Bu yaralar üstünde çalışırken, kişiliğimiz yavaş yavaş değişir. Ne de olsa öykümüz de değişmiştir. Hayatımız değişmiştir. Artık içsel anlatımımızın da değişmesinin vakti gelmiştir. Birisinin bana dediği gibi: "İçimde hâlâ bir yara var ama artık hayatımı mahvetmiyor. Kim olduğumu artık bu yara tanımlamıyor."
... yoksa savaş çıkar
“Öykümüz. birçok insanın işsiz. olduğu yoksul bir ülkede geçiyor. Bu ülkenin Vatandaşları mutsuz.. Kimse, durumun iyileşmesi için ne yapılması gerektiğini bilmiyor, insanlar umutsuz, oldukları için, bir suçlu bulmanın onları rahatlatacağını düşünüyorlar.
Bazen, bazı şeyler yolunda gitmediğinde Ve bir çözüm bulunamadığında bir suçlu ararız.. Buna
Sayfa 21 - Günışığı Kitaplığı
doğduğunuz anda yaşam öykünüz başlar. oluşan bu öyküde siz "kendiniz olarak" var mısınız? bunun farkında olmanız çok önemlidir. öykünüzü kendi seçimlerinizle mi, yoksa başkalarının size biçtiği rollere göre mi oluşturuyorsunuz?
evlilikte iki farklı öykü bir araya gelir. bu iki öykü birbirinde bağımsız olarak yaşamaya devam mı edecek, yoksa "bizim öykümüz" dedikleri yeni bir öykü oluşturabilecekler mi? evlenenlerden biri kadın, diğeri erkektir; ama unutmayalım, her ikisi de insandır ve diğer tüm ilişkilerde olduğu gibi mutlu bir evlilik ilişkisinde de temel olan insan insana iletişimdir.
Belki de küçümseriz kendimizi; işe yaramaz olarak görürüz varlığımızı, hiçe sayarız potansiyelimizi. Dışarıdan bakan ise, pencerelerinden çiçek çiçek mutluluğun taştığı, duvarlarından umutlar okunan, bacasından sıcacık huzur tüten bir eviz. İçeride kaldığımız sürece, sadece “ben” olarak kaldığımız sürece ne pembe panjurlarımız ne duman tüten bacamız ne pencere önü çiçeklerimiz görünür kendi gözümüze. İstersek, çok istersek, kendimize başka gözden bakmak da mümkün. Dışarıdan bakan bir gözü, kendi bakışımız yapmamız çözebilir her şeyi. “Ben” kalarak, bir de “o” diye seyredebiliriz kendimizi. O vakit anlarız ki kendi öykümüz içinde önemli ve vazgeçilmez bir kahramanız. O vakit görürüz ki bizim de yeryüzünde hatalı olsa da -ve hatta hatalı olduğu için- onurlu bir silüetimiz var. Çocukluğumuzdan yetişkinliğimize doğru uzanan ipleri, şimdi buradaki korkularımıza, umutlarımıza kadar uzanan kader motiflerini, kendimizi yeni baştan inşa etmek için gerekli başlangıcı sağlayabilir. İçimizde saklı sesleri duyabiliriz, derinlerde bir yerde susturduğumuz ümit tohumlarını patlatabiliriz.
