Esirler 1.Perde
Her şey ölümden daha korkunçtur. (Sükut) Bazı gece uyuyamazsın, içinden uykuyu alıp götüren büyük bir derdin vardır. Yarın karşılaşacağını ve önünde ezileceğini bildiğin birçok müşkülat yakıcı bir güneşin ışığı gibi gözlerine vurur, seni uyutmaz. Sen yorgun, bitkin, bir dakika kendini unutabilmek için çareler ararsın. Kalbinin etrafında gürültü yaparak sana uykuyu haram eden bu düşünceleri bir an olsun kafandan çıkarmaya karar verir, yüze kadar sayar, yahut gözlerini sabit bir noktaya dikerek hiçbir şey düşünmezsin. Yavaş yavaş tatlı bir dalgınlık vücuduna yayılmaya başlar, adeta her tarafının yumuşadığını duyarsın. Fakat bu anda kafandan zorla çıkarıp attığın düşünceleri dışarda tutan eller de yumuşar. Ve bir sandalın altındaki deliği kapayan tıkaç oradan alındığı zaman sular nasıl deli gibi içeri dolarsa, bu düşünceler de tekrar kafana hücum ederler. Sen, kalbin şiddetle çarparak uyanırsın. Aynı azap yeniden başlar. Seni asıl harap eden, şimdi uyusan bile yarın akşam bu işkencenin gene tekrar edeceğini, hiç bitmeyeceğini bilmektir. O zaman gözlerinde bir uyku tüter. Öyle bir uyku ki, ne çarpıntısı vardır, ne de yarını... Yorgun vücudun boylu boyunca yatıp dinlenecek ve hiçbir düşünce, hiçbir dert sana gelmeye yol bulamayacaktır. İşte ölüm bu uykudur... Geceleri gözlerini kapayamayanların aradıkları uzun ve rüyasız uyku
Yapı Kredi Yayınları
Sevgili Dost,
Yaşlandığında Eyüp Sultan olmak istersen, gençliğinde aşık ol İstanbul’a.
Sevgili Dost,
Hala düğünlerde oynuyorsun.
Sevgili Dost,
Yarışmada “yardım edin lütfen” diyorsun hala.
Sevgili Dost,
Ne zaman televizyonun düğmesini kapatacaksın?
Sevgili Dost,
Ne zaman açacaksın ‘Kitab’ı?
Sevgili Dost,
Bu ne dalgınlık?
Sevgili Dost,
Aşık mısın?
Sevgili Dost,
İstanbul’a?”
Sevgili Dost,
Ne zaman açacaksın 'Kitab'ı?
Sevgili Dost,
Bu ne dalgınlık?
Sevgili Dost,
Âşık mısın?
Sevgili Dost,
İstanbul'a?
Sayfa 127Kitabı okudu
Sonbaharın insana kendini sevdiren bir tonu vardır. Gökte insanı ezmeyen, kurşuni bir renk olur. Ekimde falan Sultanahmet'e gittiğimde de aynı şeyi hissederim. Yapılardaki, gökyüzündeki, insanlardaki dalgınlık hemen sana da bulaşır. Bunaltmış bir yazın altından gelen tatlı bir hüzündür. Sana geçiciliğini hatırlatır. Bir gün çekip gideceğim ama bütün bu görünenler yine aynı kalacak diye düşünürsün. Kendini ciddiye almaktan vazgeçmeye başlarsın. Yaşama sevinci denen şeyle hüzün aslında ne kadar kardeş olduklarını görürsün. Budapeşte'de de en çok bunu hissettim. Yabancı, beni hiç takmayan bir tarihin içinde herhangi bir hevesli gibi dolaştım durdum. Bu beni mutlu etti.
Dalgın Adam.
Patron beni odasına çağırdı ve işime son verdi.Sebebi dalgınlığımmış.
Nasıl olsa beni işten çıkarmıştı artık.Kaybedecek bir şeyim yoktu. Yılların birikmiş hıncını kendisinden çıkardım. Ağzıma geleni söyledikten sonra kapıyı yüzüne çarparak üç metre yükseklikten kendimi bahçeye bıraktım.
Allah'tan patronun odası binanın ilk katındaydı. O yüzden
Sayfa 26 - Say YayınlarıKitabı okudu
Kader
Mesela bir gün, Eminönü meydanında bir otomobil bir adamı çiğner. Hadiseden on dakika evveline gidelim. Adam, mesela Gülhane Parkının önündedir. Otomobil de faraza Taksimden geliyor. Manzarayı görüyor musunuz? Geliyor! Bin otomobil içinde bir otomobil ve yüz bin adam içinde bir adam. Ne adam çiğneneceğini bilir, ne de otomobil çiğneyeceğini. İkisi de bir sürü tesadüflerle bilmeden birbirine doğru yaklaşırlar. Mesela adam bir dükkanın önünde durur. Bir kutu kibrit alır. Bir iki adım atar. Bir arkadaşıyla konuşur. Bir vitrini seyreder. Bu masum hareketlerin bile birkaç dakika sonra kopacak faciada hisseleri vardır. Bütün bu hisseler birbirine esrarlı bir şekilde geçe geçe nihayet meş'um anı doğururlar. O an gayet basit bir son sebebe dayanır. Bir dalgınlık, bir bilgisizlik, şu bu. Tesadüflerin kim bilir nasıl ve nereden idare edilen son derece girift ve içinden çıkılmaz bir riyaziyesi vardır.
Sayfa 42 - Büyük Doğu YayınlarıKitabı okudu
Sevgili Dost,
Ne zaman açacaksın kitabı?
Sevgili Dost,
Bu ne dalgınlık?
Sevgili Dost,
Aşık mısın?
Sevgili Dost,
İstanbul'a?
Sayfa 135Kitabı okudu