Bir sabahattin Ali kitabını daha rafa kaldıralı bir hayli oluyor sevgili okurlar. Sade, nayif ve bir bahar esintisi tadında bir kitaptı, ne zaman kafamı kaldırıp raflara baksam mutlaka gözüme çarpar.
Bazen insanların çıkarcı yaklaşımlarından kaçarız, bazen sahte sandığımız arkadaşlıklardan, bazen insan kendinden bile kaçar ya hani, öyle bir zamanda okudum bu kitabı ve bir kez daha kaçmakta haklı olduğumu anladım. Günümüzde her şeyden çıkar gözetliyor ama bu kitap... Bir başka dünya elbetteki. Türk edebiyatının kült eserleri arasında olacak benim için. Ana karakterlerin buhranı ve bir taraftan da bazı şeylere göz yumarak yaşanılan aşkları beni hep gülümsetecek. Aklıma kştabın sonu geldiğinde de hep o küçük kız çocuğu gibi hissedeceğim. Bir trenin vagonun da son kez bakacağım bazı şeylere...
Çok şey söylemek isterdim aslında, biraz da doluyum sanırım ama elimden kendi hayatıma üzülmekten başka bir şey gelmiyor şuan için. Ben bazı satırlarda kendimi buldum umarım sizde kendinizi Sabahattin Ali satırlarında bulursunuz... Mutlu kalın.