diye de soruyorum ama yok bir cevabı...
İnsanların ilgi alanları bana saçma geliyor muhtemelen benimkilerde onlara saçma gelecektir diye susuyorum...
Ne okuyorsun diye sorduklarında “farklı tür diyorum” kendi çaplarında saçma sapan ezber yorumlar yapmasınlar diye açıklama yapmadan kapatıyorum...
Duygularımı hiç açmıyorum zaten; açsam tımarhaneye falan kapatırlar...
Sadece mecbur kaldığımda dinliyormuş gibi yapıyorum artık hiç yorum yapmadan...
Ne insanlarla muhalefet olma derdim var ne de taraf...
Sadece ne kadar çabuk uzaklaşabilirsem onlardan o kadar iyi diye düşünüyorum.
Öyle tuhaf hallerdeyim...
Sadece yalnızlık istediğim...
Ama yine bir boşluk var bir yerlerde...
Yalnız kaldığımda da tam anlamıyla mutlu huzurlu değilim...
Garip bir hüzün var içimde...
Ağlasam sel suya karışacak gibi bir haldeyim...
Ne yağabiliyorum ne de ışık saçabiliyorum...
Hep kapalı hep kasvetli bir gökyüzüyüm..."
Bazı anlar geliyor,seninle tüm duvarları yıkmışız gibi hissediyorum ve bazen de senin sadece rahatlığın için burada kaldığını düşünüyorum.Keşke benim,sadece benim,burada kalman için yeterli sebep olduğuna emin olabilseydim...
Ulrike...
Tümü sessiz ve beyaz. Beynimin içi sessiz ve tavan gibi beyaz.
Sesim beyaz çıkacak, konuşmayı denersem.
Beyaz tükürüğüm ağzımın kenarında bir burukluk bırakıyor. Gözlerimin içi, midem, boş atan damarım sessiz ve beyaz.
Bir akvaryumda yelpaze yüzgeçlerim kaybetmiş, sessizlikte batmamaya çalışan bir Japon balığı gibi çekingenim. Sürekli olarak
Bazen düşünüyorum, ne garip mahluklarız? Hepimiz ömrümüzün kısalığından şikayet ederiz; fakat gün denen şeyi bir an evvel ve farkına varmadan harcamak için neler yapmayız?
