Şeytan
''Bilemedim ki hangisi daha zor;
İncinmemek,
İncitmemek,
İncitene dua etmek..''
Alengirli Şiirler - A. LİDAR /Yapacak bir şey yoktu, kitaplara sarıldım.
Şimdi nasıl anlatsam bilemiyorum, sevdiğin bir tatlıyı bitmesin diye küçük parçalar halinde yemek, paran bitmesin diye azar azar harcamak, yoksul evlerde gaz lambasını tasarruflu kullanmak gibi bir şeydi bu kitabı okumak; bitmesin diye, azar azar.
Okurken 
Ali Lidar'a da mesaj attım: Bilemedim dedim, bu kitap depresyona girme sebebi mi yoksa
babam kahvaltı sofrasında anlatıyor:
afrika'ya yardım götüren bir doktor vardı. bir gün başından geçen bir olayı anlattı. dedi ki: "Afrika'ya giderken yolda acıkırız diye yanıma kuru incir aldım. Afrika'dan biri bana onun ne olduğunu sordu. bir türlü nasıl açıklayacağımı bilemedim. sonra birden aklıma tin suresi geldi ve "ve't tin-i ve'z zeytun" deyip tin'i vurguladım. (incire ve zeytine andolsun./tîn,1)
o anda o kadar mutlu oldu, o kadar sevindi ki.. yanımda ne kadar varsa ona verdim. herkesi çağırdı 'gelin kur'an'da geçen meyve var burada!! ' diye..
aldı, kuru incirleri küp küp doğrayıp dağıttı herkese. oturup dua ettikten sonra yediler. birden gözlerinden yaşlar süzüldü cennet meyvesi yedik diye.. o gözlerdeki mutluluğu tarif edemem.."
"biz ise bunca nimet içerisinde ne kadar da şükürsüzüz.." deyip bitirdi babam..
13:52
Kaç asır değdi yüreğine şu kısacık ömründe.Zaman küllerine bile acımazken ne güzel sevdi. Ben takılırdım, o düşerdi.Ben ayıp ederdim, kendi utanırdı.O kaçırırdı gözlerini.Onun yüzü kızarırdı.O kadar benimsemişti ki beni...O kadar bendi kii...Beni yaşatan kan onun damarlarından akıyor gibi.Şimdi o yok.Damarım dursa kanım kesilse tüm cümlelerim şu kurduğum cümle gibi yanlış, devrik olsa...Dilim dolansa.Ama yok...Ben bilemedim.Siz bilin.Değer verin, kıymet bilin!!!
