Gövdesinin çapıyla karşılaştırıldığında acınası incelikteki çok sayıda bacak, gözlerinin önünde çaresizlik içersinde, parıltılar saçarak sallanıp durmaktaydı.
‘Ne olmuş bana böyle?’ diye düşündü. Gördüğü düş değildi. Biraz küçük, ama normal, yani içinde insanlar yaşasın diye yapılmış olan odası, ezbere bildiği dört duvarın arasında eskiden
"Şu şimdi arada bir toplandığımız arkadaşlarla mesela," dedi yeniden konuşmaya başlayıp, "aslında heriflere katlanamıyorum. Yine de onları görüyor, çağırdıklarında gidiyorum. Ayartma mı, borç mu, suçluluk hissi mi, neyse artık, emin değilim. Mesela onlarla gençken aynı havayı soluduğumuzu, aynı heyecanı paylaştığımızı sanırdık: ortak heyecan, ortak bir düş falan... Nasıl böyle bir şeye kapılmışız şimdi anlayamıyorum. Şimdi gördüğüm hepimizin ayrı tellerden çaldığı... Kimsenin o zamanlar birbirini anladığı, hatta konuşurken bile ne dediğini bildiğini sanmıyorum. Ama işte, ilginç, sanki herkes birbirini çok iyi anlıyor, hemen hemen aynı şeyden söz ediyormuş gibi bir hava vardı. Az çok farklı biçimlerde onlar da aynı şeyi söyleyecektir. İşin daha da tuhafı bu adamların her birinin yaşamları şimdi farklı farklı biçimlere bürünmüş olsa da, kendilerince kimi ne kadar değiştiğinden ya da değişmediğinden dem vursa da, bakıyorum -hem de her seferinde hayrete düşüyorum- eskiden nasılsalar şimdi de öyleler. Aynı huylar, aynı zaaflar, hatta işte, aynı aptallıklar... Eh, bu benim için de geçerli."
Sayfa 162 - II BOZKIR KENTİNDE, YüzüncüyılKitabı okudu
Anneler Gününüz Kutlu Olsun ....?!
AĞLAYA AĞLAYA OKUDUM
5 senedir huzurevinde yaşayan bir annemizin kaleminden duygusal bir hikaye... Tüm evlatlara ithaf olunur..!!!
Buz gibi odalarla dolu kocaman binalar diktiler ülkeme. İçine ömürlerinin son demlerinde olan anneleri, babaları doldurdular. Adına huzur evi dediler. Oysa huzur hiç uğramadı oraya. Eskiden yaşlılarımızı
Hayatın anlamını ve kendini arayan adam
Bu aralar kendimi arıyorum
Çıktığım şehirler arası yalnızlık yolculuğunda
Gideceği yeri bulamayan sefil bir aşığım ben
Gideceği yeri ve kendini bulamayan biri
Nasıl bulabilir ki hayatın şifresini?
Sana soruyorum sayın dinleyen
Paralomu unuttum bana bir ipucu ver?
İnsan hayatın anlamını ve kendini bulabilir mi gerçekten?
Ama ben devam edeceğim
Bir kadın ya da erkeğe aşık olursun. Aşık olduğun gün arada bir mesafe yoktur. Sadece bir hayranlık, heyecan, coşku ve sevinç vardır. Ama bilgi yoktur. Bu kadının kim olduğunu bilmiyorsun. Bilgi olmayınca sizi ayıran bir şey yok. O yüzden aşkın ilk anları çok güzeldir. O kadınla 24 saat yaşadıktan sonra bile bilgi oluşmaya başlar. Şimdi o kadını hakkında bazı fikirlerin var. Kim olduğunu biliyorsun. Bir imaj var. Yirmi dört saat, bir geçmiş yarattı. O yirmi dört saat, zihninde işaretler bıraktı. Aynı kadına baktığın zaman, artık aynı gizemi yaşamazsın. Tepeden aşağı geliyorsun. O zirveyi kaybettin.
Osho
"Biliyorum,biliyorum,çocuğum dün öldü.Şimdi artık benim için yalnız sen varsın dünyada,yalnızca sen,benimle ilgili hiçbir şey bilmeyen sen,bu arada hiçbir şeyden haberi olmayanı oynayan veya her şeyi ve herkesi alaya alan sen.Evet,yalnızca sen,beni asla tanımamış olan ve hep sevdiğim sen..."
GİZEMSİZ HİKAYE
İyi Bayramlar tekrar, iyi akşamlar bir de, bu da başka bir okuyucunun başka bir hikayesi- Bu arkadaşın da ismini paylaşmayacağım isıeği doğrultusunda . #30114707 kapsamında paylaşıyorum.
Tanrı, tüm o yaratma ve yarattıklarını gözetme eylemlerinden uzak kaldığı küçücük bir boş bulunma anında, kendi yalnızlığını
Haziran 2018 Hikaye Etkinliği
Yazar: -
Hikaye Adı : Gizemsiz Hikaye
Link: #30571074
Tanrı, tüm o yaratma ve yarattıklarını gözetme eylemlerinden uzak kaldığı küçücük bir boş bulunma anında, kendi yalnızlığını hatırlamış ve üzülmüş. Bunu, yarattıklarına belli etmemeye çalışmış ama tabiatı gerçekten dinlemesini bilenler hemen anlamışlar durumu.
