Bir halk şairinin ilkokulda sevdiği kıza yazdığı şiir
Zaman geriye dönermi bilemedim
Seni sevdiğim kadar kimseleri sevemedim.
Gizli sevdim sessiz sessiz içime ata ata
Sevdim işte belki doğru yaptim belki hata
Aradan yıllar geçmiş bitmemiş sevdan
Sen bana gülümse ben sana kurban
Gelmedin benimle yürüdüğüm yoldan
Yıllarca sen bana yabancı ben sana hayran
Anılar biriktirdim kendi kendime
Hayaline
Öncelikle suçlamaların büyük bir kısmına katılmıyorum.Anlatmaya nereden başlayacağımı dahi bilemedim bu yüzden.Her zamanki gibi o kadar zalim ve o kadar tek boyutlusun ki zaten tonlarca şey anlatsam da herhangi biri herhangi bir işe yarar mı emin değilim.
Çiçek hayattır
"Onu dinlememeliydim," dedi, "çiçekleri dinlememek lazım. Onları seyretmek ve koklamak gerek. O benim gezegenimi güzel kokusuyla sarıyordu ama ben bununla mutlu olmayı bilemedim. O kadar canımı sıkan o pençe meselesinin beni yumuşatması gerekirdi aslında... "
Sonra da dedi ki:
"Onu hiç anlayamamışım! Onu sözlerine değil davranışIarına göre değerlendirmem gerekirdi. O bana güzel kokusunu veriyor, hayatımı aydınlatıyordu. Kaçınmama hiç gerek yoktu aslında! O küçük kurnazlıklarının ardına gizlediği sevgisini anlamalıydım. Çiçekler çelişkilerle dolu! Ama ben de onu nasıl seveceğimi bilemeyecek kadar gençtim."
Sayfa 32
"Hep kötü olmaya özendim ben. O kadar çok kötülük gördüm ki sonunda ben de onlar gibi olayım, bitsin bu acı dedim. Dışım olsa da içimi bir türlü kötü yapamadım. İnsanları kırdıkça, üzdükçe, perişan ettikçe kendime daha çok kızdım. Kendime kızmak hiçbir şeyi düzeltmedi. Onlar, onları affedemediğimi sandılar ama ben kendimi affedemedim. Sonra her şey birbirine karıştı. Onlar kim, ben kimim bilemedim. Yüreğime oturdu bir şey, kalk dedim kalmadı."
Sayfa 60 - Remzi KitabeviKitabı okudu
O ki asıl acı olan , hiç gözde oldum mu , bunu bile bilemedim
Sayfa 188
Rabbinin huzuruna çıktığı vakit dağlarca sevabı görüp de; “Ben bunların nereden geldiğini bilemedim” deyip sevinçle şaşıran kulu işitmedin mi? Hani denmişti ki ona: “Bu senin kabul olunmadığını zannettiğin dualarının buradaki karşılığıdır.” O da “âh keşke” demişti; “Bütün dualarımın karşılığı buraya kalsaydı.”
Hadi ihsanın ne olduğunu bilmiyorsun cancağızım, hiç olmazsa vermeyişi bile ihsan olana el açtığını bil.
" Ben düşündüm ki aşk ile sevgi arasında imtihan ediliyorum . Bilemedim hangisi aşktır, hangisi sevgidir . Ne zaman aşktır, ne zaman sevgidir , ayıramadım. İmtihanımı o sandım ."
Bilemedim ki güzelim biz neyin azizliğine uğradık sence?
Sayfa 45 - Profl K.Kitabı okudu
„konuşmadık.
«Sonra, Nazlı’yı kaybettim. Şimdi bazen düşünürüm: Ne olurdu, aramızda her şeyi konuşmuş olsaydık. Nazlı bana evden ayrıldıktan sonra nasıl yaşadığını anlatsaydı, neden birdenbire kaybolmak istediğini açıklasaydı. O kadar sevdiğim karımın hayatına ait bir kısmı, hiç bir zaman bilemedim. Sanki iki yıl, Nazlı hiç yaşamadı bana göre. Biliyorum, denebilir ki, üzücü olaylarla karşılaşılacaktı; insan, belki de hiç istemediği sözleri duyacaktı. Olsun; hiç bilmemekten, bir insan hayatının o kadar yılını hiçe saymaktan daha iyidir herhalde. Onun iki yılını yok saymakla, onun bu yıllarda neler hissettiğini bilmek istememekle, çok sevdiğim bu insana da bir bakıma hürmetsizlik etmiş oldum.»
“
Çok üzücü :c Şiirin tamamını okumanızı tavsiye ediyorum
Adı Güher'di*
Kim olduğum önemli değil,
İçinizden biriyim.
Sizlere Güher’in,
Solan bir menekşenin hikayesini anlatacağım…
Parmakları ince inceydi Güher’in,
Sayfa 81
Üniversitede en çok sevdiğim öğrenciler, yıllardır okulu bitiremeyenlerdi. Yanlarından ayrılamazdım. Onların başarısızlık masallarını büyük bir hayranlıkla dinlerdim. Sonra, onları öğrenci olarak bıraktım üniversitede: ben bitirdim. Meyhane arkadaşlarını da meyhanelerde bıraktım; ülkü arkadaşlarını da ülküleriyle başbaşa. Bir yerde durmasını bilemedim. Hiçbir yere varamadım. En çok da, başarısızların yanında kalmayı becermek isterdim. Beşiktaş'taki koltuk meyhanesindeki Reşit Beyle beraber geçirmek isterdim būtün yaşantımı. Beni bir yerde barındırmadılar. Şimdi, bir bakıma başarıya ulaşmış sayılırım başarısızlıkta: yalnız bu yere tek başıma geldim. Hep birlikte tutunamamayı ne kadar isterdim. Herkes ayrı bir dalda kaldı. Tek başına bir tadı olmuyor başarısızlığın. Burhan'ı da yarı yolda bıraktım. Kimi suçlayacağımı bilemiyorum.
Bu arada çok hırpalandım. Görünüşümde öyle bir saflık vardı ki yaşayışıma herkesin karışabileceği izlenimini bırakıyordum. Bu nedenle yakamı bırakmadılar. Ben de, görünüşümdeki başka bir sahtecilik nedeniyle onların her davranışına açıktım. Buyrun beni yiyebilirsiniz, diyordum.
Sayfa 664Kitabı okudu
Böyle de başlanmaz ki
Mutluluktan söz etmeyi öğrendim, nasıl mutlu olunur bilemedim.
Sayfa 15Kitabı okudu
Ölesiye mutsuzum. Ne var ki, ölmek istemiyorum. Çünkü ölmek bir şeyin (yani ömrün) kullanılması, tüketilmesi, bitirilmesi değil, tamamlanmasıdır. Zaten ben günlerimi kullanmadım, biriktirdim (Ne için?) şimdiye dek ne yaptım? Yalnızca bir seyirciydim. Üstelik kötü bir seyirci. Bakmasını bilemedim. Çünkü bilseydim, bana gerekli olan şeyleri görürdüm. Ellerim böyle boş kalmazdı.
Sayfa 100 - YKYKitabı okudu
