Açık görebilmek için ölümün soğukluğuna gereksinimiz var. Yaşam yaşamak ve ölmek, başlamak ve bilmek ister. Seni sonsuza dek yaşamaya zorlayan yok ama ölebilirsin de çünkü içinde ikisi için de istem var. Yaşam ve ölüm var oluşunda bir denge tutturmalı. Bugünün insanı ölümden büyük bir dilime gereksinim duyuyor çünkü içlerinde çok fazla yanlışlık yaşıyor ve içlerinde çok fazla doğruluk ölüyor. Dengede olan doğrudur, dengeyi bozan yanlış. Oysa dengeye ulaşırsa onu koruyan yanlış, onu bozansa doğrudur. Denge aynı anda yaşam ve ölümdür. Yaşamın tamamlanması için ölümle denge uygundur. Ölümü kabul edersem ağacım yeşillenir çünkü ölen yaşamını arttırır. Dünyayı saran ölüme dalarsam tomurcukların açılır. Yaşam ne çok ölüme gerek duyuyor!
En küçük şeylerde neşe ancak ölümü kabullendiğinde gelecek sana. Oysa yaşayabilecek olduğun her şeye açgözlülükle baktığında hiçbir şey seni memnun edecek kadar büyük değildir ve seni sarmaya devam eden en küçük şeyler artık neşe olmaz. İşte bu yüzden ölüme bakıyorum çünkü bana nasıl yaşanacağını öğretiyor.
Sayfa 229 - Kaknüs yayınları 639 psikoloji serisi: 44