Hep böyle mi
Şöyle mi olacak
Özlemini çektiğim
Hasretle beklediğim günler
Nerede
Orada, şurada, burada
Arıyorum her yerde
Saklambaç oynuyor benimle
Olmaz ki böyle
Hep ben ebe
Saklanan güzel günler
Aramaktan yoruldum
Ben bu oyunu bozuyorum
Biraz da gel
Sen beni ara
Asım adım gez
Öyle ara, öyle ara ki
Bulama emi
Bulama
Bulama da gör halini
Anla beni
Ben az mı çektim ç, az mı yol kat ettim
Senin uğruna
Ey gelmeyen güzel günler
Şimdi gel, gel de
Biraz da sen beni ara
Sayfa 143Kitabı okudu
KOPUKLUK. YAŞAMDAN, İNSANLARDAN, GEÇMiŞTEN KOPUKLUK. Gelecekle de hiçbir ilgisizlik Nerede olacağımı, hangi kentte oturacağımı, nereye gideceğimi hiç bilmiyorum. Şimdi burada durgunluktayım. Mutsuz değilim. Mutlu olmak ya da mutsuz olmak, bilmiyorum. Ancak zaman zaman büyük ölçüde hava değişiklikleri bir anda olunca, kafam hiç mi hiç çalışmıyor. O zaman bir "budala" gibi duraklıyorum. Basınç değişince biraz kendime geliyorum.
Sayfa 66Kitabı okudu
Yaşamak savaşmaya, savaşmak yaşamaya değer mi? Bu soru bir kez soruldu mu, artık cevaplandırılmış demektir. Çünkü 'ne için?' sorusu, onun bir şey için olması zorunluluğunu anlatır. Savaşı sorgulamayanlar onun neye değdiğini bilmeye de uzak kalacaklardır.
...
Gözüne, gönlüne basmış mühürü,
Mâşukum sever mi görmeyen körü?
Ayakların bağlı: arzuyla emel
Aşka burada çözdür, aslına yürü...
Yunus Emre
“Burada kalıp sız bakalım, Sindirella."
"Bu seni benim prensim mi yapıyor?"
"Aynen öyle."
Sayfa 203Kitabı okudu
Diyelim ki alnımda eski bir uygarlığın
Tuhaf mı tuhaf yazısı
Sayfa 570 - Kırmızı Kedi Yayınevi / Şiir Adı: HevesKitabı okudu
Cin, peri, cadı, hortlak yok mu? Bütün dillerdeki sözlüklere bu kelimeler külliyen asılsız, manasız olarak mı kaydedilmiş? Bazı ölülerin ruhlarının ailelerini, evlerini ziyarete geldiklerini hiç işitmedin mi? Dünyada nesilleri kalmamış ruhların cami, tekke kapılarında dolaştıklarını kürsü şeyhleri bar bar bağırarak cemaatlerine anlatmıyorlar mı? Kesik baş hikayeleri büsbütün efsane mi? Bazı kabristanlarda, şehitliklerde, kale, hisar surlarında kanlı kefeniyle dolaşan şehitlerin ruhlarına ait hikayeleri hiç dinlemedin mi? Geçenlerde, Laleli taraflarında bir evliya, "Ben burada duvar altında yatmaktan sıkıldım. Duvarı yıktır. Bana bir türbe yaptır. Kandil yaktır... " diye bir paşanın rüyasına girmedi mi? Ben pek okumuş bir kadın değilim ama bizim tarihlerimizde böyle yüzlerce rivayet yok mu?
Bense hep burada kalacağım, kendi kendimle. İnsan kendine acır mı? Ben acıyorum.
Sayfa 169 - Evdeki, Yusuf AtılganKitabı okudu
...bu çocuğu bu duruma düşüren nedenleri ortadan kaldırmak için çaba harcayacağımıza sorunu bu çocuğu cezalandırarak çözümlemek isteğindeyiz.
Korkunç bir şey! Burada acımasızlığın mı, yoksa saçmalığın mı daha ağır bastığını bilemiyorsun. Ama galiba her ikisi de en son basamağına ulaşmış bulunuyor."
Sayfa 176Kitabı okudu
Genç Ay burada sönüyor. Ağır ağır yükselen küçük asansör, tüm umutsuzluk, intihar tutkusu orada bitiyor. Orada yalnızlık en büyük yalnızlık içinde yitiyor. Hiçlikte. Ve yaşam yalnız rüzgar, yalnız gökyüzü, yalnız yapraklar ve yalnız hiç değil mi.
BULAMADIM
İçim bir savaş sonrasında yağmalanan ve yakılan eski bir medeniyet gibi. Kim bilir daha önce kaç kişi içinin hezeyanlarını bu cümlelerle anlattı? Ordunun en acımasız komutanları basıp geçiyor üzerimden ve çiğneyip yakıyor, ellerimle usul usul okşayıp sakındığım bütün benliğimi. Tam hiçbir şeyin düzelmeyeceğine ve iyi olmayacağına inandığım o noktadayım. Şehrin ve içimin bütün uluları ağlıyor. Adım başı ağıtlar yankılanıyor dışa ve değdiği yeri yerle yeksan ediyor.. Ardarda kaç sigara yakıyorum bilmiyorum. Uzun zamandır kaçtığım yazma korkusu beni bir otobüs durağında yakalıyor ve sıkıştırıyor köşeye bu sefer. Her yerden kaçmak isteyen çocukluğumu hatırlatıyor bana. Aynı zamanda bu günümü bütün çıplaklığıyla. Hiç mi geçmez ve değişmez bir insanda nerede değilse orada iyi olacağı hissi. Nerede değilse oraya ait olduğu düşüncesi. Tam burada zihnimde #Şakiro nun gençliğimde ve şimdi dahi hiç anlamadığım bir uzun havası çalıyor. Ne çok şey biliyor bazı #dengbejler hakkımızda. İflah olmaz bir pesimist ya da romantik değilim. Belki iflah olmaz ve adapte olmaz bir insanım dünyanın karanlık yüzüne. Vitrinlerden kuyulara, insanlardan suya, seslerden karanlığa kaçan bir insan sadece. Dönüşürken yoruluyorum ve düşüyorum kuyuma. Ben artık yarına benzemek değil dünde kalmak istiyorum. Ben artık Şakironun çok geçmişte kalan bir stranı olmak istiyorum.
"Çalışmak mı?" demişti bana bir keresinde, sınıfta yaptıklarımızı bu şekilde tanımlamama şaşırarak. "Burada yaptıklarımızın çalışmak olduğunu mu düşünüyorsun cidden ?"
"Peki ne demeliyim ?"
"Ben olsam en görkemlisinden bir oyun derdim."
Pegasus YayınlarıKitabı okudu
