Serinin üç kitabını da okudum ama incelemeyi yalnızca son kitaba yazmak istedim. Aslında benimki bir inceleme yazmak değil de kendime bir hatıra bırakmak daha çok.
Güzel kitaplardı; bir yandan başından ayrılmadan saatlerce okuyup hemen bitirmek istediğim, bir yandan da Ömer ve Betül'e veda etmeyi hiç istemediğim için yavaş yavaş mı okusam diye ikilemde bırakacak kadar güzel kitaplardı.
Sevmeyeni illa ki vardır ama ben çok sevdim.
Bu hikayeyi sevdim; onlar ağlarken ağlamayı, onlar gülerken gülmeyi, bazen içimde kelebekler uçuşuyor gibi hissettirmelerini ve şu an anlatmak istemediğim ama bu hikayenin bana hissettirdiği, anlattığı, yaşattığı her şeyi çok sevdim.
Bu seriyi art arda okuduğum şu bir hafta her şeyi ile zihnimde güzel bir hatıra olarak kalacak.
Şimdi veda zamanı, Günsur ailesine veda..
hem buruk, hem mutlu
eksilecekmişim gibi hissettiren ama aynı zamanda hep güzel hatırlayacağım bir veda :)
Cengiz Aytmatov yazıyorsa bu elbette mümkün. Matematik Bilimi’nin yapamadığını sihirli bir dokunuşla ‘’Edebiyat’’ yapar. Edebiyat, tam da bu noktada
